Είναι κάποιες φορές μια μικρή αφορμή, και έφυγες. Το βράδυ της Πέμπτης λόγω ζέστης [αυτή η Λάρισα δεν παίζεται] έφταναν δύο τρείς ξερογκαζιές και μία γρήγορη εκίνηση της χιλιάρας να σε αφήσει άυπνο. Αυτή ήταν ακόμη μία ώθηση για την απόδραση που
είχα βάλει συο μυαλό μου. Χαλίκι Τρικαλων. Έτσι το πρωί του Σαββάτου με βρήκε να ανηφορίζω τον παλιό δρόμο της Κατάρας για
Μέτσοβο. Δρόμος μοναχικός όπως τον φανταζόμουνα για ένα μοναχικό αναβάτη. Η απόλυτη ησυχία του δάσους, ο αέρας και τα πουλιά
που ξαναγύρισαν στο φυσικό τους περιβάλλον έδειξαν ακόμα μία φορά ότι η φύση έχει τους δικούς της κανόνες.
Εικόνες κάποιας άλλης εποχής που γράψαν τη δική τους ιστορία.
Με τον άνθρωπο απέναντι στον αέρα τη βροχή το χιόνι την ομίχλη να δίνει τη δική του μάχη για να κρατήσει την
επικοινωνία Ήπειρο-Θεσσαλία.
Το Μέτσοβο όπως πάντα ωραίο.
Ο δρόμος από Μέτσοβο-Ανήλιο-Χαλίκι μου επιφύλασε όμορφες εικόνες μέσα σε πυκνό δάσος της οξυάς.
Από τα απρόοπτα της διαδρομής
Φαίνεται ήταν η τυχερή μου μέρα,το 36ωρο πέρναγε από ΧΑΛΙΚΙ. Από τις δύο και κάτι μέχρι τις εννέα μία
πανδαισία ήχων μηχανών και χρωμάτων,ότι πιό όμορφο μπορούσε να δεί κανείς.Δυστυχώς δεν πρόλαβα
να φωτογραφίσω μία ομάδα V STROM που πέρασε.Μερικές φωτο.
Η επόμενη μέρα είχε ανάβαση στο όρος Λάκμος 2300μ στις πηγές Αχελώου με θέα ΓΙΑΝΝΕΝΑ,ΜΕΤΣΟΒΟ,ΠΗΓΕΣ ΑΩΟΥ ποταμού.
Άλλο ένα οδοιπορικό έφτασε στο τέλος. Εύχομε σε όσους ταξίδεψαν ευχάριστες αναμνήσεις και σε όσους
ταξιδέψουν ευχάριστες εμπειρίες γιατί όλα είναι δρόμος. Μου αρέσει ενός φίλου του FORUM,η ρήση[διάλεξα το δρόμο
το λιγότερο ταξιδεμένο, τώρα που στο διάβολο είμαι...] γιατί είμαι οπαδός της. Επόμενος δρόμος........όπου με βγάλει.
Να είμαστε γεροί και όρθιοι.