Μερικες μερες πριν ................
Στον τοιχο καποιοι εγραψαν ¨¨ οι ρωγμες ειναι μεσα σε ραφες ¨¨
Ο ουρανος ηταν συνεφιασμενος καποιος θελησε να ξεφυγει , να αποδρασει , η στην καλυτερη περιπτωση να ζησει στην κοψη του ξυραφιου .......
Αναρωτηθηκε μημπως ηρθε η ωρα ....... της κραυγης της σιωπης , να παραιτηθει απο το παθος του για τις μηχανες .
Μεσα απο το κρανος ολα φαινονται αλλιωτικα , αυτα τα υπεροχα καθαρα ματια που ειναι πρησμενα απο αληθινα δακρυα , και με την ψυχη σου να πεταει , μολις βγαλεις το κρανος αυτα ακριβως τα ιδια ματια μετασχηματιζονται , γινονται μοχθηρα και ειναι ετοιμα να κατασπαραξουν .......
Με εφιαλτες και με ονειρα κανεις δεν θα βρεθει να καταθεσει δαφνινο στεφανι , η συγχυση ειναι μεσα μου , οπως ανιχνευουμαι ενα ραγισμενο και σπασμενο μονοπατι , αν το κανουμε αυτο ολοι μπορει να επαναπαυτουμε και να γελασουμε και το γελιο φερνει χαρα , αλλα φοβαμαι οτι και αυριο παλι χαλια θα ειμαι .....
Καβαλαω παλι την μηχανη φορω το κρανος τα βλεπω ολα τελεια παλι , οδηγω στο οριο , η καρδια μου ξεπηδαει απο μεσα μου και τρεχει μονη της ουρλιαζοντας , οσφραινοντας τα δακρυα και την επομενη στροφη να με γλυκοκοιταει
Οι σποροι του χρονου εχουν σπαρθει και ποτιζονται απο τις πραξεις των εν λογω που γνωριζουν ... και ποιοι ειναι ???
Η γνωση εχει ενα θανασιμο φιλο , οταν κανεις δεν θετει τους κανονες , η μοιρα ολης της ανθρωποτητας βλεπω οτι ειναι στα χερια των ανοητων
Οταν η σιωπη κρυβει τις κραυγιες η συγχυση ειναι μεσα μου .......
Οχι δεν θα παραιτηθω θα βγω και παλι εξω ... σπαω την σιωπη μου και αφηνω την κραυγη μου να ηχησει και παλι δυνατα , και ομως ειμαι ακομα εδω .........
Για καποιο φιλο .............

Epitaph in the court of the crimson king
Τι μου θημησες Rory...

Aκριβως φιλε και χαιρομαι που στο θυμησα , ηταν μια ελευθερη μεταφραση και ας με συνχωρεσει ο μεγαλος Robert Fripp ,που του πειραξα το αριστουργημα του
Αυτη ειναι η μεταφραση του
Ο τοίχος που έγραψαν οι προφήτες
Is cracking at the seams. Είναι ρωγμές στις ραφές.
Upon the instruments of death Μετά τα μέσα του θανάτου
The sunlight brightly gleams. Το ηλιακό φως λάμπει λαμπρά.
When every man is torn apart Όταν κάθε άνθρωπος είναι ξεσκίζεται
With nightmares and with dreams, Με εφιάλτες και με όνειρα,
Will no one lay the laurel wreath Κανείς δεν θα θέσει το δάφνινο στεφάνι
When silence drowns the screams. Όταν η σιωπή πνίγει τις κραυγές.

Confusion will be my epitaph. Σύγχυση θα επιτάφιο μου.
As I crawl a cracked and broken path Όπως ανιχνεύσουμε ένα ραγισμένα και σπασμένα μονοπάτι
If we make it we can all sit back Αν κάνουμε αυτό όλοι μπορούμε να επαναπαυτούμε
And laugh. Και γέλιο.
But I fear tomorrow I'll be crying, Αλλά φοβάμαι ότι αύριο θα είμαι κλάμα,
Yes I fear tomorrow I'll be crying. Ναι φοβάμαι ότι αύριο θα είμαι κλάμα.

Between the iron gates of fate, Μεταξύ του σιδήρου πύλες της μοίρας,
The seeds of time were sown, Οι σπόροι του χρόνου έχουν σπαρθεί,
And watered by the deeds of those Και ποτίζονται από τις πράξεις των εν λόγω
Who know and who are known; Που γνωρίζουν και οι οποίοι είναι γνωστοί?
Knowledge is a deadly friend Η γνώση είναι ένα θανάσιμο φίλο
When no one sets the rules. Όταν κανείς δεν θέτει τους κανόνες.
The fate of all mankind I see Η μοίρα όλης της ανθρωπότητας βλέπω
Is in the hands of fools. Είναι στα χέρια των ανόητων.

Confusion will be my epitaph. Σύγχυση θα επιτάφιο μου.
As I crawl a cracked and broken path Όπως ανιχνεύσουμε ένα ραγισμένα και σπασμένα μονοπάτι
If we make it we can all sit back Αν κάνουμε αυτό όλοι μπορούμε να επαναπαυτούμε
And laugh. Και γέλιο.
But I fear tomorrow I'll be crying, Αλλά φοβάμαι ότι αύριο θα είμαι κλάμα,
Yes I fear tomorrow I'll be crying. Ναι φοβάμαι ότι αύριο θα είμαι κλάμα