Δανείστηκα τα παρακάτω από γειτονικό Forum (αν αυτό δεν είναι σωστό ας το διαγράψει κάποιος Συντονιστής)

15 ερωτήσεις κι απαντήσεις για το φρενάρισμα

1) Ποιο είναι το πιο αποτελεσματικό φρένο της μοτοσυκλέτα μας?

Όλοι γνωρίζουμε ότι το μπροστινό φρένο είναι αυτό που φρενάρει καλύτερα την μοτοσυκλέτα. Η ικανότητα πέδησης που παρέχει το μπροστινό φρένο στα δυνατά φρεναρίσματα, είναι το 60 με 80% της συνολικής ικανότητας πέδησης που έχει μια μοτοσυκλέτα. Ποσοστό που εξαρτάται από την πρόσφυση που έχει το εκάστοτε οδόστρωμα όπου και γίνεται το φρενάρισμα.

Αυτό συμβαίνει διότι κατά το φρενάρισμα, μεταφέρονται στον εμπρόσθιο τροχό το σύνολο του βάρους (μοτοσυκλέτας/αναβάτη)
Όταν συμβεί αυτό, το εμπρόσθιο ελαστικό πιέζεται δυνατά πάνω στην άσφαλτο κι έτσι αποκτά μεγαλύτερη πρόσφυση.

2) Είναι δυνατόν να ολισθαίνει συνεχώς ο μπροστινός τροχός αν πατήσουμε πολύ δυνατά το φρένο?

Όχι. Αυτό μπορεί να συμβεί στιγμιαία και μόνο κατά το δυνατό και απότομο φρενάρισμα του μπροστινού μας φρένου που είναι πολύ πιθανό να μπλοκάρουμε τον τροχό και να χάσει το λάστιχο την πρόσφυση με αποτέλεσμα να γλιστρήσει ανεξέλεγκτα. Το οποίο σημαίνει βέβαια ότι το πιθανότερο είναι να πέσουμε.
Για να το αποφύγουμε αυτό,(ή να μειώσουμε αν θέλετε την πιθανότητα να συμβεί) ελάχιστα πιο πριν, χρησιμοποιούμε πρώτα το πισινό και μετά το μπροστινό μας φρένο και μάλιστα, ΔΕΝ πατάμε την μανέτα απότομα και δυνατά, αλλά προοδευτικά. Οπότε ακόμα κι αν μπλοκάρει ο τροχός στιγμιαία, θα μπορέσουμε να το ελέγξουμε αφήνοντας ελαφρά την μανέτα ώστε να αποφύγουμε την πτώση.

3) Ο πισινός τροχός μπορεί να ολισθαίνει συνεχώς αν εφαρμόσουμε δυνατά φρένα?

Το πισινό φρένο, μπλοκάρει πολύ εύκολα τον τροχό όταν το πιέσουμε δυνατά, διότι ο πισινός τροχός δεν έχει τα φορτία που έχει ο μπροστινός και επί το πλείστον , αποφορτίζεται κι άλλο κατά το φρενάρισμα. Έτσι αρχίζει να γλιστρά. Το γλίστρημα όμως του πίσω τροχού ελέγχεται πολύ πιο εύκολα απ' ότι το γλίστρημα του μπροστινού.

4) Πως μπορεί να ελεγχθεί η ολίσθηση του πίσω τροχού?

Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε, είναι να κοιτάμε εμπρός και στο σημείο που θέλουμε να πάμε (κι όχι εκεί που πιθανότατα μας πάει από μόνη της η μοτοσυκλέτα) Έχει μεγάλη σημασία να κοιτάζουμε το σημείο της διαφυγής από το να κοιτάζουμε το ίδιο το εμπόδιο. Αν το κάνουμε αυτό, η μοτοσυκλέτα κατά έναν μαγικό τρόπο θα πάει εκεί που κοιτάζουμε και η ουρά της θα ακολουθήσει κάνοντας απλά μερικά "ψαρέματα".
Για να μάθουμε να φρενάρουμε καλά, θέλει εξάσκηση. Και αυτή πρέπει να γίνει σε χώρο με ελεγχόμενες συνθήκες (πχ έρημο δρόμο/πίστα/αλάνα) κι όχι στον δρόμο την ώρα που ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια δύσκολη κατάσταση.

5) Το καλό φρενάρισμα είναι έμφυτο ή μαθαίνεται?

Το καλό και σωστό φρενάρισμα μαθαίνεται, δεν είναι έμφυτο, ούτε είναι κάποιο σπάνιο ταλέντο. Με αρκετή εξάσκηση (βήμα βήμα) μπορούμε να μάθουμε να φρενάρουμε πολύ καλά και ασφαλέστατα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που θα μάθουμε, θα μας χρειάζεται σχεδόν καθημερινά. Όταν έχουμε εξασκηθεί και δοκιμάσει πολλές φορές φρεναρίσματα σε διάφορες συνθήκες, τότε θα είμαστε πολύ πιο προετοιμασμένοι σε μια δύσκολη στιγμή από έναν άλλο αναβάτη. Και ξέρουμε πως κάτω από συνθήκες πανικού, θα φρενάρουμε καλύτερα από έναν που δεν έχει εξασκηθεί ποτέ του στο φρενάρισμα σε διάφορες συνθήκες οδοστρώματος.
Έρευνες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, έχουν δείξει πως λόγω του πανικού σε μια δύσκολη κατάσταση, σχεδόν το 1/3 των αναβατών που εμπλέκονται σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις, δεν αντιδρά καθόλου πριν την σύγκρουση. Ούτε φρενάρουν καν!!!

Εάν ωστόσο είμαστε εξασκημένοι στα φρεναρίσματα, ακόμα και η ενστικτώδης κίνηση που θα κάνουμε στην δύσκολη στιγμή (οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή) θα είναι σίγουρα πολύ καλύτερη απ' ότι αν δεν ήμασταν εξασκημένοι! Ωστόσο, είπαμε, αυτό απαιτεί να κάνουμε συνεχώς εξάσκηση, ώστε να γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι. Η αύξηση της ικανότητάς μας στο φρενάρισμα, δεν θα έρθει με την απλή καθημερινή οδήγηση που κάνουμε όλοι μας.

6) Υπάρχει κάποια ειδική τεχνική για να πάρουμε ότι το καλύτερο μπορούμε από τα φρένα μας?

Για να φρενάρουμε σωστά και να εκμεταλλευθούμε τις μάξιμουμ δυνατότητες των φρένων μας σε μια δεδομένη στιγμή, πρέπει να γνωρίζουμε την τεχνική για να το επιτύχουμε. Υπάρχει δηλαδή μια διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Η διαδικασία λέγεται "σταδιακή πέδηση". Αν μάθουμε να την κάνουμε, το αποτέλεσμα θα είναι ένα προβλέψιμο και προοδευτικό φρενάρισμα.

Ένα σημαντικό ερώτημα που έχει αμφιλεγόμενες απαντήσεις, είναι το αν σε μια έκτακτη ανάγκη πρέπει να δώσουμε την ίδια σημασία και στα δύο φρένα μας ταυτοχρόνως, ή μόνο στο ένα.
Οι έμπειροι αναβάτες εκτιμούν ότι ακόμα και σε τέτοιες έκτακτες περιπτώσεις (που ο πανικός τείνει να μειώσει τις πραγματικές μας ικανότητες στο φρενάρισμα), μπορούν να χρησιμοποιήσουν τέλεια το πισινό φρένο, χωρίς να χάσουν καθόλου από το ωφέλιμο φρενάρισμα του μπροστινού.

7) Σε περίπτωση οριακού φρεναρίσματος έκτακτης ανάγκης, πρέπει να επικεντρωθούμε στον έλεγχο και των δύο φρένων μας?

Μια άλλη έρευνα που έχει γίνει, έχει δείξει ότι ο μέσος αναβάτης μπορεί να επικεντρωθεί στην σωστή χρήση μόνο του ενός φρένου σε μια δύσκολη κατάσταση. Οπότε, αν δεν πιστεύετε ότι είστε ισοδύναμοι με τους αναβάτες του παγκοσμίου πρωταθλήματος μοτοσυκλέτας, καλύτερα να επικεντρωθείτε στην σωστή χρήση του ενός φρένου.
Σε αντίθεση οι αγωνιζόμενοι ή οι πολύ εξοικειωμένοι αναβάτες, λένε ότι μπορούν να χειριστούν ταυτόχρονα το ίδιο καλά και τα δύο φρένα.

Όταν έχουμε μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης που πρέπει να φρενάρουμε δυνατά, το φρένο που επικεντρωνόμαστε συνήθως είναι το μπροστινό και αυτό γιατί αν κάνουμε λάθος στο πάτημά του και μπλοκάρει ο τροχός δεν διορθώνεται εύκολα και πάμε για βρούβες αντί να σταματήσουμε.

Σύμφωνα με το Αμερικανικό ινστιτούτο Motorcycle Safety Foundation, αν προσπαθήσουμε να πάρουμε το καλύτερο και από τα δύο φρένα μας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, δεν θα πάρουμε το καλύτερο από κανένα! Το ίδιο ινστιτούτο τονίζει πως ο μέσος αναβάτης δεν μπορεί να επικεντρωθεί πλήρως και στα δύο φρένα συγχρόνως. Είναι όπως αυτό που μας έλεγε πάντα η μάνα μας όταν ήμασταν μικροί και προσπαθούσαμε να διαβάσουμε ενώ ταυτόχρονα κοιτούσαμε τηλεόραση, ότι "δεν μπορούμε να επικεντρωθούμε σε δύο πράγματα συγχρόνως"!

Έτσι, για να έχουμε την καλύτερη πέδηση, πρέπει να συγκεντρωθούμε είτε το μπροστινό είτε στο πίσω φρένο. Δεδομένου όμως ότι το μπροστινό φρένο μας παρέχει έως και 80% της δύναμης πέδησης και ταυτόχρονα μια λάθος κίνηση με αυτό είναι πιθανό να μας κάνει να πέσουμε, είναι λογικό να επικεντρωνόμαστε σε αυτό.

Το Motorcycle Safety Foundation διδάσκει τους εκπαιδευτές του ότι "σε φρενάρισμα έκτακτης ανάγκης, θα πρέπει να πιέσουν το πίσω φρένο δυνατά και να αφήσουν τον πισινό τροχό να ολισθαίνει, χωρίς να ασχοληθούν περαιτέρω μαζί του. Αυτή η τεχνική μας βοηθάει να επικεντρωθούμε σε σε ό,τι συμβαίνει μπροστά. Υπάρχει δηλαδή ο χρόνος να επικεντρωθούμε στην προσεκτική χρήση του μπροστινού μας φρένου. "

Δηλαδή, πως πρέπει να φρενάρουμε με το πίσω φρένο?

Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να το πατήσουμε δυνατά και μετά να το ξεχάσουμε ότι υπάρχει. Ας κάνει ότι θέλει ο πισινός τροχός. Ας γλιστρήσει αν είναι απαραίτητο λόγω πρόσφυσης. Εμείς θα επικεντρωθούμε στην σταδιακή χρήση του μπροστινού, ώστε να το αξιοποιήσουμε σωστά και να σώσει ενδεχομένως τη ζωή μας.

9) Είναι δύσκολο να μάθουμε να φρενάρουμε με "σταδιακή πέδηση"?

Αν κάποιος αναρωτηθεί αν είναι δύσκολο να μάθει να φρενάρει προοδευτικά κι όχι απότομα, θα απαντούσαμε ότι εφόσον αρχίσει να εξασκείται, τίποτα δεν είναι δύσκολο. Ο καλύτερος τρόπος για να μάθουμε να το κάνουμε, είναι να ξεκινήσουμε σταδιακά να εφαρμόζουμε ένα φρενάρισμα τεσσάρων σταδίων. Αργότερα μπορούμε να αυξήσουμε τον αριθμό των σταδίων για να κάνουμε το φρενάρισμα ακόμα πιο προοδευτικό.

10) Μπορείτε να εξηγήσετε την "σταδιακή πέδηση" στην πράξη?

Για να καταλάβουμε πως γίνεται ένα φρενάρισμα τεσσάρων σταδίων, ας σκεφτούμε ότι κινούμαστε ταχύτατα προς μία διασταύρωση με φανάρια και από πολύ μακριά βλέπουμε να ανάβει το πορτοκαλί φανάρι.

Το 1ο στάδιο φρεναρίσματος λοιπόν, είναι η δύναμη που εξασκούμε στο φρένο για να σταματήσουμε στο φανάρι έχοντας όμως ξεκινήσει να φρενάρουμε από πολύ μακριά όταν και είδαμε το πορτοκαλί! Με πιο απλά λόγια, ένα απαλό φρενάρισμα που απλά θα καταφέρει να ακινητοποιήσει την μοτοσυκλέτα πολύ αργά φτάνοντας στην διασταύρωση.

Κατά το 1ο στάδιο λοιπόν θα εφαρμόσουμε στο μπροστινό φρένο μια δύναμη που απλά θα επιβραδύνει τη μοτοσικλέτα πολύ πολύ ήπια για να σταματήσει να κινείται μετά από μεγάλη σχετικά απόσταση.

Το 2ο στάδιο είναι η δύναμη που θα βάζαμε στη μανέτα αν ήμασταν λίγο πιο κοντά στα φανάρια όταν θα άναβε το πορτοκαλί, και είχαμε να κάνουμε ένα νορμάλ (συνηθισμένης δύναμης) φρενάρισμα ώστε να σταματήσουμε εγκαίρως μέχρι το φανάρι. Έτσι, το στάδιο 2 είναι η δύναμη που εφαρμόζουμε στη μανέτα για να σταματήσουμε τη μοτοσικλέτα σύντομα μεν, αλλά χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία δε. Εφαρμόζουμε δηλαδή για πολύ λίγο πρώτα την δύναμη του σταδίου 1 και στην συνέχεια εφαρμόζουμε σταθερά την δύναμη του σταδίου 2.

Στο 3ο στάδιο αμφιταλαντευόμαστε για το αν θα σταματήσουμε ή όχι στο φανάρι ενώ είδαμε να ανάβει το πορτοκαλί αρκετά κοντά σε αυτό. Μέχρι να το αποφασίσουμε όμως ώστε να αρχίσουμε να φρενάρουμε, έχουμε αρκετή φόρα αλλά και μικρή απόσταση πια από το φανάρι. Έτσι εφαρμόζουμε στο μπροστινό φρένο μια αρκετά δυνατή πίεση για να προλάβουμε να σταματήσουμε εγκαίρως.
Δηλαδή, εφαρμόζουμε το απαλό φρενάρισμα του 1ου σταδίου, στη συνέχεια πιέζουμε λίγο περισσότερο τη μανέτα και φρενάρουμε για λίγο με την δύναμη του 2ου σταδίου, και μετά φρενάρουμε αρκετά δυνατά, στο στάδιο 3 πλέον.

Στάδιο 4. Έχουμε αποφασίσει πολύ απερίσκεπτα να τρέξουμε περισσότερο για να προλάβουμε το κόκκινο (ενώ είδαμε να μας ανάβει το πορτοκαλί), αλλά διαπιστώνουμε τελευταία στιγμή ότι δεν προλαβαίνουμε. Σε αυτή την σοβαρή κατάσταση πατάμε τα φρένα μας όσο δεν πάει άλλο, προσπαθώντας να πάρουμε από αυτά την μέγιστη δυνατή επιβράδυνση! Έτσι εφαρμόζουμε την δύναμη του 1ου σταδίου, στη συνέχεια περνάμε στην νορμάλ δύναμη του 2ου σταδίου, στη συνέχεια, περνάμε στην ισχυρή πίεση της μανέτας του 3ου σταδίου, πριν τα δώσουμε όλα που λένε στο 4ο στάδιο.

11) Αν τα "δώσουμε όλα" κατά το φρενάρισμα του μπροστινού τροχού, δεν θα μπλοκάρει αυτός?

Ενδεχομένως ναι, αλλά χρησιμοποιώντας τη σταδιακή διαδικασία πέδησης, η μεταφορά των μαζών του συνόλου μοτοσυκλέτας/αναβάτη έχει ήδη μεταφερθεί ομαλά στο εμπρόσθιο ελαστικό. Η όποια τάση λοιπόν του μπροστινού να χάσει την πρόσφυση από το δυνατό φρενάρισμα, είναι πλέον προβλέψιμη και ελέγξιμη αν συμβεί απ' ότι σε ένα γλίστρημα που θα συνέβαινε με το απότομα δυνατό φρένο όταν ακόμα οι μάζες δεν είχαν προλάβει να μεταφερθούν ομαλά στο μπροστινό ελαστικό.

Με τη σωστή χρήση της διαδικασίας των τεσσάρων σταδίων φρεναρίσματος, ελέγχουμε εύκολα το όποιο γλίστρημα κάνει ο τροχός και το μόνο που έχουμε να κάνουμε γι' αυτό, είναι να διατηρήσουμε το τιμόνι στην ευθεία καθώς θα χαλαρώνουμε την πίεση στο φρένο για να επιτρέψουμε στον τροχό να περιστραφεί εκ νέου και να ανακτήσει την χαμένη πρόσφυση.

12) Τι θα συμβεί αν μπλοκάρει ο τροχός και δεν χαλαρώσουμε την πίεση στην μανέτα?

Αν δεν χαλαρώσουμε την πίεση όταν αντιληφθούμε το γλίστρημα, ακόμα και αν έχουμε εφαρμόσει σωστά όλη αυτή τη διαδικασία της σταδιακής πέδησης, ο τροχός μετά από λίγο θα παρεκκλίνει της πορείας του και θα πέσουμε.

13) Πόσο καλό φρενάρισμα μπορούμε να έχουμε σε μια έκτακτη ανάγκη?

Σε μια τέτοια δύσκολη περίπτωση, οι πολύ καλά εκπαιδευμένοι και έμπειροι αναβάτες είναι ικανοί να ελέγχουν το γλίστρημα του μπροστινού τροχού με την απελευθέρωση της πίεσης στο μπροστινό φρένο κατά τόση δύναμη όση χρειάζεται για να γυρνάει ο τροχός χωρίς στην ουσία να αφήσουν εντελώς το φρένο. Αυτό απαιτεί να έχουμε μια άριστη επίγνωση της ευαισθησίας των φρένων μας και ο μόνος τρόπος να την αποκτήσουμε είναι η εξάσκηση μαζί τους.

Στο NZMSC που είναι το υψηλότερο λέβελ των Megarider, οι εκπαιδευτές για να πουν πως ένας μαθητής έφτασε στο ανώτατο σημείο, θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο μπορεί να "ακούσει" την πρόσφυση του μπροστινό ελαστικού (chattering), την ώρα που αυτό φρενάρει οριακά!

14) Τι συμβαίνει με τα "καραφλά" ελαστικά κατά το φρενάρισμα? (Ελαστικά που δεν έχουν πια πέλμα λόγω υπερβολικής φθοράς)

Παίζει ρόλο το πέλμα στο φρενάρισμα? Φυσικά και παίζει. Σε ένα δρόμο βέβαια με τέλεια πρόσφυση θα είναι αρκετά ικανοποιητικό το φρενάρισμα που θα μας δώσει ένα "καραφλό" ελαστικό και θα χειριστούμε τη μοτοσυκλέτα αρκετά εύκολα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι τα τέλεια οδοστρώματα είναι κάτι περισσότερο από σπάνια. Το πέλμα με την χάραξη που έχει, λειτουργεί σαν σκούπα και σκουπίζει τη σκόνη, τα πετραδάκια, το χώμα αλλά και το νερό από την επιφάνεια του δρόμου, ώστε το ελαστικό να μπορεί να βρει πρόσφυση.
Τα πέλματα των σημερινών ελαστικών μπορούν να διαχειριστούν με άνεση όλα τα παραπάνω εμπόδια στο δρόμο, εκτός από τις λιπαρές ουσίες όπως τα λάδια (και κυρίως το πετρέλαιο), την παχιά λάσπη και τις βαμμένες διαχωριστικές γραμμές.

Ο συνδυασμός όμως όλων των παραπάνω με ένα καραφλό ελαστικό και προσπάθεια φρεναρίσματος ταυτόχρονα, είναι ένας σίγουρος τρόπος να ακουστεί το μπαμ της πτώσης μας σε όλη τη γειτονιά!

15) Τελικά, πως πρέπει να φρενάρουμε σε συνθήκες κακής πρόσφυσης?

Προσεκτικά, αλλά όχι δειλά. Το μυστικό για καλό φρενάρισμα στην κακή πρόσφυση είναι η από πριν εκτίμηση της πρόσφυσης με το μάτι. Αν ξέρουμε τι είναι κάτω από τους τροχούς μας, μπορούμε να προσαρμόσουμε την δύναμη του φρεναρίσματος κατάλληλα χωρίς να κινδυνεύσουμε.

Έτσι, παρακολουθούμε πάντα την επιφάνεια του δρόμου. Αν περάσουμε φρεναρισμένοι πάνω από μια ολισθηρή επιφάνεια, ο μπροστινός τροχός πιθανότατα θα μπλοκάρει. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί αναβάτες πέφτουν όταν αμφιταλαντευτούν να περάσουν ή όχι ένα πορτοκαλί φανάρι. Όταν αποφασίσουν ότι δεν προλαβαίνουν, βρίσκονται ήδη πολύ κοντά στο φανάρι, πατάνε τα φρένα τους τέρμα και απότομα, πατάει και ο τροχός πάνω στις γλιστερές διαβάσεις των πεζών, και τελικά επέρχεται η πτώση λόγω κακής πρόσφυσης και απότομου φρεναρίσματος.

Οι βασικές απαιτήσεις για το φρενάρισμα σε μια χαλαρή επιφάνεια, όπως είναι τα χαλίκια, είναι οι ίδιες με εκείνες που ισχύουν για την πέδηση σε μια ολισθηρή επιφάνεια. Η διαφορά είναι ότι πρέπει να τηρείς αυτές τις απαιτήσεις πιο αυστηρά στο χώμα.

Θα πρέπει να φρενάρουμε νωρίς, απομακρύνοντας το κορμί μας από το τιμόνι, με την μοτοσυκλέτα σε σε όρθια θέση και σε ευθεία γραμμή, (κάθε φρενάρισμα υπό κλίση στο χώμα και γενικώς σε κακής πρόσφυσης οδόστρωμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο) Χρησιμοποιούμε και τα δύο φρένα πολύ προσεκτικά και προοδευτικά και αφουγκραζόμαστε τον θόρυβο από το μπροστινό και το πίσω ελαστικό, για να προλάβουμε κάποιο ενδεχόμενο μπλοκάρισμά τους .

πηγή: mybike.gr