mavramis έγραψε:

Ρε γαμώτο διαβάζω τις περιγραφές σας και με έχει πιάσει αυτός ο παλιοκόμπος στο στήθος. Γράφω κανα δύο λέξεις και μετά τις σβήνω, ξαναγράφω, σβήνω, τα λόγια δύσκολα οι σκέψεις...ο κόμπος πάντα εκεί. Δυστηχώς δεν σε γνώρισα ΨΗΛΕ όμως θα ήθελα να στο αφιερώσω ...


Η Ψυχή του Μοτοσυκλετιστή

Μερικά χρόνια πριν ο μπαμπάς ενός από εμάς που δεν υπάρχει πια, ο μπαμπάς ενός αγγέλου με το νούμερο 24 στο φέρινγκ και στη καρδιά, μας περιέγραψε έτσι …

«…Μου είχε μιλήσει πολύ για σας αλλά για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ βάση.
Εκείνος όμως που ήταν μεγάλος ξεροκέφαλος σας σύστησε έναν προς ένα.
Όλους αυτούς τους νέους που γνώρισα θα μπορούσα να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω σαν να ήταν δικά μου παιδιά.
Βυθισμένοι μέσα στις μαύρες δερμάτινες φόρμες τους με τα φανταχτερά τους κράνη, όλοι τους αληθινοί σκληροί άντρες !
Μια παρέα που στο δρόμο δε κατεβάζει ποτέ το βλέμμα.
Αν όμως κάποιος σηκώσει τις μαύρες ζελατίνες που θυμίζουν Αρειανούς θα δει ένα ζευγάρι υπέροχα καθαρά μάτια, πρησμένα από αληθινά δάκρια, που μέσα τους μπορείς να βυθιστείς και να φτάσεις μέχρι τη ψυχή, διαπιστώνοντας πόσο καθαρή είναι !
Βγάλτε τους τη φόρμα και θα ανακαλύψετε ότι μέσα της κρύβονται μεγάλα παιδιά, ερωτευμένα με τη ζωή, ερωτευμένα με τα Σαββατοκύριακα τα γεμάτα μπριζόλες και λουκάνικα, αλλά ακόμα με την ανάγκη του πατέρα και της μητέρας, όταν η ζωή τους παίζει σκληρά…»

Λένε ότι κάθε φορά που καβαλάμε, στη σέλα μαζί μας ανεβαίνουν άγγελοι και διάβολοι …
Έτσι ειναι! Αντιπροσωπεύουν αυτή τη διπολικότητα που κάνει τον κόσμο μας να ζει γεμάτο από συναισθήματα, τόσο έντονα που μερικές φορές νομίζεις ότι η καρδιά θα πεταχτεί έχω από τα στήθια και θα αρχίσει να τρέχει μόνη της ουρλιάζοντας!

Διάβολοι που μας γυρνάνε το καρπό με τρόπο πολλές φορές παράλογο και βίαιο, με την αδρεναλίνη φτάνει κατευθείαν στο μυαλό, αφήνοντας σε να τρέμεις για ατελείωτα δευτερόλεπτα...

Άγγελοι που έχουν το πρόσωπο και τη φωνή όλων αυτών που δεν είναι πια μαζί μας, όλων αυτών που αγαπήσαμε, όλων των φόβων μας και των εμπειριών μας που φτιάχτηκαν απ΄ τα σπασμένα κόκαλα μας.

Ναι είναι αλήθεια, με τη μοτοσυκλέτα μπορείς να σκοτωθείς !

Συμβαίνει, μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε από μας και μπορεί να χτυπήσεις, να πονέσεις και πονάει πολύ, είναι όμως αλήθεια ότι η ζωή μετασχηματίζεται σε υπέροχες αναμνήσεις, σε στιγμές αιώνιες, σε γέλια τόσο δυνατά που μπορούν να φέρουν τον ήλιο ακόμα και σε μια κρύα βροχερή μέρα του Νοέμβρη.
Μιλήστε με τον καθένα από μας και πείτε του να σας διηγηθεί μια βόλτα που έκανε, ένα ανέκδοτο, μια στροφή και χαθείτε μέσα στο εκείνο το βλέμμα που πετάει σπίθες, μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα που αβίαστα χαράζουν το μέτωπο και το πρόσωπο.
Μιλήστε στον καθένα από μας και ρωτήστε τον, τι θα απογίνει την ημέρα που θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από αυτό του το πάθος και ετοιμασθείτε να ακούσετε τη κραυγή της σιωπής, να δείτε το παιδικό βλέμμα να χάνεται και τη θέση του να παίρνει το βλέμμα του ναυτικού που ζει στη στεριά ή του πιλότου δεμένου στη γη!

Με τη μοτοσυκλέτα μπορεί να σκοτωθείς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ζήσεις το χρόνο που σου έχει παραχωρηθεί …

Αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει … Αφήστε το, δε θα καταλάβετε ποτέ …

Μα αν αύριο τύχει να πάτε στη θάλασσα με το αμαξάκι σας και την οικογένεια σας, και δείτε το γιο σας να χαιρετάει μέσα από τo αμάξι έναν από μας σα τρελός, μη προσπαθήσετε να καταλάβετε ούτε κι αυτόν!
Το παιδί μέσα από το υποσυνείδητο του, βλέπει σε μας αυτή τη σπίθα που εσείς δεν ήσασταν ικανοί να του γεννήσετε.

Κι αν δείτε το μοτοσυκλετιστή να ανταποδίδει το χαιρετισμό … δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο. Οι άγγελοι στη γη χαιρετιούνται πάντα, μα όποιος έχασε τα φτερά του το έχει ξεχάσει προ πολλού !

Μοτοσυκλετιστές, περίεργος και υπέροχος κόσμος …


Καλό σου ταξίδι

εξαιρετικό!!!μακάρι να το διαβάζει απο εκεί ψηλά!!

mavramis έγραψε:

Ρε γαμώτο διαβάζω τις περιγραφές σας και με έχει πιάσει αυτός ο παλιοκόμπος στο στήθος. Γράφω κανα δύο λέξεις και μετά τις σβήνω, ξαναγράφω, σβήνω, τα λόγια δύσκολα οι σκέψεις...ο κόμπος πάντα εκεί. Δυστηχώς δεν σε γνώρισα ΨΗΛΕ όμως θα ήθελα να στο αφιερώσω ...


Η Ψυχή του Μοτοσυκλετιστή

Μερικά χρόνια πριν ο μπαμπάς ενός από εμάς που δεν υπάρχει πια, ο μπαμπάς ενός αγγέλου με το νούμερο 24 στο φέρινγκ και στη καρδιά, μας περιέγραψε έτσι …

«…Μου είχε μιλήσει πολύ για σας αλλά για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ βάση.
Εκείνος όμως που ήταν μεγάλος ξεροκέφαλος σας σύστησε έναν προς ένα.
Όλους αυτούς τους νέους που γνώρισα θα μπορούσα να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω σαν να ήταν δικά μου παιδιά.
Βυθισμένοι μέσα στις μαύρες δερμάτινες φόρμες τους με τα φανταχτερά τους κράνη, όλοι τους αληθινοί σκληροί άντρες !
Μια παρέα που στο δρόμο δε κατεβάζει ποτέ το βλέμμα.
Αν όμως κάποιος σηκώσει τις μαύρες ζελατίνες που θυμίζουν Αρειανούς θα δει ένα ζευγάρι υπέροχα καθαρά μάτια, πρησμένα από αληθινά δάκρια, που μέσα τους μπορείς να βυθιστείς και να φτάσεις μέχρι τη ψυχή, διαπιστώνοντας πόσο καθαρή είναι !
Βγάλτε τους τη φόρμα και θα ανακαλύψετε ότι μέσα της κρύβονται μεγάλα παιδιά, ερωτευμένα με τη ζωή, ερωτευμένα με τα Σαββατοκύριακα τα γεμάτα μπριζόλες και λουκάνικα, αλλά ακόμα με την ανάγκη του πατέρα και της μητέρας, όταν η ζωή τους παίζει σκληρά…»

Λένε ότι κάθε φορά που καβαλάμε, στη σέλα μαζί μας ανεβαίνουν άγγελοι και διάβολοι …
Έτσι ειναι! Αντιπροσωπεύουν αυτή τη διπολικότητα που κάνει τον κόσμο μας να ζει γεμάτο από συναισθήματα, τόσο έντονα που μερικές φορές νομίζεις ότι η καρδιά θα πεταχτεί έχω από τα στήθια και θα αρχίσει να τρέχει μόνη της ουρλιάζοντας!

Διάβολοι που μας γυρνάνε το καρπό με τρόπο πολλές φορές παράλογο και βίαιο, με την αδρεναλίνη φτάνει κατευθείαν στο μυαλό, αφήνοντας σε να τρέμεις για ατελείωτα δευτερόλεπτα...

Άγγελοι που έχουν το πρόσωπο και τη φωνή όλων αυτών που δεν είναι πια μαζί μας, όλων αυτών που αγαπήσαμε, όλων των φόβων μας και των εμπειριών μας που φτιάχτηκαν απ΄ τα σπασμένα κόκαλα μας.

Ναι είναι αλήθεια, με τη μοτοσυκλέτα μπορείς να σκοτωθείς !

Συμβαίνει, μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε από μας και μπορεί να χτυπήσεις, να πονέσεις και πονάει πολύ, είναι όμως αλήθεια ότι η ζωή μετασχηματίζεται σε υπέροχες αναμνήσεις, σε στιγμές αιώνιες, σε γέλια τόσο δυνατά που μπορούν να φέρουν τον ήλιο ακόμα και σε μια κρύα βροχερή μέρα του Νοέμβρη.
Μιλήστε με τον καθένα από μας και πείτε του να σας διηγηθεί μια βόλτα που έκανε, ένα ανέκδοτο, μια στροφή και χαθείτε μέσα στο εκείνο το βλέμμα που πετάει σπίθες, μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα που αβίαστα χαράζουν το μέτωπο και το πρόσωπο.
Μιλήστε στον καθένα από μας και ρωτήστε τον, τι θα απογίνει την ημέρα που θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από αυτό του το πάθος και ετοιμασθείτε να ακούσετε τη κραυγή της σιωπής, να δείτε το παιδικό βλέμμα να χάνεται και τη θέση του να παίρνει το βλέμμα του ναυτικού που ζει στη στεριά ή του πιλότου δεμένου στη γη!

Με τη μοτοσυκλέτα μπορεί να σκοτωθείς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ζήσεις το χρόνο που σου έχει παραχωρηθεί …

Αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει … Αφήστε το, δε θα καταλάβετε ποτέ …

Μα αν αύριο τύχει να πάτε στη θάλασσα με το αμαξάκι σας και την οικογένεια σας, και δείτε το γιο σας να χαιρετάει μέσα από τo αμάξι έναν από μας σα τρελός, μη προσπαθήσετε να καταλάβετε ούτε κι αυτόν!
Το παιδί μέσα από το υποσυνείδητο του, βλέπει σε μας αυτή τη σπίθα που εσείς δεν ήσασταν ικανοί να του γεννήσετε.

Κι αν δείτε το μοτοσυκλετιστή να ανταποδίδει το χαιρετισμό … δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο. Οι άγγελοι στη γη χαιρετιούνται πάντα, μα όποιος έχασε τα φτερά του το έχει ξεχάσει προ πολλού !

Μοτοσυκλετιστές, περίεργος και υπέροχος κόσμος …

Καλό σου ταξίδι

Δε τον βλέπω αυτο το κόμπο απο το λαιμό να φεύγει σήμερα...

μόλις θυμήθηκα ότι πίναμε δίπλα-δίπλα καφέ στη Στενή και θυμήθηκα πόσο διακριτικός και ευγενικός ήταν...α ρε π@στη Χάρε.... προσοχή παίδες και προσαρμογή ανά πάσα στιγμή στην οδήγηση μας, ανάλογα με τις συνθήκες.

Σήμερα και εγώ το πήρα χαμπάρι... σαν χτες θυμάμαι που τον γνώρισα στο περίπτερο και τον χαβαλέ που κάναμε από την πρώτη στιγμή. Σαν χτες θυμάμαι τα πειράγματα που του κάναμε λόγω του επαγγέλματος του, σαν χτες θυμάμαι την εκδρομή στη Χιλιαδού και τον χαρακτήρα του που είδα να ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Κρίμα και άδικο για ένα παιδί τόσο νέο με όλη του τη ζωή μπροστά.

Δημήτρη ελπίζω εκεί που πήγες να περνάς καλύτερα γιατί το αξίζεις.

Όποιοι καταφέρουν να πάνε στην κηδεία του παιδιού ας εκφράσουν τα συλλυπητήρια όλης της κοινότητας μας στους οικείους τους.


Κρίμα και άδικο...

Η κηδεία του Δήμητρη είναι σήμερα στις 6 το απόγευμα στο κοιμητήριο της Καρδίτσας.
Σας ενημερώνω επειδή διάβασα πως κάποιοι θέλουν να παρευρεθούν.
Πολλά συλλυπητήρια και κουράγιο στην οικογένεια του!!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει...
..Καλό ταξίδι Μήτσο...θα θυμάμαι για πάντα το καθαρό και χαμογελαστό πρόσωπο σου!

Θερμα συλλυπητήρια στους οικειους του...
Διαβασα την ειδηση τυχαια χθες αλλα δεν την συνεδεσα με το φορουμ...Τωρα που το διαβασα εμεινα μ@κ@κ@ς...
Αυτες τις μερες ειμαι σε αναζητηση μηχανης ωστε να γινω κι εγω vstromitis...
Oταν διαβασα αυτο του το μηνυμα:
"Γεια σας το όνομά μου είναι Δημήτρης και εγώ είμαι νέος εδώ! Σκεφτόμουν μια νέα DL650 ελπίζω σε 30 ημέρες και το όνειρό μου γίνει πραγματικότητα! και πάνω από όλα οδηγούν πρώτα η ασφάλεια"
εβαλα αμεσως τον εαυτο μου στη θεση του και μου κοπηκαν τα ποδια...
Και τα φτερα μαζι επισης για την αποκτηση της....

Καλό ταξίδι ........

συλυπητηρια στην οικογενεια του...καλο ταξιδι αδερφε....

Kριμα...κριμα...κριμα...

Τον ειχα γνωρισει και εγω τον ψηλό...κλασσικά στο περίπτερο, όταν του βαζαμε τα 4πιστονα και ετρεχε δεξια και αριστερά να βρει τα μικροεξαρτηματα που του έλειπαν...πάντα με το χαμογελο και έτοιμος να κανει πλάκα με όλους...ειμασταν και γειτονες και τον ειχα πετυχει 2-3 φορες και με την ομαδα μπάσκετ που έπαιζε...

Κουραγιο στους δικούς τους και ας ειναι ελαφρυ το χωμα που τον σκεπαζει...

Το είχα γνωρίσει και εγώ το παλικάρι... δεν έχω λόγια....... κρίμα......... έφυγε από κοντά μας ένα πολύ καλό παιδί........

Καλό ταξίδι Δημήτρη και να μας προσέχεις από εκεί ψηλά....

Καλο ταξιδι φιλος.

Κριμα

.........τα συλλυπητήρια όλων μας ,να γίνουν βάλσαμο στην καρδιά των δικών του ανθρώπων.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΔΟ ΦΙΛΕ........
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ..............

Κουράγιο στους δικούς του ανθρώπους..................

Καλό ταξίδι στο Παλικάρι μας.

Γεια σου ρε Μητσακο
καλες βολτες ρε φιλε......απολαυσε τη διαδρομη πριν την Ιθακη σου

Τί να πεί κσνείς σε τέτοιες στιγμές. ΤΟ άδικο και το κρίμα σου πνίγουν τη μηλιά. Είναι πολλές φορές στη ζωή μου που έχω αναρωτηθεί τί σκοπούς έχει ο Κύριος εκεί πάνω και πού κοιτάει. Κρίμα στο παιδί. Καλό ταξίδι. Όλη η κοινότητα θρηνεί σήμερα!!!

Πωπω, πολύ κρίμα! Μια μέρα κατά τύχη τον γνώρισα στο περίπτερο και μιλήσαμε! Καλό ταξίδι στο παληκάρι!
Αδυνατώ να το πιστέψω!

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ.....

Δεν έχω τι να πω κρίμα πολύ κρίμα

KAΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ........................
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...........
ΣΥΛΛΥΠΗΤΉΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

"Γεια σας το όνομά μου είναι Δημήτρης και εγώ είμαι νέος εδώ! Σκεφτόμουν μια νέα DL650 ελπίζω σε 30 ημέρες και το όνειρό μου γίνει πραγματικότητα! και πάνω από όλα οδηγούν πρώτα η ασφάλεια"


Πραγματικά είναι οξύμωρο το παιχνίδι της ζωής, η πραγμάτωση ενός ονείρου να είναι και η απαρχή μίας τέτοιας κατάληξης.

Ο θεός να μας φυλάει όλους μας

κ

ο θεός να δώσει δύναμη σε αυτούς που έμειναν πίσω

Καλό ταξίδι Δημήτρη ....

καλο ταξιδι στο παιδι....κριμα πολυ κριμα και αδικο....καλο κουραγιο στους δικους του ανθρωπους.....