Απ' ότι βλέπω δεν έχει ανοιχθεί κάτι για το συγκεκριμένο θέμα.
Έτσι πήρα την απόφαση να ανοίξω εγώ, αφενός για να βοηθήσω όποιον ενδιαφέρεται να δει μια παράσταση που έχω δει, αφετέρου για να πάρω ιδέες και γνώμες από άλλες παραστάσεις.
Γράφω αρχικά τις πιο πρόσφατες παραστάσεις που είδα και στο μέλλον ότι θυμηθώ ή δω, το προσθέτω.

Θεωρώ πως καλό για όσους ενδιαφέρονται θα είναι να υπάρχει και μια σύντομη περιγραφή ή ένα link που να σε βγάζει στην περιγραφή.


1. Η αληθινή απολογία του Σωκράτη (Προσωπικά μου άρεσε πολύ αυτή η παράσταση καθώς και ο Γιάννης Μόρτζος στο ρόλο του Σωκράτη. Τη συνιστώ!!!)

Μία από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του 5ου αιώνα υπήρξε η θανατική καταδίκη του Σωκράτη του 399 π.Χ. Από τότε μέχρι σήμερα (2.410 χρόνια) πλήθος μελετητών ασχολήθηκε με αυτήν την παράδοξη στιγμή ενός πολιτεύματος που θεωρήθηκε ιδανικό και πρότυπο ελεύθερης συμμετοχής των πολιτών στην διακυβέρνηση στου κράτους.

Γιατί άραγε οι Αθηναίοι σε πλήρη Δημοκρατία πήραν την απόφαση να θανατώσουν τον εβδομηντάχρονο φιλόσοφο?
Τι τους ενοχλούσε τόσο πολύ ώστε να μην μπορούν να περιμένουν λίγο ακόμη (όπως τους λέει και ο ίδιος στην Απολογία του), έως ότου πεθάνει από φυσικό θάνατο?

Ο Σωκράτης υπήρξε μοναδική φυσιογνωμία, κάτι σαν πρότυπο φιλοσόφου ανά τους αιώνες. Ενσαρκώνει τον τύπο του ιδανικού φιλοσόφου που αδιαφορεί για την ύλη και τα καθημερινά και ασχολείται μόνο με τα ανώτερα αγαθά.
Φαίνεται πως ο Σωκράτης αποτέλεσε το εξιλαστήριο θύμα σε μια δύσκολη στιγμή του Αθηναϊκού Κράτους, που είχε δει πρόσφατα την αυτοκρατορία του να καταρρέει

Δεν ήταν πια η εποχή για φιλοσόφους…..


2. «ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΝΙΤΣΕ» ΤΟΥ ΙΡΒΙΝ ΓΙΑΛΟΜ (Μια επίσης ωραία παράσταση, λίγο δύσκολη όμως για άτομα που είναι σχετικά καινούρια στο χώρο του θεάτρου.)

Δύο μεγάλες προσωπικότητες του 19ου αιώνα, ο Φρίντριχ Νίτσε και ο Γιόζεφ Μπρόιερ, σε κρίση μέσης ηλικίας. Μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, δύο ανθρώπους που ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και αδυναμίες. Ο Νίτσε θα κλάψει, αλλά και ο Μπρόιερ θα λυτρωθεί. Η διαδικασία της κατανόησης της ανθρώπινης ψυχής έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας αστυνομικής ιστορίας: αναζήτηση στοιχείων, απρόβλεπτες εξελίξεις, εμφάνιση σχεδόν ανυπέρβλητων εμποδίων, ακόμα και κίνδυνο θανάτου.


3. Ο κατά φαντασίαν ασθενής (Εγώ το είδα το 2009 στο Ηρώδειο όπου το παρουσίαζε ο Μπέζος. Τώρα διάβασα αυτό. Θεωρώ πως ο Κωνσταντίνου είναι καλός ηθοποιός και ο ρόλος θα του ταιριάξει γάντι. Εαν τελικά παιχτεί θεωρώ πως δε πρέπει να τη χάσει όποιος έχει τη δυνατότητα να τη δει.)

Ο Αργκάν είναι ένας υποχόνδριος και φιλάργυρος ηλικιωμένος. Αισθάνεται συνεχώς άρρωστος αν και στ' αλήθεια δεν έχει τίποτε. Αδυνατεί να ακολουθήσει τις υποδείξεις των γιατρών και εκείνοι τον εκμεταλλεύονται. Θέλει να παντρέψει την κόρη του, Αγγελική, με ένα γιατρό προκειμένου να έχει δωρεάν ιατρική φροντίδα, αλλά εκείνη είναι ερωτευμένη με τον Κλεάνθη.

Ο αδελφός του, Βεράλδος, σε συνεργασία με την υπηρέτρια του Αργκάν, Τουανέττα, θα προσπαθήσει να τον "θεραπεύσει" από τις φαντασιοπληξίες του. Τον πείθουν να παραστήσει το νεκρό ώστε να ανακαλύψει ποιος πραγματικά τον αγαπάει και του είναι πιστός. Θα αποδειχθεί τελικά ότι η δεύτερη σύζυγός του, Βελίνα, κυνηγούσε μόνο την περιουσία του ενώ η κόρη του τον αγαπούσε πραγματικά. Μετά τη "νεκρανάστασή" του ο Αργκάν θα επιτρέψει στην Αγγελική να παντρευτεί τον άντρα που θα επιλέξει εκείνη.

το είδαμε το 2ο, πάμε για το 1ο τώρα (και πριν το Σάκη και μετά το Σάκη θεατρόφιλε καβαλάρη ) η παράσταση είναι πολύ καλή, αν και αρκετά μεγάλη σε διάρκεια, αξίζει πραγματικά να τη δει όποιος ενδιαφέρεται !

επιτρέπονται οι σχολιασμοι...?


To «ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΝΙΤΣΕ» ΤΟΥ ΙΡΒΙΝ ΓΙΑΛΟΜ το διάβασα και πραγματικά χαίρομαι που κατάφερα να επιβιώσω από αυτό το βιβλίο
γιατί μερικές φορές μου ήρθε να αυτοκτονήσω από την πλήξη....
πολύ μπλα μπλα για το τίποτα.... δεν ξέρω αν και το θεατρικό θα έχει κάτι παραπάνω να πει ωστόσο γούστα είναι αυτά...


Επίσης σχετικά πρόσφατα είδα το Δείπνο Ηλιθίων...
ακόμα είμαι προβληματισμένος, το στόρυ είναι ωραίο, η ταινία που την είχα δει είχε ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ γέλιο.
Ωστόσο ενώ η παράσταση είναι μεγάλη σε διάρκεια, και αισθάνθηκα ότι τα λεφτά που έδωσα τα δούλεψαν οι ηθοποιοί,
παρ' όλα αυτά δεν μπόρεσα να πάρω το 100% του γέλιου της ταινίας... Ίσως να είναι ο Σεφερλής που δεν πολυκαταλαβαίνω του χιούμορ του...

Θα έβαζα 6-7 στα 10....

6,5/10

26-12-2012 ...οικογενειακώς πήγα κι ειδα " το μεγαλο μας τσιρκο "....αξιολογοτατη παρασταση ...μεχρι τωρα γνωριζα την μουσικη πλευρα του εργου ...καλα ο Ξαρχακος έγραψε μνημιώδες εργο ....αλλα απο σημερα ενοιωσα μεσα μου τη λαχταρα του καμπανελη να μας βάλλει μυαλο ..να σκεφτουμε να προβληματιστουμε ως υποχείρια των συμμαχων και φιλων αγγλων ρωσων γερμανων κ.τ.λπ...αλλα πουυυυ εμεις!!! ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ....

ΑΝ δεν την ειδατε ...σας την προτεινω ανεπιφυλακτα ....

λαε μη σφιγγεις αλλο το ζωναρι προσεξτε στιχο ...

εδω το φιναλε προσεξτε διαλογους των αφηγητών Ασλάνογλου Μαρίνας
και Νούσια Τάσο...κι ιδιαιτερα στο 6 και 40 κι αμα δε συγκινηθείτε εμενα να με μπιπ....

ωραιο πραμα να σαι "Ελληνας"

«Η αληθινή απολογία του Σωκράτη»

Συνεχίζονται στο Θέατρο «Τέσσερις Εποχές» οι παραστάσεις του έργου «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη».

Πρόκειται για μια θεατρική προσαρμογή της Γιούλη Ζήκου, βασισμένη στην «Απολογία» και «Κρίτων» του Πλάτωνα και στην «Αληθινή Απολογία του Σωκράτη» του Κώστα Βάρναλη.

Μία από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του 5ου αιώνα υπήρξε η θανατική καταδίκη του Σωκράτη του 399 π.Χ. Από τότε μέχρι σήμερα (2.410 χρόνια) πλήθος μελετητών ασχολήθηκε με αυτήν την παράδοξη στιγμή ενός πολιτεύματος που θεωρήθηκε ιδανικό και πρότυπο ελεύθερης συμμετοχής των πολιτών στην διακυβέρνηση στου κράτους.

Γιατί άραγε οι Αθηναίοι σε πλήρη Δημοκρατία πήραν την απόφαση να θανατώσουν τον 70χρονο φιλόσοφο;

Τι τους ενοχλούσε τόσο πολύ ώστε να μην μπορούν να περιμένουν λίγο ακόμη (όπως τους λέει και ο ίδιος στην Απολογία του), έως ότου πεθάνει από φυσικό θάνατο;

Ο Σωκράτης υπήρξε μοναδική φυσιογνωμία, κάτι σαν πρότυπο φιλοσόφου ανά τους αιώνες. Ενσαρκώνει τον τύπο του ιδανικού φιλοσόφου που αδιαφορεί για την ύλη και τα καθημερινά και ασχολείται μόνο με τα ανώτερα αγαθά.

Φαίνεται πως ο Σωκράτης αποτέλεσε το εξιλαστήριο θύμα σε μια δύσκολη στιγμή του αθηναϊκού κράτους, που είχε δει πρόσφατα την αυτοκρατορία του να καταρρέει. Δεν ήταν πια η εποχή για φιλοσόφους...

Στον ρόλο του Σωκράτη ο Γιάννης Μόρτζος, ο οποίος υπογράφει και την σκηνοθεσία. Μαζί του ο Πέτρος Πέτρου στο ρόλο του μαθητή «Κρίτων».

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόρτζος
Σκηνικά-κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης.

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ- ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΤΖΟΣ: ΚΥΨΕΛΗΣ 15, ΚΥΨΕΛΗ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ 210-8812289
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΔΕΥΤΕΡΑ – ΤΡΙΤΗ – ΤΕΤΑΡΤΗ ΩΡΑ 21.15
ΕΙΣΟΔΟΣ: 15 ΕΥΡΩ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ΩΡΑ ΚΑΙ 30 ΛΕΠΤΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΛΕΙΜΑ.

Τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας η Κεντρική σκηνή του Θεάτρου «4 Εποχές» θα παρουσιάζει το έργο «Γιαννούλης Χαλεπάς – Η κοιμωμένη μου», σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μόρτζου.

πηγή


Εαν σας δίνεται η οικονομική δυνατότητα δείτε το.


...και για τους Βόρειους...


«Ο κατά φαντασίαν ασθενής»


Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει το έργο «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Η ξεκαρδιστική κωμωδία του Μολιέρου, με το μεγάλο πρωταγωνιστή του θεάτρου και του κινηματογράφου, Γιώργο Κωνσταντίνου, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών.

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» είναι το τελευταίο δημιούργημα του διάσημου συγγραφέα και παίχτηκε για πρώτη φορά στο Παλαί-Ρουαγιάλ, στις 10 Φεβρουαρίου του 1673. Αποτελείται από τρεις πράξεις και στην αυθεντική του εκδοχή περιελάμβανε χορευτικά νούμερα και μουσικά ιντερλούδια που συνέθεσε ο Γάλλος συνθέτης Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ.

Λίγα λόγια για το έργο
Ο Αργκάν, ο κεντρικός ήρωας της κλασικής αυτής κωμωδίας, είναι ένας φιλάργυρος ηλικιωμένος, που, παρόλο που χαίρει άκρας υγείας, αισθάνεται διαρκώς άρρωστος. Η κωμικοτραγική αυτή εμμονή του τον καθιστά εύκολο θύμα που οι γύρω του εκμεταλλεύονται και τον οδηγεί σε περιπέτειες, καθώς η υγεία μπερδεύεται με το χρήμα, ο γάμος με την ιατρική και η αγάπη με τα φάρμακα.

Η τελευταία κωμωδία του Μολιέρου, που αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα θεατρικά κείμενα, γοητεύει επί αιώνες το κοινό, καθώς αγγίζει μια πολύ ευαίσθητη χορδή της ανθρώπινης ψυχής, προσπαθώντας να ξορκίσει μέσα απʼ το γέλιο, τους βαθύτερους ανθρώπινους φόβους.

Συντελεστές
Απόδοση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Σκηνικά-κοστούμια: Έρση Δρίνη
Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης

Χορογραφία: Ηλίας Τσάκωνας
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Εβελίνα Κοτρίδου
Οργάνωση παραγωγής: Ηλίας Κοτόπουλος

Διανομή με σειρά εμφάνισης:

Γιώργος Κωνσταντίνου: Aργκάν
Σοφία Καλεμκερίδου: Τουανέτ
Ροζαλία Μιχαλοπούλου: Ανζελίκ
Μαριάννα Παπασάββα: Μπελίν
Δημήτρης Παπιόπουλος: Κύριος Μπονφουά, Α´ Γιατρός
Κωνσταντίνος Χατζησάββας: Πουλτσινέλλο, Κύριος Φλεράν
Αστέρης Πελτέκης: Κλεάντ
Χρύσανθος Καγιάς: Κύριος Ντιαφουαρύς, Γριά, Β´ Γιατρός
Χρήστος Παπαδημητρίου: Τομά Ντιαφουαρύς, Γ´ Γιατρός
Ελένη Θυμιοπούλου: Λουιζόν
Γιώργος Καύκας: Μπεράλντ
Γιώργος Σφυρίδης: Κύριος Πυργκόν, Δ´ Γιατρός
Θεατρίνοι γυρολόγοι: ο θίασος

Χορεύουν:

Ηλίας Τσάκωνας
Δέσποινα Καπουλίτσα

Μουσικός επί σκηνής: Κωσταντής Νικολαΐδης

Ημέρες παραστάσεων:
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή
Τετάρτη & Κυριακή 19.00
Πέμπτη & Παρασκευή 21.00
Σάββατο 18.00 & 21.00

Τιμές εισιτηρίων:

Γενική είσοδος: 15 ευρώ
Φοιτητικό: 10 ευρώ
Ομαδικό: 8 ευρώ
Οικογενειακό: 15 ευρώ
Πολύτεκνοι & Άνω των 65: 10 ευρώ (ισχύει για όλες τις παραστάσεις και για όλες τις ημέρες)
Άνεργοι: 5 ευρώ (ισχύει για όλες τις παραστάσεις και για όλες τις ημέρες)

Προπώληση εισιτηρίων:
- Ταμεία και ιστοσελίδα ΚΘΒΕ www.ntng.gr
- Viva τηλ. 13855 & www.viva.gr
- Kαταστήματα Public Θεσσαλονίκης, www.public.gr

Τσιμισκή 24 – Μητροπόλεως 33
Εμπορικό Κέντρο Mediterranean Cosmos

Σε περίπτωση τηλεφωνικής κράτησης, η προσέλευση στο θέατρο πρέπει να γίνει μία ώρα πριν από την έναρξη της παράστασης. Η αγορά εισιτηρίων μέσω πιστωτικής κάρτας (Visa & Mastercard) για όλες τις παραστάσεις μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε από τα ταμεία των θεάτρων, καθώς και μέσω της ιστοσελίδας του ΚΘΒΕ (www.ntng.gr).

Ώρες λειτουργίας ταμείων
Eταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2): Τρίτη - Κυριακή: 09.30 - 21.30
Βασιλικό θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου): Τρίτη - Κυριακή: 09.30 - 21.30
Μονή Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη): Τρίτη - Κυριακή: 09.30 - 13.30 & 17.30 - 21.30

Τηλέφωνα κρατήσεων- Πληροφορίες: 2315 200200 & 2310 223785
Eταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2)

πηγή

George πολύ ωραιες και οι δύο επιλογές...!

Είχα γράψει και για τις 2 στο πρώτο ποστ.

Τότε δεν είχαν ξεκινήσει ακόμα.

Επειδή πιστεύω πως βλέπονται άνετα, όπως έχω ξαναπεί, ακόμα και από άτομα που πηγαίνουν πρώτη φορά σε θέατρο τα συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Είναι και άλλες παραστάσεις που έχω δει αλλά κάποιες δεν αξίζουν και κάποιες είναι αδύνατο να τις δει κάποιος αυτή τη στιγμή.

Οπότε όποιος δε ξέρει τί να κάνει τα 15? που έχει στη τσέπη του(αν έχει), ορίστε δυο προτάσεις.

Για να ξεφύγουμε και από τους σουλεϊμέν που παίζονται στα χαζοκούτια αυτή την εποχή.

Μην δείτε ΠΟΤΕ τα χάρτινα λουλούδια. Ποτέ όμως!!!

Για το όταν έκλαψε ο Νίτσε, προσυπογράφω, καταπληκτικό έργο!

Ύστερα από πολύ καιρό, είπα να γράψω για 2 έργα που είδα...

1) Μήδεια (Χμμμμμ... πολύ ωραία σκηνοθεσία, κάκιστος(υποκειμενική άποψη) Κιμούλης, για την ιστορία δε χρειάζεται να πω και κάτι πιστεύω)

http://www.elculture.gr/theater/midia-eurypidi-605460


2) "Τα κύματα" της Βιρτζίνια Γούλφ (Το είδα τη Δευτέρα, συμπαθητική παράσταση. Έχει πολλές πληροφορίες(μιλάνε συνέχεια) οπότε κάποια στιγμή νιώθεις να χάνεις τη μπάλα! Αλλά γενικότερα δεν είναι άσχημη! Α....και πολύ καλό το θέατρο!!!!)

Λίγα λόγια...

"Τα Κύματα" της Βιρτζίνια Γουλφ ανανεώνουν το ραντεβού τους με το θεατρόφιλο κοινό στο Σύγχρονο Θέατρο για άλλες δεκαπέντε παραστάσεις από τη Δευτέρα 11 Νοεμβρίου έως την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου -μετά το επιτυχημένο δεκαήμερο στο Βυρσοδεψείο- σε μετάφραση Άρη Μπερλή και σκηνοθεσία Αγγελίτας Τσούγκου.

Το έργο παρακολουθεί μια παρέα έξι φίλων, σε εννέα διαφορετικές ηλικιακές φάσεις της ζωής τους, από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι τα γεράματα. Μέσα σε μια πραγματικότητα άλλοτε πιο ομαλή, άλλοτε πιο σκληρή και πιο βίαιη, αλλά ποτέ εύκολη, η Σούζαν, η Ρόντα, η Τζίννυ, ο Μπέρναρντ, ο Νέβιλ και ο Λούις -οι πρωταγωνιστές της Βιρτζίνια Γουλφ- αυτοπροσδιορίζονται και ετεροπροσδιορίζονται διαρκώς. "Κυματίζοντας" ανάμεσα στο ομαδικό και στο ατομικό, στην παρέα και στη μοναχικότητα, οι ήρωές της προσπαθούν να βρουν το νόημα στη ζωή.

"Κάποιοι άνθρωποι καταφεύγουν στην εκκλησία, άλλοι στην ποίηση. Εγώ στους φίλους μου". Αυτή είναι η θέση της Βιρτζίνια Γουλφ σε αυτό το ανατρεπτικό μυθιστόρημα. Ένα έργο που γράφτηκε το 1931 από μία πρωτοπόρο γυναίκα λογοτέχνη, η οποία κατάφερε να καταργήσει κάθε χωροχρονική σύμβαση και να κάνει το κείμενο διαχρονικό ανεξαρτήτως εποχής και κοινωνικοπολιτικής συνθήκης.

Έξι διαφορετικές ιστορίες συνθέτουν μια ενιαία ιστορία, με άξονα τη φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, το θάνατο, την απώλεια και την κοινή μνήμη. Οι ήρωες των "Κυμάτων" περνούν από πολλά... κύματα και βιώνουν όλες εκείνες τις σημαντικές και ασήμαντες εμπειρίες που τους καθορίζουν.

H Σούζαν, η Ρόντα, η Τζίννυ, ο Μπέρναρντ, ο Νέβιλ και ο Λούις είναι φίλοι από το σχολείο. Μεγαλώνουν με διαφορετικές προσδοκίες, διαφορετικούς στόχους, τους προσωπικούς τους θριάμβους και τις απογοητεύσεις τους. Όμως, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς την παρουσία των άλλων. Καταλυτική και κομβική είναι η παρουσία ενός έβδομου φίλου, του Πάρσιφαλ. Ο Πάρσιφαλ είναι ένα σύμβολο, που μέσα από τα μάτια των άλλων εξυψώνεται και αγγίζει τα όρια του τέλειου, του ιδεατού, του θεϊκού.

Όλοι τους αλληλοσυμπληρώνονται. Ο Μπέρναρντ θα πει: "Δεν είμαι ένας. Είμαι πολλοί. Δεν ξέρω στʼ αλήθεια ποιος είμαι - η Τζίννυ, η Σούζαν, ο Νέβιλ, η Ρόντα ή ο Λούις. Ή ο Πάρσιφαλ. Δεν ξέρω πώς να ξεχωρίσω τη ζωή μου απʼ τη δική τους ζωή".

Έξι συν ένας. Έξι ηθοποιοί, έξι πραγματικοί χαρακτήρες και μία φιγούρα απόκοσμη, ένα ίνδαλμα που όλοι ποθούν, θαυμάζουν και ζηλεύουν. Σαν τα κύματα παρομοιάζεται η ανθρώπινη ύπαρξη στα "Κύματα" της Βιρτζίνια Γουλφ. Σαν τα κύματα της θάλασσας με τη συνεχή ροή, αλλά και το πρόσκαιρο ύψος που χάνεται γρήγορα. "Δεν υπάρχει τίποτα το σταθερό σ' αυτό τον κόσμο. Ποιος μπορεί να πει τι νόημα υπάρχει στα πράγματα; Να μιλήσεις για γνώση είναι μάταιο. Όλα είναι πείραμα και περιπέτεια. Μετέχουμε σε άγνωστα μεγέθη. Τι θα γίνει; Δεν ξέρω. Θα δειπνήσω με τους φίλους μου απόψε". Κι αυτό αρκεί...

http://www.elculture.gr/theater/ta-kymata-609349