Ατίθασο παιδί.. ανυπάκουο.. δυναμικό.. ευαίσθητο..
«Να προσέχεις.. δεν θα σου βγει σε καλό» μου είπαν κάποτε..
Και τα χρόνια πέρναγαν.. και εγώ μεγάλωνα.. κάποιες φορές περισσότερο απʼ όσο έπρεπε..
Έμαθα πολλά, μου έμαθαν.. πήρα, έδωσα, ρίσκαρα, κέρδισα, έχασα, με έχασα… αγάπησα, αγαπήθηκα, έφαγα τα μούτρα μου, αφέθηκα, έπιασα πάτο.. ξανασηκώθηκα ..
Μαθαίνω.. με μαθαίνω, με έμαθαν..
Χαμογελάω, κλαίω, πονάω, λυπάμαι, ερωτεύομαι, αγαπάω, θυμάμαι..
Ότι είμαι τώρα στα χρόνια που πέρασαν το χρωστάω.. και στους ανθρώπους που μπήκαν στην ζωή μου.. για πολύ.. για λίγο.. για πάντα..
Είμαι ότι είμαι.. και ότι είμαι φαίνεται.. δεν κρύβεται με τίποτα.. δεν θέλω να το κρύψω.. αγαπώ τα λάθη μου γιατί είναι και αυτά κάτι από μένα.. γιατί με έμαθαν, με έκαναν καλύτερο (νομίζω.. ελπίζω!)
Δεν λέω πολλά.. δεν μιλάω πολύ.. όμως καταλαβαίνω.. πιο πολλά από όσα νομίζουν.. πιο πολλά απʼ όσα δείχνω..
Τα χρόνια περνούν και εγώ μεγαλώνω.. μα όσα χρόνια και αν περάσουν .. ότι και να γίνει ..θα είμαι πάντα εγώ…
Ελπίζω να μου βγει σε καλό…
_________________