Διαβάζοντας και τα παραπάνω έμεινα κόκαλο

αν δεν είναι αυτό ΑΔΙΚΟ ρε γαμώτο τότε τι είναι?


να περνάς καλά εκεί πάνω

Καλα ταξιδια εκει πανω!!!!

Να εχουν δυναμη οι ανθρωποι που εμειναν πισω!!!

Τι να πει κανείς τέτοιες στιγμές....

Καλό σου ταξίδι.

δεν ετυχε να γνωρισω τον δημητρη απο κοντα, αλλα διαβαζοντας εδω μεσα τις αποψεις των υπολοιπων παιδιων καταλαβαινω οτι ηταν ενα παληκαρι διαμαντι....ειναι κριμα και αδικο να φευγουν απο κοντα μας τετοιοι ανθρωποι...ευχομαι να εχει ενα καλο ταξιδι εκει που παει, να μας κοιταει απο ψηλα και να μας προσεχει με το χαμογελο του και να εχουν δυναμη οι δικοι του ανθρωποι σε αυτη τη πολυ δυσκολη στιγμη...

δεν υπάρχουν λόγια για την θλίψη μου..

Συλλυπητήρια στους δικούς του... να σκεφτείς πριν από καμιά ώρα πέρναγα από το σημείο..

Δε μπορώ να το πιστέψω, πραγματικά. Έφυγε ο κούκλος, το γελαστό παιδί. Πολύ κρίμα.

Δημήτρη άκου σε παρακαλώ τα λόγια του Γιώργου! Δώσε δύναμη στους δικούς σου και στην κοπέλα σου να συνεχίσουν τη ζωή τους. Χρειάζονται πολύ κουράγιο για να ξεπεράσουν κάτι τέτοιο.

Καλό ταξίδι αγόρι μου! Να 'σαι πάντα χαμογελαστός εκεί πάνω, και οι άγγελοι θα ευτυχούν με τη λάμψη του χαμόγελού σου!
Καλό ταξίδι!

Τετ Nov 02, 2011 4:40 pm

dimnik83 έγραψε:

Υ.Γ. Γνώρισα σήμερα συμπαθητικό, συζητήσιμο αστυνομικό (ΔΙΑΣ ) αλλά όχι στο καθήκον. (Κάτι είναι κι αυτό)

Τον γνώρισα πρώτη φορά στο περίπτερο του Χρήστου και μου έκανε και πλακίτσα μαζί με το Χρήστο... Δεν έχω λόγια, τι να πεις άλλωστε τέτοια στιγμή;

tazakos έγραψε:

Γεια σας το όνομά μου είναι Δημήτρης και εγώ είμαι νέος εδώ! Σκεφτόμουν μια νέα DL650 ελπίζω σε 30 ημέρες και το όνειρό μου γίνει πραγματικότητα! και πάνω από όλα οδηγούν πρώτα η ασφάλεια

το πρώτο του μύνημα!

..κριμα κριμα κριμα....στο παλληκαρι και στους οικιους του !!!

εκατονταδες χιλιαδες χιλιομετρα ....πολυετής εμπειρία....πληθος σεμηναρίων ....ειναι ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ μπροστά στην ατυχη στιγμή που μπορει να ερθει στον καθεναν μας,,,,και το αποτέλεσμα να ναι μοιραίο ...

ΠΡΟΣΟΧΗ ...ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ ...ΟΣΟ ΚΑΛΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΙ ΑΝ ΦΟΡΑΜΕ !!!!

κλειδώστε αυτη την φράση στο μυαλό σας ...και στη μνημη του Δημητρη ...ΜΗ ΤΗΝ ΒΓΑΛΕΤΕ ΠΟΤΕ ΑΠ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ....




καλο ταξίδι Αδελφέ μας !!!!

Κρίμα και άδικο να φεύγουν από την ζωή έτσι άδικα παλικάρια. Να είναι ελαφρύ το χώμα Vstroma.

Καλό Ταξίδι.

Συλληπητήρια στην οικογένεια του παιδιού!
Δεν είχα δει το thread, μέχρι σήμερα που είδα ότι ακυρώνεται ο καφές.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές, θυμάμαι κάτι που μου είχε πει ένα ξάδερφος γιατρός...
"Ζούμε απο σύμπτωση!".
Καλά να είναι εκεί που πήγε!

Το αποφεύγω σα το διάλο το λιβάνι αυτή τη κατηγορία που λέει δυσάρεστα... και αυτό γιατί στεναχωρέμαι ακόμα και για τα σίδερα που με κόπο και αγάπη έχει χτίσει ο άλλος... δε το σηζητάμε αν κάποιος γρατσουνίσει το νυχάκι του...



και διαβάζω το πόστ...

περνάνε αρκετές σελίδες μέχρι να συνηδητοποιήσω ποιος είναι... και αρχίζουν να σπαρταράνε τα χέρια μου να προσπαθώ να βρώ τα ΠΜ ωστε να καταλάβω αν μιλάμε για τον ίδιο, κάνω κλικ σαστισμένος όπου βρω ... σα χαμένος!

σύνελθε λέω ... δε μπορεί... ψάχνω στις εκδρομές, αυτή της Χιλιαδού όπου τον γνώρισα απο κοντά...


Ήμασταν με τα κορίτσια μαζί... και έτυχε και πιάσαμε την πάρλα εκεί που είχαμε αράξει για τον καφέ...

θυμάμαι χαρακτηριστικά να του λέω... "Δημήτρη ... είσαι απο τους λίγους "Ψηλούς" που πάω"... κουβεντιάζαμε με τον Σταμ και τον Τούμπανο για καμία ωρίτσα... πολύ καλή παρέα το παιδί ... προσγειωμένο και ήξερε γιατί μίλαγε...


Στο πήγαινε για την Χιλιαδού... πηγαίναμε παρεούλα για αρκετή ώρα... "ταιριάζαν οι γραμές" μας μπορώ να πω!

Όταν αράξαμε στη Χιλιαδού κολλήσαμε τις πετσέτες μας στη γωνία στα βραχάκια για να αράξουμε παρέα και να χωρέσουν και τα κορίτσια... "Λιώσαμε στο χαβαλέ" πέρασε γρήγορα η ώρα... μιας και όλη η παρέα ήταν ευχάριστη...

Στο γυρισμό μου είπε θα πας απο το χώμα? μπα όχι του λέω απο εκεί που ήρθαμε ... ωραία και εγώ μου λέει παρεάκι...

ξεκινάμε και κάθομαι σκούπα στο τέλος... ήταν ένα παλικάρι μπροστά μου δε θυμάμαι ποιός... και μπροστά του ο Δημήτρης με την κοπέλα του...πάνω στην αστραφτερή μαύρη φορτωμένη Vstrom με μία πλαϊνή βαλίτσα αριστερά ...

Μετά απο κανα 5λεπτο διαδρομής σταματάει δεξιά σε ένα πέταλο... σταματάει και ο πίσω του και απο δίπλα εγώ... τον ρωτάμε όλα καλά? οπότε του κάνει νόημα για να πάει μπροστά... μου χαμογελάει ξεκινάει και πάμε ψιλογκαζομένοι οι δυο μας για να προφτάσουμε τους άλλους...

Δεν τρέχαμε αλλά είχαμε ωραία ροή... ακολουθούσαμε σχεδον τις ίδιες γραμμές... ήταν ωραίος οδηγός να τον διαβάζεις...κοίταγε συχνά πίσω... που και που του έβαζα την ρόδα μου απο την εσωτερική να τον πειράξω και αυτός άνοιγε τη ζελατίνα κοίταγε πίσω και γέλαγε... τι καλός οδηγός και τι χαρούμενο παλικάρι...

Σε κάποια φάση μου ανοίγει το δρόμο σε μία στροφή και μου κάνει νόημα να περάσω μπροστά ... δε του χάλασα χατήρι... σειρά του να παίξει... στο φανάρι της χαλκίδας σταματάμε στο κόκκινο και μου λέει κάλά το πας... μαζί τα πηγαίναμε του λέω...

Στη Γέφυρα της Χαλκίδας σταματάμε να κουβεντιάσουμε όλοι τι θα κάνουμε... Τελικά αποφαστίστηκε καφεδάκι στη Χαλκίδα... Εγώ του είπα Μητσάρα εμένα δε με βλέπω γυρνάω Αθήνα ... δε θα πάμε με τους άλλους για καφέ? Δε με παίρνει ο χρόνος... ΟΚ... γυρνάμε παρέα μου λέει... ξεκινάμε οι δυό μας λοιπον... Ψιλοχαλαρά στην αρχή... αλλά όσο πήγαινε του δίναμε και λίγο αλλά δεν ήταν η ταχύτητα που πηγαίναμε ήταν η ροή που είχαμε... ήταν σα να οδηγούσαμε καιρό μαζι... ακόμα σκέφτομαι οτι καλός οδηγός δεν είναι μόνο αυτός που είναι γρήγορος αλλά και αυτός που διαβάζει κάποιον και μπορεί και τον ακολουθεί...και ο Δημήτρης είναι ένας απο αυτούς...

Τέλος κάναμε στάση στη ΒΡ της βαρυπόπης κάτσαμε κανα τεταρτάκι να τα πούμε ... ωραία εκδρομή μου λέει δε περίμενα να περάσω τόσο καλά και δεν ήξερα και κανένα...! Γνώρισα και παιδιά με τα οποία θα μπορούσα να κάνω παρέα... μου λέει μη χαθούμε δώσε τηλέφωνο να πάμε και καμία μέρα στη λέσχη παρέα... γιατί δεν έχω ιδέα που είναι και δε ξερω και σχεδον κανένα... κανόνισε του λέω να πάρουμε και τα κορίτσια μαζί για να μην βαριούνται... πως γράφεις μέσα του λέω... DELTAS? όχι DIMITRIS14 θα σε βρώ εγώ ρε k0pane... χαχα μετά απο κάμποσες ακόμα χαζομάρες χαιρετηθήκαμε και απο τότε εκτός απο κανα 2-3 ΠΜ δεν τον ξαναείδα ποτέ...


Ξεκίνησα να γράφω με τα μάτια να γυαλίζουν ... και ένα κόμπο στο λαιμό... και κατέληξα να γράφω και σε αρκετές στιγμές να χαμογελάω... ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ένα χαρούμενο παιδί που μόνο και μόνο η ανάμνησή του σε κάνει να χαμογελάς...

όσο ΚΑΛΟΣΥΝΗ είχες ... τόσο ΤΥΧΗ σου έλειπε...! ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ θα σε θυμόμαστε πάντα... καλο ταξίδι εκεί που πας και να μας ρίχνεις καμία ματιά να μας φυλάς... και ας μην έχει ΠΟΤΕ κανείς ξανά την ΤΥΧΗ σου...!

Κρίμα! Δεν έχω λόγια! Κρίμα!
Καλό σου ταξίδι.

k0panos έγραψε:

... όχι DIMITRIS14 θα σε βρώ εγώ ρε k0pane...

Όχι ρε π#@στη μου, αυτός ο Δημήτρης ήταν??

Εγώ ήμουν πίσω του σε όλη τη διαδρομή στη Χιλιαδού.
Μάλιστα είχα εντυπωσιαστεί πραγματικά από τις οδηγικές του ικανότητες.
Το είχα αναφέρει και εδώ μέσα.

Έδειχνε κάθε λακούβα, κάθε ανωμαλία του δρόμου στους από πίσω για να μην τη πατήσουν.

Όχι ρε π@#$στη μου.
Τί του επεφύλασσε η ζωή.

...........................

Καλό ταξίδι.........

Είναι από τις στιγμές που λες ΚΡΙΜΑ και βγαίνει μέσα από την ψυχή σου με όλο το σθένος και έννοια που μπορεί να έχει μια λέξη.

Δεν είχα έρθει Χιλιαδού και δεν είχα την τύχη να γνωρίσω τον ψηλό... όμως διαβάζοντας τα παραπάνω σχόλια ξέρω πόσο σπάνιο και αξιόλογο άτομο ήταν. Καλό ταξίδι και κουράγιο στους δικούς του ανθρώπους!!!

Γεια σου Δημήτρη.
Χαρά μου και τιμή τις 2-3 φορές που τα είπαμε.
Προστατεψέ μας όλους από εκεί ψηλά.
Καλό ταξίδι.

Ας αναπαυθει εκει ψηλα...

Τι να πει κανείς ρε παιδιά...
Τι να πει..
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΟΥ ΛΕΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΔΕΡΦΕ
Δώσε δύναμη στους δικούς σου ανθρώπους να αντέξουν τον αποχωρισμό και προστάτεψε όλους εμάς τους δίτροχους αδερφούς σου...
Βόηθα Παναγιά....

Δεν είχα την χαρα, ούτε θα έχω την ευκαιρία να γνωρίσω τον Δημήτρη, με αυτά που έχουν γραφτεί όμως είναι ξεκαθαρο ότι ήταν ένα αξιόλογο παλικάρι. Ευχομαι να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Να τον θυμόμαστε, να βρεί κουράγιο η οικογένεια του και η αγαπημένη του.

Συλληπητήρια σε όσους θλίβονται απο τον χαμό του.

Δεν υπαρχουν λογια να πει κανεις και διαβαζοντας ολα αυτα ειναι σαν να γνωριζω 5 πραγματα για το παλικαρι. Ας ειναι ελαφρυ το χωμα και να ευχηθω δυναμη και κουραγιο στην οικογενεια του.

Καλο ταξιδι...

Συλλυπητήρια και κουράγιο στην οικογένεια.

...κριμα πραγματικα να χανεται ενα παληκαρι ετσι ....κουραγιο σε αυτους που εμειναν πισω...

Καλό ταξίδι................

Ρε γαμώτο διαβάζω τις περιγραφές σας και με έχει πιάσει αυτός ο παλιοκόμπος στο στήθος. Γράφω κανα δύο λέξεις και μετά τις σβήνω, ξαναγράφω, σβήνω, τα λόγια δύσκολα οι σκέψεις...ο κόμπος πάντα εκεί. Δυστηχώς δεν σε γνώρισα ΨΗΛΕ όμως θα ήθελα να στο αφιερώσω ...


Η Ψυχή του Μοτοσυκλετιστή

Μερικά χρόνια πριν ο μπαμπάς ενός από εμάς που δεν υπάρχει πια, ο μπαμπάς ενός αγγέλου με το νούμερο 24 στο φέρινγκ και στη καρδιά, μας περιέγραψε έτσι …

«…Μου είχε μιλήσει πολύ για σας αλλά για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ βάση.
Εκείνος όμως που ήταν μεγάλος ξεροκέφαλος σας σύστησε έναν προς ένα.
Όλους αυτούς τους νέους που γνώρισα θα μπορούσα να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω σαν να ήταν δικά μου παιδιά.
Βυθισμένοι μέσα στις μαύρες δερμάτινες φόρμες τους με τα φανταχτερά τους κράνη, όλοι τους αληθινοί σκληροί άντρες !
Μια παρέα που στο δρόμο δε κατεβάζει ποτέ το βλέμμα.
Αν όμως κάποιος σηκώσει τις μαύρες ζελατίνες που θυμίζουν Αρειανούς θα δει ένα ζευγάρι υπέροχα καθαρά μάτια, πρησμένα από αληθινά δάκρια, που μέσα τους μπορείς να βυθιστείς και να φτάσεις μέχρι τη ψυχή, διαπιστώνοντας πόσο καθαρή είναι !
Βγάλτε τους τη φόρμα και θα ανακαλύψετε ότι μέσα της κρύβονται μεγάλα παιδιά, ερωτευμένα με τη ζωή, ερωτευμένα με τα Σαββατοκύριακα τα γεμάτα μπριζόλες και λουκάνικα, αλλά ακόμα με την ανάγκη του πατέρα και της μητέρας, όταν η ζωή τους παίζει σκληρά…»

Λένε ότι κάθε φορά που καβαλάμε, στη σέλα μαζί μας ανεβαίνουν άγγελοι και διάβολοι …
Έτσι ειναι! Αντιπροσωπεύουν αυτή τη διπολικότητα που κάνει τον κόσμο μας να ζει γεμάτο από συναισθήματα, τόσο έντονα που μερικές φορές νομίζεις ότι η καρδιά θα πεταχτεί έχω από τα στήθια και θα αρχίσει να τρέχει μόνη της ουρλιάζοντας!

Διάβολοι που μας γυρνάνε το καρπό με τρόπο πολλές φορές παράλογο και βίαιο, με την αδρεναλίνη φτάνει κατευθείαν στο μυαλό, αφήνοντας σε να τρέμεις για ατελείωτα δευτερόλεπτα...

Άγγελοι που έχουν το πρόσωπο και τη φωνή όλων αυτών που δεν είναι πια μαζί μας, όλων αυτών που αγαπήσαμε, όλων των φόβων μας και των εμπειριών μας που φτιάχτηκαν απ΄ τα σπασμένα κόκαλα μας.

Ναι είναι αλήθεια, με τη μοτοσυκλέτα μπορείς να σκοτωθείς !

Συμβαίνει, μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε από μας και μπορεί να χτυπήσεις, να πονέσεις και πονάει πολύ, είναι όμως αλήθεια ότι η ζωή μετασχηματίζεται σε υπέροχες αναμνήσεις, σε στιγμές αιώνιες, σε γέλια τόσο δυνατά που μπορούν να φέρουν τον ήλιο ακόμα και σε μια κρύα βροχερή μέρα του Νοέμβρη.
Μιλήστε με τον καθένα από μας και πείτε του να σας διηγηθεί μια βόλτα που έκανε, ένα ανέκδοτο, μια στροφή και χαθείτε μέσα στο εκείνο το βλέμμα που πετάει σπίθες, μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα που αβίαστα χαράζουν το μέτωπο και το πρόσωπο.
Μιλήστε στον καθένα από μας και ρωτήστε τον, τι θα απογίνει την ημέρα που θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από αυτό του το πάθος και ετοιμασθείτε να ακούσετε τη κραυγή της σιωπής, να δείτε το παιδικό βλέμμα να χάνεται και τη θέση του να παίρνει το βλέμμα του ναυτικού που ζει στη στεριά ή του πιλότου δεμένου στη γη!

Με τη μοτοσυκλέτα μπορεί να σκοτωθείς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ζήσεις το χρόνο που σου έχει παραχωρηθεί …

Αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει … Αφήστε το, δε θα καταλάβετε ποτέ …

Μα αν αύριο τύχει να πάτε στη θάλασσα με το αμαξάκι σας και την οικογένεια σας, και δείτε το γιο σας να χαιρετάει μέσα από τo αμάξι έναν από μας σα τρελός, μη προσπαθήσετε να καταλάβετε ούτε κι αυτόν!
Το παιδί μέσα από το υποσυνείδητο του, βλέπει σε μας αυτή τη σπίθα που εσείς δεν ήσασταν ικανοί να του γεννήσετε.

Κι αν δείτε το μοτοσυκλετιστή να ανταποδίδει το χαιρετισμό … δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο. Οι άγγελοι στη γη χαιρετιούνται πάντα, μα όποιος έχασε τα φτερά του το έχει ξεχάσει προ πολλού !

Μοτοσυκλετιστές, περίεργος και υπέροχος κόσμος …

Καλό σου ταξίδι