Επιστρέφω! (οσονούπω)...Μετά από δυόμισυ χρόνια αναγκαστικής μοτοσυκλετικής “αποτοξίνωσης”...Πέρα από την οικογένεια και τους φίλους δυο πράγματα μου έχουν λείψει... Οι βόλτες και τα ταξίδια με την μηχανή και οι βόλτες/περιηγήσεις/αναβάσεις στο βουνό...
Αποφάσισα να γράψω... Όχι γιατί έχω κάτι να πω ή γιατί πρέπει κάποιος να με ακούσει... Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι και πολύ επικοινωνιακός... Περισσότερο σαν ψυχοθεραπεία... Αφορμή ήταν μια ταξιδιωτική ιστορία του Νίκου του Ταξιδευτή (καλή σου ώρα όπου και αν είσαι Νίκο... ακόμη στη Φινλανδία; ) για το Βόρειο Ακρωτήρι.... το μεγάλο όνειρό μου...
Αλλά ας το πιάσω από την αρχή... Αν και από τα πρώτα (όχι ιδρυτικό) μέλη του forum δεν είχα ποτέ πολλή συμμετοχή... Όταν το 2007 πήρα το Vstromάκι είχα ήδη κλείσει 16 χρόνια μοτοσυκλετικής ζωής...
Η πρώτη μηχανή ένα KLR 250 το 1992... νιόπαντρος τότε είχαμε αποφασίσει με την αγαπημένη μου να “γλεντήσουμε” λίγο την ζωή μας πριν αποκτήσουμε παιδιά... Πάντα μας άρεσαν τα ταξίδια... Στην αρχή με τα λεωφορεία και τα τρένα (1991 το πρώτο μας μεγάλο ταξίδι στην Ιταλία, στην πρώτη επέτειο του γάμου μας... Φλωρεντία-Πίζα-Βενετία-Σαν Μαρίνο-Μπάρι με έναν μπλε οδηγό στο χέρι και να γυρνάμε από το πρωί μέχρι το βράδυ στα μουσεία και τις εκκλησίες)... Μετά, με το αυτοκίνητο ολιγοήμερα ταξίδια στην Κρήτη...
Άλλο πράγμα όμως το ταξίδι με τη μηχανή... Καλοκαίρι του 1992 και ξεκινάμε από την Σούδα για Μήλο, με το KLR εξοπλισμένο μόνο με ένα μικρό βαλιτσάκι πίσω και τα υπόλοιπα (σκηνή, sleeping bags, σακ βουαγιάζ) δεμένα πάνω και γύρω από το βαλιτσάκι...Στη Μήλο και που δεν πήγε το KLR, έφθανε μέχρι την άκρη των γκρεμών... Το υπόλοιπο ταξίδι από Μήλο για Πειραιά και μετά Τανάγρα να δούμε τον Στέλιο και την Α. (πρέπει να ήταν η τελευταία ή η προτελευταία φορά που είδα τον Στέλιο). Και από την Τανάγρα μέσω Κάζας για Κόρινθο, Επίδαυρο και Ναύπλιο. Το απόγευμα στην Επίδαυρο...Πρώτη φορά βλέπουμε παράσταση σε αρχαίο θέατρο...”Αντιγόνη” του Σοφοκλή, εκπληκτικό... Επιστροφή στο Ναύπλιο για ύπνο και την μεθεπόμενη μέρα ξεκινάμε για το Βλαχιώτη (Μολάους) να δούμε την φίλη της αγαπημένης μου (συγκάτοικός της και συμφοιτήτρια τα φοιτητικά της χρόνια στα Γιάννενα)... Ναύπλιο-Λεωνίδιο-Κοσμάς να ανεβαίνω το βουνό στροφή την στροφή και από κάτω το χάος και να νιώθω σαν μικρός “θεός”...Έχω δει σχεδόν όλη την Ελλάδα από ψηλά και από ... χαμηλά, όμως αυτό το συναίσθημα δεν το είχα ξανανιώσει... Για μερικές μέρες βόλτες στην περιοχή, Γύθειο, Μολάους, Μονεμβασιά, Νεάπολη και μετά στα Κύθηρα... Μερικές μέρες camping εκεί και μετά επιστροφή Αντικύθηρα-Καστέλι-Χανιά... Αυτό ήταν το πρώτο και το τελευταίο μεγάλο ταξίδι με μηχανή...
Και μετά ήρθαν τα παιδιά... Ο “μεγάλος” και η “μικρή”... Πάντα θεωρούσα τον χρόνο με την οικογένεια πιο σημαντικό από τον προσωπικό μου χρόνο...Για τα επόμενα 19 χρόνια όλες οι διακοπές και τα ταξίδια είναι με την οικογένεια και αναγκαστικά με το αυτοκίνητο.
Στην αρχή ταξίδια στην όμορφη Κρήτη (Παλαιοχώρα, Ομαλός, Θέρισσο, Ελαφονήσι, Φαράγγι Σαμαριάς, Λουτρό, Ροδάκινο, Τυμπάκι, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Άγιος Νικόλαος,Βάι, Ιεράπετρα)... Μετά την βάπτιση του “μεγάλου” οδοιπορικό στην δυτική Μακεδονία και τη Θεσσαλία... Θεσσαλονίκη – Έδεσσα – Φλώρινα – Καστοριά – Καλαμπάκα – Βόλος... Μετά την βάπτιση της “μικρής” οδοιπορικό στην κεντρική-ανατολική Μακεδονία... Σέρρες-Δράμα-Καβάλα-Κομοτηνή-Αλεξανδρούπολη-Ορεστιάδα...
1997... Και έρχεται η μετάθεση για Άραξο... Ευκαιρία να δούμε και την υπόλοιπη Ελλάδα... Για τρία χρόνια γυρνάμε την Πελοππόνησο... Πάτρα-Ολυμπία-Καλάβρυτα-Τρίπολη-Καλαμάτα-Γύθειο-Σπάρτη-Μυστράς-Νεάπολη-Ελαφόνησος-Διάσχιση του Βουραϊκού...και την Στερεά Ελλάδα... Μεσολόγγι-Καρπενήσι-Ναύπακτος... Ενδιάμεσα ένα ταξίδι οδικώς στην Ιταλία-Αυστρία-Γερμανία. Πάτρα-Βενετία-Oberammergau-Μόναχο-Σάλτσμπουργκ-Ίνσμπουργκ-Λίμνη Garda...
2001... Μετάθεση για έναν χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες... Ευκαιρία να γνωρίσουμε νέα ήπειρο... Αλαμπάμα (Μοντγκόμερι-Birmingham-Huntsville-Mobile-Selma)-Λουιζιάνα (Νέα Ορλεάνη)-Φλόριντα (Pensacola-Destin-Orlando-Daytona Beach-Canaveral-Tampa-Tarpon Springs)-Georgia (Atlanta)-Tennessee (Nashvilee-Chattanooga-Great Smokie Mountains)-Ιλλινόις (Σικάγο)-New York (Buffalo-Καταρράκτες Νιαγάρα και Τορόντο-Καναδάς, Νέα Υόρκη λίγες μέρες πριν το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους)-Νότια Καρολίνα (Savannah και Hilton Head)-Ουάσινγκτον, Williamsburg.
Μέχρι τότε σε όλες τις διακοπές και τα ταξίδια με τα παιδιά η διαμονή μας γίνεται σε ξενοδοχεία και δωμάτια. Και πριν φύγουμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες αγοράζω μια σκηνή των πέντε ατόμων την οποία δεν στέλνω στην Ελλάδα με την οικοσκευή (με το καράβι) αλλά την παίρνω μαζί μου με το αεροπλάνο. Επιστρέφω στην Ελλάδα χωρίς να ξέρω ακόμη που θα μετατεθώ... (τελικά πάω στην Αθήνα).
2002...Διακοπές στην Χαλκιδική με την σκηνή... τα παιδιά να έχουν ξετρελαθεί... απο τότε και για τα επόμενα έξι χρόνια οι καλοκαιρινές μας διακοπές είναι σε camping με σκηνή... Γύθειο-Βόλος-Εύβοια-Φοινικούντα-Φοινικούντα-Φοινικούντα (!!!)... Η δουλειά μου δίνει την ευκαιρία να επισκεφτώ και να γνωρίσω και άλλα μέρη στην Ελλάδα και την Ευρώπη...Αράχωβα-Δελφούς-Μεσολλόγι-Ρόδος-Λευκωσία-Παρίσι-Λισαβώνα-Νάπολι-Βρυξέλες-Γάνδη-Αμβέρσα-Άμστερνταμ-Leuven-Βουδαπέστη-Βιέννη-Πράγα-Τίρανα και μερικά άλλα που τα ξεχνάω...
Όλα αυτά τα χρόνια το KLR 250 χρησιμοποιείται για την μετακίνησή μου στη δουλειά και μικρές βόλτες αλλά μετά την επιστροφή μου από το Αμέρικα παραδίδει το ...πνεύμα (μπιέλα). Ευκαιρία για αναβάθμιση... Παίρνω το KLR 650 λίγο καιρό πριν βγει το Vstrom… Δυστυχώς, δεν βγήκε καλό μηχανάκι και έτσι το 2007 είμαι μεταξύ Transalp και Vstrom 650… Παίρνω το Vstrom και ανακαλύπτω το forum… Ευκαιρία να γνωρίσω νέους φίλους και να ταξιδέψω μαζί τους.... Δυστυχώς οι υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν παρά ένα μόνο ταξίδι (μια ημερήσια εκδρομή στην Αρκαδία-Χρυσοβίτσι-Λιμποβίτσι)… Και εκεί που λέω άντε τα παιδιά μεγαλώσαν, είναι πλέον ανεξάρτητα, θα μπορέσουμε να φεύγουμε για κανένα ταξιδάκι με την μηχανή έρχεται νέα μετάθεση... Τουρκία, τρία χρόνια.
2009-2012. Γνωριμία με την Ανατολή και βρίσκουμε τις ...ρίζες μας. Σμύρνη-Καππαδοκία. Γνωρίζουμε νέα μέρη... Έφεσος-Αϊβαλί-Κωνσταντινούλη-Αντάλεια... Από εδώ είναι πιο εύκολο να επισκεφτούμε ελληνικά νησιά... Χίος-Λέσβος... Ο “μεγάλος” τελειώνει το λύκειο στην Τουρκία και δεν πάει την καθιερωμένη πενταήμερη... Αποφασίζουμε το τελευταίο ταξίδι όλη η οικογένεια μαζί να είναι στο Παρίσι, απωθημένο της αγαπημένης μου... Και μετά μας μένει μόνο η “μικρή”... Με αυτήν πάμε στη Λισαββώνα...
2012... Επιστροφή στην Ελλάδα εν μέσω κρίσης... 30 χρόνια δουλειάς και πλέον πρέπει να πάρω κάποιες αποφάσεις... Εάν θέλω να προχωρήσω θα πρέπει έρθω σε ρήξη με τις αντιλήψεις και τα πιστεύω μου (αλλά αυτά δεν είναι για να τα αναλύσω εδώ) οπότε το...
2014 αποφασίζω να ...αποσυρθώ. Έτσι κι αλλιώς από οικονομικής απόψεως είναι μία η άλλη... Μετά από 30 χρόνια επιστρέφω στην πατρίδα... Θεσσαλονίκη... Ξεκινάω να φτιάξω το σπίτι στη Χαλκιδική...
Και γνωρίζω το παράρτημα Βορείου Ελλάδος... Σεπτέμβρης 2014... έναρξη νέου ταξιδιωτικού έτους και έχει μάζωξη σε ένα καφέ δίπλα στο Καυτατζόγλειο... Εκεί γνωρίζουμε τους πρώτους νέους φίλους...Νίκος – niksalonik, Γιάννης- pegasusthes, Πασχάλης – pashaloua και άλλους... Το καλοσώρισμά τους θερμό... λες και γνωριζόμαστε χρόνια... Δυστυχώς η οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει όλους δεν επιτρέπει πολλές εκδρομές, όμως με την πρώτη ευκαιρία συμμετέχουμε...Δεν θυμάμαι που ήταν, κάπου στην Μακεδονία... Πάμε εντελώς ανοργάνωτοι, δίχως κατάλληλο προστατευτικό εξοπλισμό (η αγαπημένη μου χωρίς καλό μπουφάν και γάντια έχει ξεπαγιάσει)...Ευτυχώς κάποιος (νομίζω ο narcissus) της δανείζει ένα αδιάβροχο που λειτουργεί ως αντιανεμικό και βοηθάει την κατάσταση...
Στην επόμενη όμως εκδρομή (Καλαρρύτες) πάμε οργανωμένοι... Και περνάμε φανταστικά... Όπως και στην επόμενη Ελάτη-Περτούλι-Λίμνη Πλαστήρα...
2015. 5η Πανελλήνια συγκέντρωση στην Πάργα... Γνωρίζουμε και νέους φίλους από Πάτρα, Αθήνα, Βόλο...
Και εκεί που λέω άντε μετά από τόσα χρόνια στεριώνουμε σε ένα μέρος σκάει η “βόμβα”... Πρόταση να δουλέψω στην Μέση Ανατολή... Καλές απολαβές... Ευκαιρία να μαζέψω λίγα χρήματα να βοηθήσω τα παιδιά... και λίγα για μένα... Όμως, πρώτη φορά που χωρίζει η οικογένεια... Καλά τα παιδιά έχουνε φύγει...αλλά...
2016. 6η Πανελλήνια συγκέντρωση στη Χαλκιδική... Απολαμβάνουμε την τελευταία εκδρομή με το Vstrom...
Σε λίγες μέρες φεύγω... Μοιράζω τα υπάρχοντά μου... το αυτοκίνητο στην “μικρή”... Το Vstrom στον “μεγάλο”...
2017. 7η Πανελλήνια στην Κυλλήνη... Βρίσκομαι για λίγες μέρες στην Ελλάδα.... Τι κι αν δεν έχω μηχανή... Δεν θα με παρεξηγήσουν... Πάω με το αγροτικό... Ο “μεγάλος” (mikearhs) έρχεται με το Vstrom… Οικογενειακή συγκέντρωση... Περνάμε υπέροχα....
2018. 8η Πανελλήνια στον Αγιόκαμπο... Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να έρθω... Αν και ήμουνα στην Ελλάδα έφευγα στις 31 Αυγούστου... Νοερώς όμως ήμουνα μαζί σας...
Και τώρα τι;
Έρχεται μια στιγμή, που έχεις περάσει το ήμισυ του προσδόκιμου της ζωής σου και αναριωτέσαι.... Έχεις κάνει τόσα στη ζωή σου αλλά και άλλα τόσα που θα ήθελες να κάνεις και δεν έκανες... Γιατί δεν μπορούσες... Γιατί δεν είχες χρόνο... Γιατί είχες άλλες προτεραιότητες... Γιατί είχες υποχρεώσεις... Γιατί δεν είχες την οικονομική δυνατότητα...
Και τώρα τι;
Χρόνο θα έχω... Τα παιδιά φύγαν... Οι υποχρεώσεις λιγοστέψαν... Οι απαιτήσεις λιγοστέψαν...Έτσι κι αλλιώς πάντα ήμουν ολιγαρκής... έτσι νομίζω...
Όπως προείπα μου έλειψε η μηχανή... Σε επτά μήνες επιστρέφω... Πρώτο πράγμα να πάρω καινούργια μηχανή... Και σκοπεύω να ξεκινήσω ένα ταξίδι/οδοιπορικό στην Ελλάδα με την μηχανή με σκοπό να συναντήσω συγγενείς, παλιούς φίλους, συναδέλφους...και να δω την Ελλάδα μέσα από το visor του κράνους μου...
Και βόλτες με το forum…
Και μετά Βαλκάνια, Ιταλία, Αυστρία.... Όμως το μεγάλο όνειρο παραμένει... Bόρειο Ακρωτήρι. Ίσως αργότερα.... Να είμαστε γεροί... Και πάντα όρθιοι...
Θα συναντηθούμε...
Θέμα: Σκέψεις ατάκτως εριμμένες... 
Σαβ Δεκ 01 2018, 18:56
!!Μιας και δεν έχεις πάει και πουθενά......
!
.
