Λέω να μαζεύουμε σιγά σιγά και κανα βιβλιαράκι
Καλό θα ήταν να μην αρχίσουμε να αραδιάζουμε βιβλία άπειρα, γιατί θα μπλέξουμε τα μπουτάκιαμας, αλλά ας αρχίσουμε με το τί διαβάζουμε αυτή την εποχή για να παίρνουμε ιδέες για τα επόμενα. Ρίχτε όμως και μια προσωπική σας κριτική να ξέρουμε πάνω κάτω τί παίζει.


Αυτή την εποχή διαβάζω 2 βιβλία, ένα πριν πέσω στο κρεβάτι και ένα όταν θέλω να κάψω εγκεφαλικά κύτταρα.

Το πιο χαλαρό: Πεθαίνοντας στην Καταλωνία, Τζωρτζ Όργουελ. Στην Ισπανία του Εμφυλίου, στην Καταλωνία -με επίκεντρο την Μπάρτσα- οι εργάτες και πολίτες οργανώνονται σε αναρχικές κοινότητες. Ο Όργουελ είναι εκεί, τα ζει όλα αυτά και τα μεταφέρει στο βιβλίο του. Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, τρομερή η ιστορία του ισπανικού εμφυλίου, κυρίως όταν βγάζεις συμπεράσματα που κολλάνε πάρα πολύ στα δικά μας...

Το πιο κάψιμο: Σημειώσεις για τον Αναρχισμό, Νόαμ Τσόμσκι. Μέχρι στιγμής ωραίο βιβλίο, προσπαθεί κάπως να μεταφέρει τις παλαιότερες ιδέες του αναρχισμού σε έμπρακτες, σύγχρονες μορφές. Αυτό βέβαια που χω καταλάβει μέχρι τώρα είναι ότι κάνει απντέιτ στην κριτική του σύγχρονου κόσμου βάσει αναρχικών ιδεών και επικεντρώνεται λιγότερο στο πιο πρακτικό κομμάτι (στο πώς). Ωραίο κάψιμο όμως, φουντ φορ θοτ

Θεός και κράτος - Michel Bakounine: Τώρα ξεκίνησα να το διαβάζω και οφείλω να ομολογήσω πως δεν είναι απ' τα βιβλία που διαβάζεται εύκολα. Στην ουσία είναι ένα απόσπασμα απ' τις σκέψεις του Μπακούνιν, δεν είναι αυτοτελές έργο. Ως γνωστόν, η ιστορία μας έχει δείξει ότι ο Μπακούνιν δεν συνήθιζε να τελειώνει ότι άρχιζε γι' αυτό και αυτό το δοκίμιο είναι γραμμένο από κάποιες σελίδες από σημειώσεις του. Σαν περίληψη θα έλεγα ότι είναι μια γενική εικόνα του αναρχισμού απ' τη ματιά του Μπακούνιν.

πω πω φίλε τρομερό βιβλίο, με την έννοια της έντασης και του πάθους. Τα κατέλυσε όλα ο κερατάς. Ωραία επιλογή, ο δεύτερος πιο αγαπημένος μου είναι δαύτος!