Επανέρχομαι λίγο καθυστερημένα.
Όταν έχεις ήδη ενθουσιαστεί από την απόδοση κάποιων λαμπτήρων που φοράς και μαθαίνεις ότι η μαμά εταιρία μόλις έβγαλε κάτι ακόμα πιο δυνατό, 30% δυνατότερο,
κι άμα είσαι και λιγάκι φετιχιστής με τα φώτα και την νυχτερινή οδήγηση, τι κάνεις; Πως και για πόσο να αντισταθείς; Καθόλου!...
Παράγγειλα λοιπόν ένα ζευγάρι Η4 +130% και τις φόρεσα πάνω στα φανάρια μου περιμένοντας με αγωνία την ώρα που θα έβγαινα για ταξίδι.
Να σας περιγράψω κατ αρχήν τις δύο λάμπες λέγοντας σας πως είναι πανομοιότυπες, "Φυσικά", θα μου πείτε! Η4 είναι και οι δύο. Ακόμα και τα αναγραφόμενα, κωδικοί κλπ, στη βάση κάθε λάμπας είναι ίδια. Ξεχωρίζουν μόνο από το χρώμα του κώδωνα,(του γλόμπου).
Ο παλαιός τύπος (+100%) έχει διάφανο γλόμπο και μόνο στη μύτη έχει μία μπάντα βαμμένη με ένα ιδιαίτερο μπλε που καταλήγει προς το βυσσινί όσο πλησιάζει προς τη μύτη. Το χρώμα δεν αποτυπώθηκε σωστά στην φωτογραφία. Πρέπει να το δει κανείς από κοντά με προσοχή. Αυτό λοιπόν το χρωματικό φίλτρο καλύπτει ένα μέρος του νήματος της χαμηλής σκάλας. Ο ρόλος του μάλλον δεν είναι τυχαίος και θα προσπαθήσω παρακάτω να εξηγήσω το γιατί, κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα. Η "θερμοκρασία λευκού χρώματος" που εκπέμπει η λάμπα, στους 3350 Κ (βαθμούς Κέλβιν) είναι ήδη αυξημένη για λάμπα πυράκτωσης. Με άλλα λόγια το φως της είναι πολύ λευκό για τέτοιο τύπο λάμπας.
Ο νεότερος τύπος (+130%) έχει δύο μπάντες χρωματισμένες με απαλό γαλάζιο χρώμα. Η μία μπάντα καλύπτει σχεδόν το νήμα της μεγάλης σκάλας. Η δεύτερη μπάντα με πιο σκούρο γαλάζιο βρίσκεται στη μύτη του γυαλιού και καλύπτει μέρος του νήματος της μικρής σκάλας. Ο ιδιαίτερος αυτός συνδυασμός διάφανου γυαλιού και γαλάζιου φίλτρου πετυχαίνει να ανεβάσει την "θερμοκρασία λευκού χρώματος" που εκπέμπει η λάμπα, στους 3700 Κ (βαθμούς Κέλβιν). Πράγματι αυτή η λάμπα εκπέμπει φως σημαντικά "λευκότερο λευκό" από την προκάτοχό της. Έχει καταφέρει η Philips να απαλλάξει αυτή την λάμπα σχεδόν από κάθε ίχνος κίτρινου και κόκκινου. Ουδέτερο λευκό λοιπόν. Μα τόσο ουδέτερο που στο δρόμο καταντάει ...από αδιάφορο και βαρετό έως ψόφιο!....
Στο δρόμο: Όσοι έχετε διαβάσει την προ χρόνου αναφορά μου στην 100% θα είδατε με πόσο ενθουσιασμό μιλώ γι αυτή. Το λίνκ υπάρχει και παραπάνω.
Φόρεσα λοιπόν τις καινούριες λάμπες 130% και βγήκα με ανυπομονησία στο δρόμο. Μα εδώ στο νησί λίγα πράγματα καταλαβαίνει κανείς. Το πρώτο που χτυπάει στο μάτι μ αυτές τις λάμπες είναι το πιο λευκό τους φως. Κυρίως στη χαμηλή σκάλα. Εντυπωσιακά λευκό αρχικά! Από κει και πέρα δεν παρατήρησα κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με τις παλιές. Τίποτε δε μου έκανε κάποια θετικότερη εντύπωση!
Όλοι οι δρόμοι εδώ έχουν δημοτικό φωτισμό ή υπάρχουν σπίτια που φωτίζουν το δρόμο. Η πιο μεγάλη ευθεία είναι 200 μέτρα και φωτιζόμενη κανονικά. Ακόμα και τα ελάχιστα σκοτεινά σημεία είναι μικροί σφιχτοί δρόμοι με πολύ μικρές ευθείες. Όλα τα φώτα καλά είναι για το νησί. Κι αν κάποιο είναι λίγο πιο δυνατό από κάποιο άλλο η διαφορά πραγματικά ελαχιστοποιείται.
Έφτασε όμως η ώρα, κατά τα μέσα Αυγούστου να βγω προς τα πάνω. Έφτασα πάλι νύχτα στον Πειραιά πέρασα την λεωφόρο Σχιστού και από Μάντρα άρχισα να ανηφορίζω για Θήβα από την παλιά εθνική.
Στον δρόμο η χαμηλή σκάλα τα κατάφερνε καλά και έκανε αισθητή την παρουσία της κάτω από τον δημοτικό φωτισμό. Όσο όμως απομακρυνόμουν από τα φώτα του πολιτισμού τόσο πιο σκεφτικός γινόμουν. Και όταν άναβα την μεγάλη σκάλα με έπιανε ένα κάτι ...σαν ανικανοποίητο ας πούμε. Κάτι μου έλειπε. Καμιά ανακούφιση στα μάτια! Καμιά χαρά ή ενθουσιασμός! Κάτι στο οποίο με είχαν καλομάθει οι παλιές μου λάμπες. Άρχισαν να με καταλαμβάνουν «μαύρες» σκέψεις νυχτιάτικα: Μήπως δεν δουλεύει σωστά ο καινούριος σειριακός ανορθωτής; Μήπως κάηκε και δεν έχω τάση στο κύκλωμα; Ευτυχώς το βολτόμετρο με διέψευδε συστηματικά.
Συνέχισα το ταξίδι και το ολοκλήρωσα κάποιες μέρες μετά αν και αρχικά «χαλάστηκα» από την απόδοση των φώτων μου. Το νόημα του ταξιδιού ήταν να γουστάρω την νύχτα! Επιπλέον των άλλων χαρών της και απολαμβάνοντας την μαγεία των ιδιαίτερων και διακριτικών χρωμάτων της. Δεν ήταν κακά τα φώτα μου. Μια χαρά ήταν σε γενικές γραμμές! Και δυνατά και ασφαλή. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ήταν αυτό που είχα συνηθίσει από τα προηγούμενα. Όχι μόνο καλύτερα δεν ήταν αλλά σαφώς χειρότερα! 30% χειρότερα ήταν σχεδόν σε όλα!
Η μικρή σκάλα που μέσα στην πόλη ήταν καλή, έξω στα σκοτάδια παρα ήταν άσπρη. Η άσφαλτος μπροστά μου έμοιαζε αλευρωμένη. Ή πασπαλισμένη με ζάχαρη αν προτιμάτε. Ένοιωθα σαν να έκοβα βόλτες νυχτιάτικα πάνω σε έναν τεράστιο κουραμπιέ.
Η μεγάλη σκάλα ακόμα χειρότερη. Ενώ έφεγγε τυπικά καλά, σε πολύ μεγάλη απόσταση το φως χάνονταν. Στις ευθείες πριν την Αλίαρτο που πριν ένα χρόνο είχα κατενθουσιαστεί με την μεγάλη σκάλα τώρα τίποτα. Ψύχρα! Σαν να κατάπινε το φως η νύχτα και δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω στα μάτια μου. Σε κάποιες ευθείες εκατοντάδων μέτρων, ανεβαίνοντας για Αράχοβα, αντί να δω μπροστά στο βάθος τη γνώριμη πλαγιά του βουνού εκεί που στρίβει ο δρόμος, έβλεπα κάτι απροσδιόριστο και ομιχλώδες. Σαν να υπήρχε ένα πέπλο, μια διάφανη κουρτίνα. Πλησιάζοντας διακόσια μέτρα ακόμα προς την στροφή, υπολογίζω πχ μία ευθεία στα 500 μέτρα, άρχιζαν να ξεχωρίζουν άψυχα και αλευρωμένα τα βράχια και το πράσινο της πλαγιάς. Δεξιά μου και αριστερά τα πεύκα ασπρουλιάρικα, σαν να τα χτύπησε αρρώστια και ξέβαψαν μέσα στη νύχτα! Δεν μου προκάλεσαν καμία εντύπωση, κανένα ευχάριστο συναίσθημα... Όχι! Δεν ήταν αυτά που έβλεπα με τις παλιές μου λάμπες. Δεν μπορεί να κάνω λάθος. Δεν μπορεί να γέρασα μέσα σε ένα χρόνο και να στραβώθηκα!....
Πίσω στο νησί και αλλαγή ξανά. Έξω από τα φανάρια οι +130% , μέσα οι +100%. Τότε ήταν που έβγαλα και τις φωτογραφίες που βλέπετε παραπάνω.
Επιτέλους, με τις παλιές μου λάμπες η άσφαλτος ξαναπήρε το γκρίζο χρώμα της. Βέβαια τα φώτα «χανόντουσαν» κάπως κάτω από τον δημοτικό φωτισμό. Καμιά φορά, μαθημένος στην ασπρίλα των προηγούμενων, νόμιζα πως πηγαίνω με ξεχασμένα σβηστά φώτα. Ναι, έχω διακόπτη στα φώτα. Και τότε τα έσβηνα πραγματικά για δοκιμή. Έχανα για μια στιγμή το φως μου και ακαριαία τα άναβα ξανά. Τότε μόνο καταλάβαινα πόσο δυνατά και αποτελεσματικά είναι τα φώτα μου ακόμα και κάτω από τον δημοτικό φωτισμό. Χωρίς να ασπρίζουν το σύμπαν το μάτι τα συνήθιζε και περνούσαν κάπως απαρατήρητα. Ήταν όμως εκεί, πολύ δυνατά και πολύ αποτελεσματικά!
Η ευκαιρία για εκ νέου δοκιμή και επαλήθευση δόθηκε με τις εκλογές. Ξανά στο δρόμο λοιπόν μεσάνυχτα προς Θεσσαλονίκη. Η διαδρομή ακριβώς η ίδια μέχρι Αράχοβα και Ιτέα, μετά Άμφισσα και ξανά πάνω μέχρι να βγω στον Μπράλο. Και πραγματικά αν είχα χρόνο και αντοχές θα ξαναγύριζα πίσω από Αμφίκλεια να κάνω πάλι τον ίδιο κύκλο. Και επιτέλους με εξαιρετικά φώτα! Όλα ήταν όπως τα θυμόμουν. Δεν έλειπε τίποτα από δύναμη, ποιότητα δέσμης, βάθος δέσμης! «Χαίρε βάθος απροσμέτρητο!..».
Και κάτι καινούριο: Δεν είχα προσέξει μέχρι να το στερηθώ, πόσο κόκκινο φαινόταν το χώμα με τις παλιές λάμπες! Πόσο πράσινα τα δένδρα! Χρώμα!... Αυτές οι λάμπες, οι παλιές +100% έχουν την ιδιότητα να τονίζουν κάπως τα χρώματα μέσα στη νύχτα. Οι +130% απεναντίας τα ξεπλένουν. Αυτό έλειπε από το μάτι μου και δεν ευχαριστιόμουν. Το χρώμα!
Το χρώμα είναι που διαπερνά την νύχτα και γυρίζει πίσω στο μάτι και δίνει τέτοια απόδοση και βάθος πεδίου σ αυτή την συγκεκριμένη λάμπα. Και μάλιστα το κόκκινο και το κίτρινο σαν μεγαλύτερα μήκη κύματος δεν απορροφώνται εύκολα. Έχουν μεγαλύτερη ενέργεια. Είναι διαπεραστικά. Αυτά ακριβώς τα χρώματα, το κόκκινο και το κίτρινο, είναι που φιλτράρει το μπλε φίλτρο της +130%. Γι΄ αυτό χάνει σε βάθος η μεγάλη σκάλα της. Ακόμα χειρότερα αφήνει τα μικρότερα μήκη να περάσουν που διαθλώνται ευκολότερα και χάνουν τον δρόμο τους δημιουργώντας το φαινόμενο «λευκό πέπλο». Αλλά και η ύπαρξη του ίδιου του μπλε φίλτρου γύρω από το νήμα της μεγάλης σκάλας σημαίνει εν τέλει «λιγότερο φως». Λιγότερο φως προς χάριν του εμπορικότερου «λευκότερου λευκού»!
Στην Θεσσαλονίκη έδωσα την μηχανή σε έναν φίλο, παλιό, μάχιμο και έμπειρο μηχανόβιο και πήγαμε στην τοποθεσία ΖΕΠ Κισσός. Οι φίλοι από πάνω ξέρουν… Εκεί αργά την νύχτα έχει απόλυτο σκοτάδι. Την πήρε λοιπόν ο φίλος χωρίς να τον προϊδεάσω και την πήγε μέχρι πάνω. Στον γυρισμό έκανε τα σχόλιά του για τα φώτα. Αυτό που θα μεταφέρω εδώ απ όλα όσα μου είπε είναι μόνο η εντύπωση που του έκανε το χρώμα που παρατηρούσε γύρω του. «Έβλεπα το χώμα κόκκινο και τα δένδρα πράσινα» μου είπε κι εγώ γελούσα γιατί είχα κάνει ακριβώς την ίδια διαπίστωση λίγες μέρες πριν…
Κι ενώ προσπαθούσα να εξηγήσω γιατί αυτή η λάμπα έχει τέτοια εξαιρετική απόδοση στο χρώμα, έπεσε το μάτι μου πάνω στις φωτογραφίες που έβγαλα από τα φανάρια με τις δύο λάμπες μέσα. Μία από αυτές την έχω ανεβάσει παραπάνω στο αρχικό πόστ.
Τι παρατηρούμε εκεί;
Αριστερά η μπλε +130% χρωματίζει γαλάζιο το κάτοπτρο. Λογικό. Επίσης το λευκό της είναι λευκότερο από της άλλης. Αναμενόμενο κι αυτό. Η φωτεινή ένταση και των δύο λαμπών είναι περίπου αν όχι ακριβώς η ίδια. Αυτό το παρατήρησα και στις υπόλοιπες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν με ταχύτητες μερικά κλικ πάνω και κάτω.
Παρατηρήστε τώρα μέσα στο δεξί κάτοπτρο. Βλέπετε την καφέ βυσσινί απόχρωση μέσα στο κάτοπτρο; Πως βρέθηκε εκεί; Απλά είναι φως που περνάει μέσα από την ιδιότυπη χρωματιστή μπάντα στην μύτη της λάμπας. Η οποία μύτη πρέπει να είναι και από μέσα καθρέφτης όπως και απ έξω. Το εσωτερικό φως δηλαδή του γλόμπου ανακλάται στο μίνι κάτοπτρο της μύτης, περνά από το βαμμένο γυαλί, χρωματίζεται όπως το βλέπετε και ανακλάται τελικά από το κάτοπτρο. Ενώ λοιπόν το φως της λάμπας ουσιαστικά περνά όλο από το διάφανο γυαλί μία μικρή ελεγχόμενη ποσότητα χρωματίζεται από το φίλτρο στη μύτη και ανακατεύεται με το υπόλοιπο φως. Από παλιά είχα παρατηρήσει πως μέσα στο λευκό αυτής της λάμπας υπήρχε μία αδιόρατη ροδίζουσα απόχρωση. Σε κάποιες επιφάνειες αυτό είναι πιο έντονο σε κάποιες όχι. Αυτό το εφέ ας το πούμε, δίνει στα δικά μου μάτια ιδιαίτερη ικανοποίηση. Εικάζω λοιπόν πως αυτή η επιπλέον καφέ-βυσσινί ακτινοβολία της λάμπας είναι ο παράγοντας που ενισχύει την αντίθεση των χρωμάτων, δίνοντάς τους επιπλέον κορεσμό και κάνοντάς τα πιο ζωηρά μέσα στη νύχτα.
Το λευκό αυτής της λάμπας, της +100% δεν το αλλάζω με τίποτα! Είναι πραγματικό λευκό, όχι με την έννοια των βαθμών Κέλβιν, αλλά με τον τρόπο που φωτίζει –ζωγραφίζει το σημεία που θα πέσει. Έτσι η άσφαλτος φαίνεται γκρι όπως είναι στην πραγματικότητα και όχι λευκή, μα υπάρχει λευκή άσφαλτος; Το χώμα λιγάκι έως περισσότερο πιο "βρεγμένο" απ ότι με τις άλλες λάμπες, τα πράσινα το ίδιο κοκ…
Ποιος κατά την γνώμη μου να προτιμήσει από τις δύο την +130%:
Κανένας!
Εντάξει, ας μην είμαι απόλυτος.
α) Να την προτιμήσουν όσοι κινούνται κυρίως σε αστικό περιβάλλον, δεν κάνουν ταξίδια και αρέσκονται να βλέπουν την χαμηλή τους σκάλα έντονα λευκή μπροστά τους. Θα έχουν την εντύπωση πως έχουν «φωτάρες» χωρίς να έχουν στην πραγματικότητα κάτι δυνατότερο από την +100%
β) Όσοι αρέσκονται να φαίνονται οι προβολείς τους πολύ λευκοί στους υπόλοιπους.
γ) Όσοι φαντασιώνονται φώτα «ξένον» αλλά για κάποιο λόγο δεν βάζουν, (και καλά κάνουν…)
Ποιος κατά την γνώμη μου να προτιμήσει από τις δύο την +100%:
α) Όλοι οι υπόλοιποι που έχουν μείνει πιστοί στις λάμπες αλογόνου.
β) Όσοι φόρεσαν κάποτε ξένον και έχουν μετανοήσει ειλικρινά για το παρελθόν τους.
Αν υποψιαστώ πως η Philips θα διακόψει την παραγωγή της +100% προς χάριν της νέας λευκής ...κερδοφορίας! …..
Α ρε Philips τι πήγες και έκανες! Πήρες μία εξαιρετική λάμπα και …την έβαψες μπλέ!
ΥΓ
Κοιτάξτε τώρα ρε σεις, μη μου το κάνετε κι αυτό πάουερ μπάι!