Σημερα το πρωι εφυγε απο κοντα μας ο Μανος απο την ΣΥΜΟΦΕ......

Δεν εχω λογια να περιγραψω την λυπη μου........

http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&threadid=96428




http://www.inews.gr/20/nekros-motosykletistis-se-trochaio.htm



Μανο......καλο ταξιδι ρε φιλαρακι.......

Μας διελυσες Μανο.................

γμτ, κρίμα ,συλλυπητήρια και δύναμη στην οικογένεια του.

Καλό ταξίδι εντουρά.....

καλό ταξίδι συνάδελφε.... καλές διαδρομές.....

Καλό ταξίδι φίλε Μάνο....

Oχι ρε γμτ... κομπος εγινε το στομαχι μου κι ας μην σε ηξερα....
Καλο ταξιδι φιλε...

Συλλυπητήρια, να εισαι καλα εκει πανω...

Καλο ταξιδι!!!!!

.............

κουράγιο στους δικούς του, να ειναι καλά εκει που βρίσκεται!

Ο Θάνατος δεν είναι σαν να σβήνουν τα φώτα. Είναι σαν το σβήσιμο της λάμπας επειδή ήρθε η αυγή.

ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΣΦΙΞΙΜΟ ΕΝΙΩΣΑ ΡΕ ΑΔΕΡΦΙΑ...ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ.ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΜΑΝΟ.ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ.

Η ζωή είναι σαν το ποτάμι, ποτέ δεν γυρίζει πίσω !!!
Κι όταν το ποτάμι ενωθεί με τη θάλασσα, τότε όλα γίνονται ένα ...
Καλό ταξίδι, άγνωστε χωμάτινε φίλε

καλό ταξίδι φίλε και ας μην σε γνώριζα!!!! να περνάς καλά εκεί πάνω!!!

Καλό ταξίδι φίλε Μάνο.....

Καλο ταξιδι φιλε....

Eλπίζω η λίστα να έκλεισε σήμερα τα ξημερώματα...

Μάνο αν και δεν σε γνώριζα (νοιώθω όμως μια αλληλεγγύη για όλους τους συναδέλφους δικυκλιστές), να είσαι καλά εκεί που πήγες και να φχαριστιέσαι ατέλειωτες εντουράδες.

Αντιο φιλε
Κουραγιο στους δικους του

Καθε φορα που φευγει καποιος απο την μοτοσυκλετιστικη οικογενεια σε πιανει ενα σφιξιμο στο στομαχι.
Απο τη στιγμη που θα χασεις τον πρωτο φιλο, το συναισθημα γινεται πλεον κοινο και για οσους δεν ετυχε να γνωρισεις απο κοντα.

Κριμα. Κατα πως λενε οι φιλοι του Μανου φευγουν τα καλυτερα παιδια.
Πικρη αληθεια νομιζω.

προσέχετε παιδιά, προσέχετε..ζωή σε μας κ πολύ παρηγοριά κ πολύ λίγο πόνο στην οικογένεια κ τους φίλους του παιδιού..

Μερικά χρόνια πριν ο μπαμπάς ενός από εμάς που δεν υπάρχει πια, ο μπαμπάς
ενός αγγέλου με το νούμερο 24 στο φέρινγκ και στη καρδιά, μας περιέγραψε έτσι…
«…Μου είχε μιλήσει πολύ για σας αλλά για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ βάση. Εκείνος όμως που ήταν μεγάλος ξεροκέφαλος σας σύστησε έναν προς ένα. Όλους αυτούς τους νέους που γνώρισα θα μπορούσα να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω σαν να ήταν δικά μου παιδιά. Βυθισμένοι μέσα στις μαύρες δερμάτινες φόρμες τους με τα φανταχτερά τους κράνη, όλοι τους αληθινοί σκληροί άντρες! Μια παρέα που στο δρόμο δε κατεβάζει ποτέ το βλέμμα.

Αν όμως κάποιος σηκώσει τις μαύρες ζελατίνες που θυμίζουν Αρειανούς, θα δει ένα ζευγάρι υπέροχα καθαρά μάτια, πρησμένα από αληθινά δάκρια, που μέσα τους
μπορείς να βυθιστείς και να φτάσεις μέχρι τη ψυχή, διαπιστώνοντας πόσο καθαρή είναι! Βγάλτε τους τη φόρμα και θα ανακαλύψετε ότι μέσα της κρύβονται μεγάλα παιδιά ερωτευμένα με τη ζωή, ερωτευμένα με τα Σαββατοκύριακα τα γεμάτα μπριζόλες και λουκάνικα, αλλά ακόμα με την ανάγκη του πατέρα και της μητέρας,
όταν η ζωή τους παίζει σκληρά…»

Λένε ότι κάθε φορά που καβαλάμε, στη σέλα μαζί μας ανεβαίνουν άγγελοι και διάβολοι… Είναι αλήθεια!
Αντιπροσωπεύουν αυτή τη διπολικότητα που κάνει τον κόσμο μας να ζει γεμάτο από συναισθήματα, τόσο έντονα που μερικές φορές νομίζεις ότι η καρδιά θα πεταχτεί έχω από τα στήθια και θα αρχίσει να τρέχει μόνη της ουρλιάζοντας!
Διάβολοι που μας γυρνάνε το καρπό με τρόπο πολλές φορές παράλογο και βίαιο,
με την αδρεναλίνη φτάνει κατευθείαν στο μυαλό, αφήνοντας σε να τρέμεις για ατελείωτα δευτερόλεπτα...

Άγγελοι που έχουν το πρόσωπο και τη φωνή όλων αυτών που δεν είναι πια μαζί μας, όλων αυτών που αγαπήσαμε, όλων των φόβων μας και των εμπειριών μας που φτιάχτηκαν απ´ τα σπασμένα κόκαλα μας.
Ναι είναι αλήθεια, με τη μοτοσικλέτα μπορείς να σκοτωθείς!
Συμβαίνει, μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε από μας και μπορεί να χτυπήσεις, να πονέσεις (και πονάει πολύ), είναι όμως αλήθεια ότι η ζωή μετασχηματίζεται σε υπέροχες αναμνήσεις, σε στιγμές αιώνιες, σε γέλια τόσο δυνατά που μπορούν να φέρουν τον ήλιο ακόμα και σε μια κρύα βροχερή μέρα του Νοέμβρη. Μιλήστε με τον καθένα από μας και πείτε του να σας διηγηθεί μια βόλτα που έκανε, ένα ανέκδοτο, μια στροφή και χαθείτε μέσα σε εκείνο το βλέμμα που πετάει σπίθες, μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα που αβίαστα χαράζουν το μέτωπο και το πρόσωπο.
Μιλήστε στον καθένα από μας και ρωτήστε τον, τι θα απογίνει την ημέρα που θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από αυτό του το πάθος και ετοιμασθείτε να ακούσετε τη κραυγή της σιωπής, να δείτε το παιδικό βλέμμα να χάνεται και τη θέση του να παίρνει το βλέμμα του ναυτικού που ζει στη στεριά ή του πιλότου δεμένου στη γη!

Με τη μοτοσικλέτα μπορεί να σκοτωθείς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ζήσεις το χρόνο που σου έχει παραχωρηθεί…

Αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει… Αφήστε το, δε θα καταλάβετε ποτέ…
Μα αν αύριο τύχει να πάτε στη θάλασσα με το αμαξάκι σας και την οικογένεια σας
και δείτε το γιο σας να χαιρετάει μέσα από τ' αμάξι έναν από μας σα τρελός, μη προσπαθήσετε να καταλάβετε ούτε κι αυτόν!
Το παιδί μέσα από το υποσυνείδητο του, βλέπει σε μας αυτή τη σπίθα που εσείς δεν ήσασταν ικανοί να του γεννήσετε. Κι αν δείτε το μοτοσικλετιστή να ανταποδίδει το χαιρετισμό… δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο.
Οι άγγελοι στη γη χαιρετιούνται πάντα, μα όποιος έχασε τα φτερά του το έχει ξεχάσει προ πολλού !

Μοτοσικλετιστές... περίεργος και υπέροχος κόσμος.
Ευτυχής να είμαι ένας απ αυτούς.

http://www.kawasaki-bikers.gr/core/index.php?option=com_content&view=article&id=33:2009-06-25-14-27-48&catid=15:2009-06-25-14-25-32

Γιάννη δεν θα ξεχάσω ποτέ τα 5 δευτερόλεπτα που χρειάστηκαν για να διασχήσεις τον στενο επαρχιακό δρομο προς επανωμή μπροστά απ το καφε του λευτέρη οταν δοκίμαζες την νιόφερτη καλή μου....το κοντέρ έγραψε 190 προς 200....και ολοι απο απέναντι νοιώσαμε την αδρεναλίνη που διαπέρναγε το κορμί σου...ησουν στα ορια άλλο γκαζι δεν ειχε να δωσει το μοτερ ο δρομος ομως ηταν στενότατος και το οδόστρωμα ακατάλληλο....

οι Αγγελοι Νίκησαν κι ολοι είπαμε wow....αλλα απο μέσα μας είπαμε και το "μαλάκα μη το ξανακάνεις"

φυσικά και δεν εισαι ο μοναδικός....ολοι μας τέτοιοι είμαστε...αλλοι πολύ αλλοι περισσότερο....
οι Αγγελοι Εχουν πολύ δουλειά τελικά κι ολα καταλήγουν στη στατιστική ...το σφάλμα ειναι δικαιολογημένο σύμφωνα με το νόμο....οι ιδανικές συνθήκες δυστηχώς δεν θεμελιώνουν το "απόλυτο"
σε κανένα σύστημα....αποτελέσμα....

Η ΓΑΜΟΛΙΣΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΠΟΤΕ ειναι μέρος του συστήματος !!!!

συλλυπητήρια ...............