Ήταν κάποιος ο οποίος θα ταξίδευε στην Αμερική για να επισκευθεί τον αδερφό του ο οποίος σπούδαζε εκεί. Η μάνα του ως κλασσική ελληνίδα του γέμισε τις βαλίτσες με τάπερ και αλουμινόχαρτα με κάθε λογής φαγητά καθώς όπως έλεγε "το παιδί εκεί πεινάει". Κάποια στιγμή κι αφού ο άνθρωπος είδε κι απόειδε αναγκάστηκε να της βάλει "χέρι". "Ρε μάνα από τις τρεις βαλίτσες που παίρνω μαζί, οι δύο είναι γεμάτες με γεμιστά, ντολμαδάκια και τζατζίκι!!! Έλεος πια! Δε παίρνω τίποτε άλλο μαζί!". Την ώρα λοιπόν που ετοιμάζεται να φύγει για το αεροδρόμιο η μάνα του - πάλι ως κλασσική ελληνίδα - του λέει:
-"Πω πω τι θα ξέχναγα! Δε σου ΄βαλα κανέλα που μου ζήτησε το παιδί"
-"Ρε μάνα και κανέλα από δω θα του πάμε? Στην Αμερική δεν έχουν"?
Τέλος πάντων - μη τα πολυλογώ - παίρνει το βαζάκι με την κανέλα, το βάζει στην τσέπη και πάει στο αεροδρόμιο. Στο αεροδρόμιο λοιπόν η Ολυμπιακή, κλασσικά, είχε πολύωρη καθυστέρηση και έτσι είπε ο άνθρωπος να πάρει κανέναν υπνάκο μιας και η ώρα ήταν περασμένη. Καθώς όμως έγειρε να κοιμηθεί αισθάνθηκε το κουτάκι με την κανέλα να τον ενοχλεί. Τι να κάνει λοιπόν? Το βγάζει και το ακουμπά στο τραπέζι του εστιατορίου δίπλα από το αλατοπίπερο. Καθώς ήταν εξουθενωμένος ο ύπνος δεν άργησε να τον πάρει... Κάποια στιγμή κατά τις 3 τα μεσάνυχτα γίνεται η ανακοίνωση ότι "η Ολυμπιακή για Νέα Υόρκη αναχωρεί εντός ολίγου"... αλλά που ξυπνήσει αυτός... Δεύτερη, τρίτη ανακοίνωση αυτός τίποτα! Κάποιος που κάθονταν δίπλα του πάει και του λέει:
-Ρε φίλε εσύ δε πας Αμερική?
- Ναι... γιατί?
- Τι γιατί ρε? Φεύγει η πτήση! Ίσα που προλαβαίνεις!
Αλαφιασμένος αυτός παίρνει τις βαλίτσες του μα πάνω που πάει να φύγει θυμάται την κανέλα πάνω στο τραπέζι. Γυρίζει, την παίρνει αλλά ο έρμος μες τη νύστα και τη φούρια του
κατά λάθος παίρνει το βαζάκι με το πιπέρι. Τρέχοντας λοιπόν με τη ψυχή στο στόμα προλαβαίνει στο παρα-τσακ την πτήση του η οποία απογειώνεται αμέσως. Αυτός καταιδρωμένος αλλά πανευτυχής που πρόλαβε κάθεται αναπαυτικά στο κάθισμά του. Σε λίγο περνά η αεροσυνοδός
- Θα πάρετε κάτι?
- Εεε από γλυκά τι έχετε?
- Έχουμε πάστες, ρυζογαλο...
(πω πω σκέφτεται αυτός από μέσα του, θα πάρω ένα ρυζόγαλο, θα βάλω και κανελίτσα από πάνω και θα το κάνω μούρλια)
- Εεε φέρτε μου σας παρακαλώ ένα ρυζόγαλο
Σε λίγο το ρυζόγαλο καταφτάνει και αυτός ευχαριστημένος βγάζει από την τσέπη του την "κανέλα" και το κάμει μαύρο στο πιπέρι. Τρώει την πρώτη δαγκωνιά, τη δεύτερη αρχίζει να καίγεται, να δακρύζει, να πλαντάζει στο κλάμα αλλά τί να κάμει? Ντρεπόταν το διπλανό του να πει ότι έκανε μαλακία και έβαλε πίπερι στο ρυζόγαλο.. σφίγγεται και το τρώει όλο! Δάκρυ κορόμηλο! Του λέει ο διπλανός του:
- Συγνώμη κύριε αλλά σας βλέπω τόση ώρα που κλαίτε και μου σπαράζεται την ψυχή! Τι πάθατε?
Τι να πει αυτός τώρα? Λέει:
- Να μωρέ πέθανε η μανούλα μου στην Αμερική και πάω για να τη θάψουμε
- Ελάτε μη στεναχωριέσται, του λέει ο άλλος, και εγώ έχασα τη δικιά μου κτλ κτλ και ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός κτλ κτλ
Τέλος πάντων του φυγε το κάψιμο έγιναν και φίλοι με το διπλανό του, κάποια στιγμή περνάει πάλι η αεροσυνοδός και λέει αυτή τη φορά ο διπλανός:
- Δεσποινίς μπορώ και γω να έχω ένα ρυζόγαλο?
Τον ψιλοζώνουνε τα φίδια αλλά λέει από μέσα του τυχαίο θα 'ναι.
Σε λίγο έρχεται το ρυζόγαλο οπότε ο διπλανός του λέει!
- Ρε φιλαράκι, θα μου δώσεις και μένα να βάλω λίγη κανέλα?
Έντρομος αυτός απαντά:
-Όχι ρε συ, δε γίνεται είναι για τον αδερφό μου στην Αμερική...
- Έλα μωρε μη τσιγκουνεύεσαι..
- Μα όχι δε γίνεται...
- Ρε δώσε μου λίγο
- Όχι δε γίνεται
- Έλα σε παρακαλώ....
τόσο πολύ του τα 'σπασε που στο τέλος του λέει:
-ορίστε πάρε να δω τι θα καταλάβεις!
πανευτυχής ο άλλος ρίχνει πάνω στο ρυζόγαλο το μισό βαζάκι πιπέρι.
Αρχίζει να τρώει μια, δυο, τρεις δαγκωνιές... ε ρε κλάμα μαύρο που τον επιάνει οπότε γυρίζει ο πρώτος ειρωνικά και του λέει:
- Εσείς τώρα γιατί κλαίτε?
- Τίποτα μωρέ, να, που πέθανε η μανούλα σου στην Αμερική και δεν έχω τι να σου γ...σω νυχτιάτικα!!!!!