Προχθές λοιπόν που γυρνούσα απ'τη δουλειά ζαβλακωμένος και με χίλια δυο στο μυαλό μου (αρχίζετε και μπαίνετε στο κλίμα του "εγώ δεν έφταιγα"). Είδα λίγο καθυστερημένα το κόκκινο και το σταματημένο μηχανάκι μπροστά μου.
Πλακώθηκα στα φρένα, το' στριψα και λίγο δεξιά μπας και αποφύγω το κακό, αλλά με παταγώδη αποτυχία. Βρήκα την μπαγκαζιέρα του μπροστινού με την αριστερή χούφτα και σωριάστηκα φαρδύς πλατύς.
Με ένα φλασάκι και μερικές γρατζουνιές (στα κάγκελα και στο γόνατό μου) την έβγαλα καθαρή.
Η ουσία εδώ είναι η συμπεριφορά του αναβάτη της μηχανής μπροστά μου. Όχι μόνο δεν φώναξε, αλλά έκανε τα πάντα με μεγάλη ψυχραιμία. Σταμάτησε όλα τ'αυτοκίνητα, με βοήθησε να σηκώσουμε τη μηχανή, μας τράβηξε στην άκρη, ρωτούσε συνεχώς αν είμαι καλά και δεν έκανε καμία αναφορά στο αν του έκανα ζημιά ή όχι.
Απλά αισθάνθηκα την ανάγκη να το κοινοποιήσω. Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι υπάρχουν και σωστοί οδηγοί - άνθρωποι ανάμεσα μας.
Να είσαι πάντα καλά άγνωστε και πάντα όρθιος