Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα-ήσυχα το πρωινό του σε ένα εστιατόριο, όταν ένας Γερμανός τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα, έρχεται και κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του. Ο Έλληνας τον αγνοεί, και ο Γερμανός δυσαρεστημένος, ξεκινάει την παρακάτω κουβέντα.
Γερμανός: Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας (βαριεστημένα): Φυσικά.
Γερμανός: Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.
Γερμανός: Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας: Φυσικά.
Γερμανός: Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια, φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, τα ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ατάραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.
Έλληνας: Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;
Γερμανός: Τα πετάμε φυσικά.
Έλληνας: Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, τα ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα πουλάμε στους Γερμανούς. Αυτά με γεύση φρούτων γίνονται ανάρπαστα...

Παλιό αλλά καλό..