Λοιπον.... πριν 3 χρονια ήμουνα γεν. γραμματέας του Φωστήρα Ηλιούπολης.Πήγαινα σε όλλα τα παιχνίδια όπου και να παίζαμε.Στον όμιλο μας είχαμε και τον αστέρα εξαρχείων.
Στα εκτός εδρας οι φίλαθλοι τις ομάδας μου δεν γέμιζαν ουτε μονόσελο παπάκι (στην κυριολεξία).
Ετσι μια κυριακή πρωί (9¨00π.μ) πέζαμαι στην κυψέλη με τυπικό γιπεδούχο τον αστέρα.Παω και εγω καπάκι απο δουλειά με το καφεδάκι μου και αραζω κερκίδες.ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ.Μετα που ήρθαν οι οπαδοί του αστέρα αισθανόμουνα κάπως.Ετσι πηγα στον αρχηγό της ομάδας και με δήλωσαν ως συνοδο ομάδας και έκατσα με τον προπονητη και τους παίκτες στον πάγκο.
Η αλήθεια είναι οτι είναι λίγο κάφροι και δεν δεν είχα καμια όρεξι να μου ξεφύγει κανα μπινελίκη και να με κυνηγάνε.
Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ.