" ξεκινωντας το ταξιδι μας σ αυτη την ρεαλιστικη αλλα εικονικη ιστορια, ενα πλανο βρισκεται με θεα απο ενα παραθυρο ανοιχτο......οπου υπαρχουν και πετανε ενα σμηνος απο ταξιδιαρικα πουλια.....και βλεπουμε το φευγα τους...ενω ο ηχος απο το θροισμα στα δεντρα συνοδευει τη μελανχολικη φυγη τους....κοιταμε ενα πουπουλο που εφυγε απο τα ταξιδιαρικα σπουργιτια και ο αερας κοινωντας το λες και ηταν συμμαχος της ιστοριας μας......του εδειξε το δρομο να περασει μεσα απο το ανοικτο παραθυρι....και τρεμοντας να ερθει να καθησει πανω στο χερι ενος αγοριου, που με το βλεμα του στο κενο παρακολουθουσε τις στιγμες να περνουνε χωρις κανενα νοημα....το απαλο αγγιγμα του πουπουλου τον του τραβηξε τη προσοχη σαν να ταν μια παρεα απροσμενη....το επιασε απαλα στα δυο του χερια...το κοιτουσε με βλεμμα ανεκφραστο...το περιεργαστηκε σαν να ταν ενα καινουριο παιχνιδι για ενα μικρο παιδι...το χαιδεψε σαν να ταν το πρωτο τρυφερο χαδι της μανας στο μωρο της...το μυρισε σαν να ταν στα χερια του τα γιασεμια του καλοκαιριου...ωσπου..το κρατησε μεσα στις ανοιχτες του παλαμες, και λες και ειχε αυτια να τον ακουσει μονολογησε...." αν σου πω την ιστορια μου..θα μου πεις τη δικια σου??? " ......και κοιταξε ξανα εξω απο το μισανοικτο παραθυρι αναστεναζοντας !!!!! η επομενη εικονα μας δειχνει ενα μαγαζ τυπου μπαρ, με δυνατη μουσικη, οπου ο καπνος δινει τετοια αισθηση ωστε με δυσκολια διακρινουμε τα υπολοιπα προσωπα.... ενας μπερμαν σερβιρει ενα ζευγαρι που εχει χασει την αισθηση του χωρου και ερωτοτροπει ασχετος χωρου......πιο διπλα ενα αλλο ζευγαρι χορευει με κλειστα ματια και κινησεις καραβιου ετοιμο να βουλιαξει, ενα χορο που θυμιζε μπλουζ.... στην αλλη γωνια, μια παρεα μοιραζετε ενα " τσιγαρο" με ευλαβεια χρονου για να μη παει "χαμενο" κανενα δευτερολεπτο απο το καψιμο του τσιγαρου....και καπου στη μεση του μαγαζιου....ενα αγορι...κρατωντας στο ενα χερι ενα μπουκαλι μισοαδειασμενο....και στο αλλο το δικο του τσιγαρο.....λικνιζετε προσπαθωντας να πεισει τον εαυτο του οτι δεν ειναι μονος του.....χορευει και το κεφαλι του ειναι χαμηλα....χορευει μονος του....αργα...νοχελικα...αποδιοργανωμενα...και μια πινει απο το μπουκαλι...και μια ρουφαει απο το τσιγαρο τοσο δυνατα ωστε να μην εχει χωρο στα πνευμονια του για τιποτα αλλο!! εκει επανω η φωνη του αγοριου απο το κρεβατι ακουγετε να συνοδευει τις εικονες μας λεγοντας...." κι ομως....νομιζα πως ειμαι ευτυχισμενος...δεν ηθελα τιποτε αλλο...ηθελα μονο καθε μερα να μπορω να εχω αυτα που με κανανε χαρουμενο...ηθελα μονο να ειμαι ελευθερος....ηθελα μονο να μπορω να ονειρευμαι......να μπορω να "ταξιεδευω"....να πηγαινω σε ομορφα μερη με το μυαλο μου...να μην ανηκω πουθενα....να μη με ελενχει κανεις....να παιρνω εγω τις αποφασεις για τον εαυτο μου....ετσι ηθελα.....δεν ηθελα πλεον οτι ηθελα μικρος....." και η εικονα ξανααλαζει..και γινεται διαφορετικη....ειναι 10 χρονια πριν...το ντυσιμο του ειναι καθαρο...τα μαλια του κοντα....το προσωπο του ειναι χαμογελαστο...το κεφαλι του ειναι ψηλα...και το βηματου γρηγορο....και σιγουρο...και ειναι σε μια αυλη...και μαζι του αλλο ενα αγορι...και μια γυναικα...η μητερα του. γελουσαν και τρωγανε και οι τρεις μαζι.. το ενα αγορι πειραζε το αλλο...σαν αδερφια και αγορια ειχαν πολλα πειραγματα..ωσπου βαζανε στη μεση και την γυναικα....τη μανα...και καπου τα γελια ηρεμησανε, και εκει που μιλουσανε ακουστηκ ο ενας να λεει..." μεθαυριο βγαινουν τ αποτελεσματα ...εαν περασω μικρε στη σχολη θα προσεχεις εσυ τη μανα...μη μας τη πειραξει κανεις ε??? " ρωτουσε η μανα με το προσωπο της ολο καμαρι...ειμαι σιγουρη για σενα σηφη....απο μικρος εισουνα παραδειγμα για τα αλλα παιδια...δεν θα αλαξει τιποτα τωρα....ο αλλος αδερφος ο μικροτερος, που συνεχιζε να τον πειραζει φωναξε...." μμμμμμμ σιγα τη σχολη!!!!! κι εγω θα παω φανταρος.....τι διαφορα θα εχουμε??? ισα ισα που εσενα θα σου βγαλουνε το λαδι μεχρι να γινεις στρατιωτικος.. ενω εγω θα μπω.....θα τελιωσω και θα φυγω....χα χα χα !! κι εσυ θα σαι ακομα πισω να σου κανουν τη ζωη μαρτυριο!!!! " η μανα πηρε το λογο και ειπε...." θαναση...κι εσυ οτα πας στην ηληκια του σηφη , θα επιλεξεις τι θες να γινεις και να σπουδασεις...τωρα δεν μπορεις ακομα να καταλαβεις ποσο σημαντικο ειναι για ολους να εχουν στη ζωη τους ..ΕΝΑ ΕΝΑ τα βηματα που πρεπει να ακολουθησουν!! ενα ενα......." και μας ξαναδειχνει η εικονα τα ματια του ξαπλωμενου σηφη που κοιτωντας το φτερο του σπουργιτιου, συνεχισε λεγοντας....." καταλαβες φιλε μου ??? ενα ενα ειχε πει η μανα μου τα βηματα!!!!!!!! ενα ενα!!!!!!!!! κι εγω τι εκανα???? ανοιξα τα ποδια κι ερχισα να τρεχω!!!!! να τρεχω..!!!!!!!!!!!να τρεχω!!!!!!!!!! ωσπου εχσα τα βηματα......εχασα το σκοπο μου.....εχασα τις αξιες μου....εχασα τα ονειρα μου.....εχασα ................εμενα!!!!!!! " και ξανακοιταξε εξω.......
η επομενη σκηνη βρισκεται με τον σηφη και μια κοπελα που εχει το ρολο του δεσμου του..βρισκοντε σε ενα παγκακι μεσα σε μια παιδικη χαρα..γυρω τους τα μικρα παιδια ειναι τοσο χαρουμενα απο τα παιχνιδια....αλλα τρεχουν και κρυβοντε..αλλα τραγουδανε σε μικρες παρεες .καποια πιο θαραλεα εχουνε στησει ενα χορο με το μικρο ραδιακι που τα συντροφευει..και καποια εφηβα εκει στο βαθος πισω απ το δεντρο, φιλιουντε με το παθος που μονο ενας ερωτευμενος μπορει να εχει. η μαρια τους κοιταξε με θλιψη στα ματια..τις θυμιζε ολα οσα ειχε κι εκεινη νιωσει ια τον σηφη..εκεινος χαμενος στις σκεψεις του, δεν εδειχνε ουτε για μια στιγμη να καταλαβαινει τι περναει απο το μυαλο της...ωσπου .....σηκωθηκε αργα..πηρε στα χερια της το σακιδιο της...γονατισε μπροστα του με ηρεμια ...και του ψυθιρισε δειχνοντας με νευμα το ζευγαρι εκεινο.¨" καποτε ειμασταν κι εμεις ετσι..τωρα πια δεν γελαμε..δεν τρεχουμε σαν παιδια..δεν τραγουδαμε απο χαρα...δεν ΖΟΥΜΕ!! ¨" και η σκηνη ξαναγυριζει στον σηφη που αποροφημενος στην εικονα απο το παρελθον μονολογαει....." κι εφυγε....εφυγε και εμεινα μονος....σαν και σενα πεταξε.." αργοτερα βλεπουμε σε ενα στενο δρομακι μες τη νυχτα ενα βαρελι μεγαλο ωπου μεσα αναβει μια φωτια, και γυρω της στεκουν 2-3 ατομα αναμεσα τους κι ο σηφης...μιλανε χαμηλοφωνα χωρις ν ακουμε τι λενε...οι χειρονομιες και οι κινησεις ειναι εντονες...τα σωματα τους θυμιζουν αγριμια σε κλουβι...ωσπου βουβα χωρις λογια παρακολουθουμε τους τρεις αντρες να ξεκινανε τρεχοντας,,σταματανε εξω απο ενα φαρμακειο.. οι δυο παρακολουθουν με αγωνια να μη περασει κανες, κι ο σηφης με μια κινηση σπαει τη τζαμαρια εισβαλει μεσα και με ταχυτητα στροβιλου ριχνει κατω απ τα ραφια οτι βλεπει μπροστα του μεχρι που βρισκει το κουτακι που ψαχνει...,το αρπαζει και τρεχουν ολοι μαζι μεχρι που χαθηκαν...λιγο μετα ο σηφης βρισκετε σε μια γωνια καθισμενος και ετοιμαζετε να τρυπησει τα χερια του με αλλη μια δοση θανατου....εκει ξανακοιταμε τον σηφη στο κρεβατι..τον βλεπουμε στα ματια..μεσα απο τα ματια του αρχιζει μια αλλη σκηνη οπου χτυπαει πορτες..κοιταμε μια σειρα απο καταστηματα η εργοστασια που μπαινει με μια εφημεριδα στο χερι γεματος αγωνια, και καθε φορα βγαινει εξω με το κεφαλι σκυφτο, το βημα του βαρυ, και την απογοητευση ζωγραφισμενη στο προσωπο του.. και ξαναγυρνα η σκηνη στα ματια του..λεγοντας στο φτερο που πλεον παιζει πια το ρολο του καλυτερου του φιλου..." εσυ φιλε μου.. ποσο ακομα θα ελπιζες??.ποσο ακομα θα πετουσες???? " και ξαναγυριζει ο χρονος πισω στο μυαλο του...και παιζει μπαλα στη γειτονια με τα παιδια..και αξαφνα στο παιχνιδι επανω μπερδευει τα ποδια του και πευτει κατω..ποναει και το προσωπο του το δειχνει πως υποφερει..τρεχει κοντα του τοτε ενα παιδι απο την ομαδα του παιχνιδιου και φωναζει με το τρομο στα ματια του .." σηφη!! χτυπησες???? " τρεχει και γονα;τιζει περνει το κεφαλι του μες τα χερια του και του λεει" μη φοβασαι σηφη..εδω ειμαι εγω .δε σ αφηνω ...ποτε δε θα σ αφησω" και τοτε βλεπουμε το σηφη σε αλλη σκηνη οπου παραμελημενος..ατημελητος εντελως περπαταει σερνοντας τα ποδια του...δε νοιαζετε για το ποσοι και ποιοι περνανε διπλα του , το βλεμα του ειναι κολημενο στο πεζοδρομο που περπατα αναμεσα σε πολυ κοσμο που βιαστικος τον σκουνταει χωρις εκεινος ομως να ξυπνα απο το λυθαργο που εχει στο μυαλο του..και ξαφνικα..μπροστα του πευτει ενας βιαστικος νεαρος, που μεσα απο το ακριβο του κουστουμι, δεν ηταν ευκολο να τον αναγνωρισει ο σηφης..ουτε ομως κι εκεινος να καταλαβει ποιος ηταν πισω απο τον ταλαιπωρημενο,και εξαθλιωμενο προσωπο που εβλεπε...μεσα στα ματια τους ειχαν δει κι οι δυο τη προηγουμενη σκηνη ..τοτε κοιταχτηκαν για δευτερολεπτα χωρις να μιλανε...ο σηφης γυρισε προς τη βιτρινα που ηταν διπλα τους και καθρεπτιζοταν κι οι δυο τους σαν να στεκονταν μπροστα σε ενα μεγαλο καθρεφτη...και χωρις να πει κουβεντα ο φιλος του..που του υποσχοταν στα παιδικα τους χρονια οτι θα ταν παντα διπλα του...τον προσπερασε σαν να ταν ενας ζητιανος που δεν καταδεχοταν ουτε να τον ελεησει......και βλεπουμε το σηφη στο κρεβατι να μονολογα στο φιλο του το φτερο...." κι εφυγε κι αυτος....πεταξε....σαν κι εσενα...." και τα ματια του νυσταζαν...και κρατωντας το φτερο τρυφερα στα χερια του μονολογησε..." κι εσυ θα φυγεις...οπως θα φυγω κι εγω ...ομως εσυ πεταξες πρωτα..ταξιδεψες..ειδες..γνωρισες...εζησες...κουραστηκα φιλε μου...[αναστεναξε βαθια και ειπε] .ξυπνα με οταν θα φευγεις παλι..." κ εκλειισε τα ματια ..κι εγυρε στο πλαι αναμεσα στους ορους και στα ασπρα σεντονια του κρεβατιου του που τοσο πολυ πονο εκρυβαν μεσα σ αυτη τη κλινικη !!και αργοτερα η σκηνη μας τον φερνει να κοιματε, και ενα χερι τρυφερα της μαμας του, να τον αγγιζει στο πρωσοπο..και να του λεει...." ξυπνα σηφη..ξυπνα....ξυπνα γιατι η ωρα φευγεις και δεν τη προλαβαινεις...κι εχεις πολλα πραγματα γιε μου να κανεις ...ξυπνα!!!!" ..και ξαφνικα.....ο σηφης, ανοιγει τα ματια του σαν να γυρισε απο το χειροτερο εφιαλτη..πεταχτηκε πανω σαν ενα ελατηριο που εσπασε ..κοιταξε με τρομο γυρω του....επιασε τα χερια του να βεβαιωθει οτι δεν εχει ορους......πηγε στο παραθυρο του και κοιταξε τον ηλιο ψηλα..κοιταχτηκε με φοβο στον καθρεφτη του δωματιου του ....και επιασε τη μαμα του απο τα μπρατσα κουνοντα την δυνατα με χαρα....καιι φωναξε....ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΑΝΑ!!!!!! ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΟΤΕ!!!!!!!!!!!!" κι εφυγε τρεχοντας και φωναζοντας και τραγουδοντας μεσα στο σπιτι , αφηνοντας τη μητερα του να σταυροκοπιετε γεματη απορια για τα καμωματα του γιου της !!!!!!! ανοιγει το παραθυρο του να μπει φως και αερας....και γυριζοντας τη πλατη της για να φυγει....ενα σπουργιτι ερχετε και καθετε γυρευοντας παρεα στο παραθυρο του σηφη...κελαιδαει.....και κοιτα στον ηλιο..με το κεφαλο ψηλα!!!!!!!



Τό κείμενο ειναι της Κατερίνας , την ευχαριστω για την αδεια της δημοσίευσης !!!!!!!

Να πω την αλήθεια θέλω να το διαβάσω.
Ξεκίνησα να το διαβάζω αλλά κάπου στη δεύτερη αράδα πονέσαν τα μάτια μου και έχανα τη σειρά.

Κάνε μια χάρη και παραγραφοποίησέ το. Δηλαδή μην κολλάς τη μία πρόταση πίσω από την άλλη.
Άσε λίγο αέρα να ανασάνει το μάτι και να ξεκουραστεί το μυαλό αυτού που διαβάζει, χωρίς να αγωνίζεται να κρατηθεί στη σωστή σειρά.

Θα μπορούσα να κάνω copoy/paste το κείμενο σε μια σελίδα Word και να το φτιάξω. Δεν είναι όμως δική μου δουλειά αυτό.
Στο φόρουμ μπαίνω σαν αναγνώστης όχι σαν διορθωτής .

Κάνε λοιπόν το καλό για να μην χαντακωθεί το ποστάρισμά σου.