Έχοντας περάσει 2 μέρες μετά την ολοκλήρωση αυτής της βόλτας και κοιτάζοντας ξανά και ξανά τις φώτο, θα ήθελα να πω και εγώ δυο πραγματάκια.
Η ιδέα για αυτή τη κουζουλάδα ''έπεσε'' στο τραπέζι κατα τη διάρκεια μιας χαλαρής κουβέντας (internetικής στη περιπτωσή μας) εμένα και του αδελφού μου κατά το σχολιασμό ενός άρθρου στο περιοδικό μοτό. Σε αυτό, ένας συνάδελφος μοτοσυκλετιστής έκανε το γύρο της ελλάδος σε δύο μέρες με το varadero του, άρα γιατί να μην κάνουμε και εμείς το γύρο της κρήτης σε λιγότερο απο 24 ώρες; μέσα απο χώμα και άσφαλτο και αδιαφορόντας το καιρό;
Έτσι το νερό μπήκε στο αυλάκι και άρχισε να κυλά, φυσικά όχι άνετα. Προβλήματα υπήρξαν τόσο πρίν τόσο και κατα την διάρκεια της βόλτας.
Καταρχάς έπρεπε να ''ψήσω'' το φίλιππα (mikios), αυτό φυσικά κράτησε 1,5msec
,γιατί έλειπε η μαρία από το σπίτι εκείνη τη στιγμή. Τώρα που το λέμε σαν να είδα ένα σημάδι απο τηγάνι ... αλλά δε το λέμε ...
Κατα δεύτερο λόγο έπρεπε να πείσουμε το μικρό μανώλη οτι ο μπαμπάς του (tanouki – γιάννης) πρέπει να πάει να βρεί τον άγιο βασίλη να του φέρει τα δωράκια του και τη μαριά, ότι ο δημήτρης πάει για τσιγάρα αλλά το περίπτερο της γειτονίας ήταν κλειστό.
Φυσικά θα έπρεπε να έρθει και ο αδελφός μου αλλά η KLM είχε άλλη άποψη, όμως μετά απο 25 ώρες στα αεροδρόμια και αλλάζοντας άρδην τη διαδρομή έφτασε κρήτη (ευχάριστούμε KLM για την ταλαιπωρία).
Με αυτά και τα άλλα ξημερώνει το πρωϊ του σαββάτου 26 του δεκέμβρη και ενώ όλος ο φυσιολογικός κόσμος γυρνάει απο τη διασκέδαση, 5 κουζουλοί έχουν ξυπνήσει απο τις 5 το πρωϊ και ζεστένουν τα μοτόρια τους, 4 v-strom και 1 XT Tenere (τρομάρα του).
Στις 7 παρά είμασταν άπαντες στο ραντεβού μας κάτω απο τη γέφυρα της εθνικής προς καστέλλι πεδιάδος, έτοιμοι για να αρχίσει η περιπέτεια.
Πέρα του αρχικού ξενερώματος, αφού ο κερατάς πάτησε το σκύλο και τον παράτησε, η όλη διαδρομή μέχρι τη σητεία κύλησε πολύ ωραία, με τις εναλλαγές των τοπίων να ''γεμιζουν'' το μάτι του. Από τον κάμπο του καστελλίου, στο οροπέδιο του λασιθίου, το χωμάτινο πέρασμα απο το ένα οροπέδιο στο άλλο (του καθαρού) με τις λασπομαχίες, τη δαιδαλώδη διαδρομή μέσα απο τα έλατα και τους βράχους απο τη κριτσά στη πρίνα, όλες αυτές οι γρήγορες εναλλαγές ''φώναζαν'' οτι καλά κάναμε και ξεκινήσαμε ...
Φυσικά ο μέρφι ήθελε να μας χαλάσει τη διάθεση αλλά ας το αφήσει για άλλη φορά. Το τακάκι του νοικίαρικου XT μας άφησε χρόνους και κόντεψε να τραυματίσει σοβαρά τον αδελφό μου. Ευτυχώς ο γιώργος φορούσε τις μπότες του και έτσι όταν το δεξί του πόδι έγινε σάντουϊτς μεταξύ της μηχανής και της μπαριέρας
δεν είχαμε τα χειρότερα.
Αφού βεβαιωθήκαμε οτι ο γιώργος δεν έσπασε το πόδι ή δεν είχε ράγισμα (μιας και πήγαμε στο νοσοκομείο σητείας) και παραδώσαμε το κατα άλλα ''άψογο'' μηχανάκι στον ιδιοκτήτη του, ξεκινήσαμε για να υλοποιήσουμε το στόχο μας.
Συνεχίζοντας απο τη σητεία, φτάσαμε στον όρμο τέντας όπου είναι το ποιό στενό κομμάτι γης που περνά δρόμος και δεξιά και αριστερά υπάρχει θάλλασα. Απο εκεί περνόντας απο το βάϊ και μέσω ζάκρου φτάσαμε στην υπέροχη παραλία του ξεροκάμπου όπου πήραμε το ανηφορικό κομμάτι του ... nürburgring, συγνώμη τον ανηφορικό δρόμο για ζήρο.
Απο εκεί και μέσω ιεράπετρας φτάσαμε στο πύργο με τα πράγματα να έχουν εξελήχθει ομαλά, ομως ο δημήτρης έπρεπε να πάει επιτέλους αυτό το πακέτο τσιγάρα στη γυναίκα του και έτσι δυστυχώς είχαμε μια συμαντική απώλεια.
Έχοντας απλώσει το πέπλο της η νύχτα για τα καλά, ξεκινήσαμε για το τυμπάκι όπου και κάναμε μια στάση για γενικό ανεφοδιασμό (βενζίνης και φαγητού). Αν και ήταν λίγο περίεργο το μέρος που κάτσαμε για φαγητό τελικά δεν είχαμε καθόλου προβλήματα σε θέμα πέψης, περίεργο ...
Η ώρα έχει φτάσει 9 και το παρεάκι, μέσα στη τρελή χαρά και με ζωντάνια ξεκινά να διασχίσει το νότιο ρέθυμνο. Αν και το θεωρώ το ποιό επικύνδυνο κομμάτι της διαδρομής μιας και έχει ελλιπείς σήμανση και πολλές στροφές με τη κούραση να αρχίζει να δείχνει τα πρώτα της σημάδια και οι 3 οδηγοί είμασταν άψογοι. Είχαμε πιάσει ένα πολύ καλό ρυθμό, σαν να οδηγούσαμε χρόνια μαζί, κάτι που ήταν πολύ συμαντικό αν αναλογιστεί κανείς οτι είμασταν 17 ώρες ξύπνοι και στον δρόμο.
Μετά απο σχεδόν 2 ώρες φτάσαμε στο φραγγοκάστελλο όπου η μαλακία έπιασε κόκκινο. Το τι γέλιο και το τι μαλακίες κάναμε ούτε περιγράφονται, ούτε και αποτυπώνονται σε μια φωτογραφία.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι ... δροσουλήτες είχαν έρθει εκείνο το βράδυ.
Επόμενη στάση οι βρύσες αποκωρόνου, όπου οι 4 κουκουλοφόροι μπήκαν σε ένα μπάρ και ζήτησαν απο την αλλονταπή barwoman … 4 ζεστούς καφέδες. Η ώρα 1 και κάτι το βράδυ, τα σκυλοτράγουδα στο full, μαυροπουκαμισάδες με μούσια ως το πάτωμα και ρουμάνες σερβιτόρες ήταν το τέλειο σκηνικό για να πείς ενα ... καφεδάκι.
Την ώρα που λέγαμε να φύγουμε και έχοντας βάλει τον εξοπλησμό μας συν τις κουκούλες έγινε η ποιό ''κουφή'' στοιχομιθία:
μεθυσμένος μαυροπουκαμισάς (μμ) : ετσά με τις κουκούλες δε πιστεύω να πάτε απο την εθνική
εμείς : ναι θα πάμε απο εθνική
μμ : όϊ, να αφήσετε την εθνική για μένα, εσείς να πάτε απο την αγροτική...
εμείς : εεεεε
όπως καταλάβατε εμείς λέγαμε εθνική ΟΔΟ και αυτός εθνική ΤΡΑΠΕΖΑ...
Έχει πάει σχεδόν 2:30, φτάνουμε στα χανιά και εκεί ήρθε ΔΥΣΤΥΧΩΣ και το τέλος του ταξιδιού.
Όχι οτι δε μπορούσαμε άλλο αλλά δε βρήσκαμε βενζίνη, έχοντας διανύσει ήδη 170km απο τον τελευταίο ανεφοδιασμό (τυμπάκι) και έχοντας στόχο τον ομαλό δε μπορούσαμε να ξεκινήσουμε χωρίς να είμαστε γεμάτοι.
Δυστυχώς αυτή η σχεδόν 2ωρη αναζήτηση βεζινάδικου (βρήκαμε ένα κοντά στην 115ΠΜ) μας έσπασε και ειδικά εμένα. Με 500 χιλιόμετρα δικάβαλος και 24 ώρες ξύπνιος άρχιζα να καταρέω.
Τελικά, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, με τον ήλιο σιγά σιγά να ανατέλει και αφού χαιρετήσαμε τα παιδιά στο ηράκλειο είχαμε άλλα 70 χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι μας που μου φάνηκαν 700.
Ωρα 8:18 στις 27/12/09 μετά απο 904.5 km, 26 ώρες στο δρόμο μπαίνω κορνάροντας στον άγιο νικόλαο, με τους υπόλοιπους οδηγούς να μας κοιτούν απορόντας γιατι κορνάρουμε και αλληλοσυγχαιρόμαστε με τον αδελφο μου ... αλλά που να ήξεραν.
Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο γίαννη,στο γιώργο,στο δημήτρη και στο φίλιππο για κάθε στιγμή, για κάθε χιλιότετρο που γράψαμε μαζί,για τη παρεα τους, το κέφι τους, τη συμπαράσταση στο ατυχημα του αδελφου μου, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει την ημέρα της γιορτής μου ...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ 
Θέμα: Απ: 24ώρες απ'άκρη σ'Ακρωτήρι... 
Δευ Δεκ 28 2009, 14:43
