Παιδιά αν και είμαι ο τελευταίος που μπορεί να μιλήσει για το ποιόν του ανδρός, αναφερόμενος στον Νίκο,
μια και τον ξέρω λίγο καιρό θα έλεγα πως κοιτάζοντας τον στα μάτια βλέπεις την φλόγα του ανθρώπου
που κατακλύζεται από ενέργεια. Εγκλωβίζεται από αδράνεια και αυτοκατηγορείται όταν αντιλαμβάνεται νωθρότητα.
Συγνώμη τις "ελληνικούρες" αλλά πιστεύω πως υπάρχει τρόπος όλοι μας να τον βοηθήσουμε
να ξεφύγει, να πάει πιο πέρα για να μας τραβήξει πιο μακρυά...
Θα καταθέσω μια και μόνη σκέψη που δεν είναι δικιά μου, αλλά την κρατάω σαν οδηγό
μέχρι και τώρα, ελπίζω να διευκολύνει: "....να κάνουμε τα πράγματα να συμβαίνουν..".
Συνεπώς ας αφήσουμε τα λόγια και όσοι μπορούμε ας ξεχυθούμε στους δρόμους (άσφαλτο ή χώμα)
να χαρεί λίγο το χειλάκι του Νικόλα και να δουλέψει έστω και λίγο ο διακόπτης του pass στις μοτοσυκλέτες μας.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας που διαβάσατε το παρόν, ελπιζω να μην κούρασα κανένα..!