Πρώτα απ'ολα...Είμαι καλά!

Έτσι ξαφνικά μέσα σε μια περίοδο κρίσης ήρθε και η προαγωγή μία ωραία πρωία σαν μία όμορφη πρόταση που έταζε αμάξια, μισθούς, γραφεία, λαγούς και πετραχείλια. Οι μισθοί στο σπίτι λειψοί, η αδερφή να σπουδάζει, το vstrom να διψάει...Και το τυρί το είδα, την φάκα όμως όχι!

Ξαφνικά βρέθηκα να δουλεύω 12ωρα για ζέσταμα και υπήρχαν και περιπτώσεις όπου έφευγα από το γραφείο και 3-4 το πρωί. Όλη μέρα με νούμερα, στόχους, πωλήσεις, συνεντεύξεις, κάπου κάπου μπλοκάρισα τόσο πολύ που δεν προλάβαινα ούτε να συνειδητοποιήσω ότι μάλλον με έπιασαν κορόιδο.

Άρχισα να χάνομαι. Από φίλους, από το σπίτι, από την λέσχη, από τη Δασοπροστασία. Με έπαιρναν τηλέφωνο φίλοι και απλά δεν το σήκωνα. Με ένα κεφάλι τρεις τόννους, γλώσσα παπούτσι από όλα τα τηλέφωνα και νεύρα χορδές κιθάρας δεν είχα όρεξη ούτε για μία κουβέντα παραπάνω. Η κοπέλα μου δίπλα μου. "Άλλαξες αλλά θέλω να πιστεύω ότι είναι παροδικό" μου έλεγε απλά για να συναντήσει ένα μαύρο και άδειο βλέμμα τρομαγμένο από τα 500 και πλέον βιογραφικά που έφταναν στο e-mail του κάθε μέρα ζητώντας δουλειά. Πτυχία, γλώσσες, πολεμικές τέχνες, τίποτε δεν αρκούσε για να εξασφαλίσει σε έναν υποψήφιο την εργασία που ήθελε εδώ και 5-6 μήνες. Κάθε μέρα έπεφτα όλο και πιο πολύ, ολόκληρος εμφύλιος γινόταν μέσα μου: Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης με την ανθρωπιά. Ο φόβος της απώλειας εργασίας με το δίκιο που σε πνίγει για τις απάνθρωπες συνθήκες και τον εξευτελισμό σου σαν ανθρώπινο είδος. Και δώστου ταξίδια στο εξωτερικό και σε όλη την Ελλάδα. Δώστου γεύματα με κοστούμια και μαλακίες και ο κόσμος απέξω από την πόρτα μας να χτυπάει για λίγα ψίχουλα.

Στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν όλοι πίστευαν ότι είχα πάρει ναρκωτικά. Τους κοίταζα σαν βλαμμένος έχοντας πατήσει ένα απίστευτο burn out και έχοντας αγωνία για το πρόγραμμα μου που ξεκινούσε σέ λίγες μέρες. Σε μία στιγμή ανάπαυλας όπου πρόλαβα να χέσω σαν άνθρωπος χέστηκα ... σκέφτηκα ήθελα να πω ότι ας μην σκέφτομαι ότι δουλεύω για νούμερα. Αλλά για αυτούς τους 20 υφισταμένους μου. Για 20 διαφορετικές προσωπικότητες, ζωές. Ας προσπαθήσω να γίνω ένας σωστός προιστάμενος.

Τότε ήρθε όχι το χέρι...το πόδι από την διοίκηση. Περικοπές δαπανών, κόψε από δω ράψε από εκεί και εκείνοι να εξακολουθούν να οδηγούν αμαξάρες με leasing. Πόσο, που και πως; Συνειδητοποίησα ότί ήμουν στον αέρα, χωρίς βάση, χωρίς τίποτα. Σε έναν χώρο παράλογο χωρίς καμμία αξία. Παρόλα αυτά το πάλεψα, έμαθα, ίδρωσα και εκπαιδεύτηκα να κρατάω έξω από τις ευαισθησίες μου κάποιες συμπεριφορές. Καθότι ρομαντική και αντάρτικη φυσιογνωμία μου πήρε καιρό. Πέντε μήνες.

Και τότε ξαφνικά μια ωραία Κυριακή, η πρώτη Κυριακή που βρήκα ευκαιρία να ξεμυτίσω μετά από όλη αυτή τη θύελλα αποφάσισα να κάνω κάτι που ξέρω πάρα πολύ καλά. Snowboard.

Έφτασα Παρνασσό, έβαλα πανοπλίες, κράνη, μπότες και βγήκα από το αμάξι. Ένα μήλο όμως που γλύστρισε από κάποιον από την παρέα θα ήταν η αιτία της ταλαιπωρίας μου. Έκανα δυο βήματα να το πιάσω και τότε πάτησα ένα μικρό κομμάτι πάγου. Η μπότες μου ήταν λυτές - βλέπε υπερβολική αυτοπεποίθηση και ηλίθια αίσθηση χαλαρότητας. Το πόδι γύρισε μέσα στην μπότα, έγινε μοχλός ψηλά στην κνήμη και ένα απαίσιο "κρακ" ακούστηκε. Ξέρω από πόνο, έχω αντοχές αλλά αυτό ήταν κάτι το αδιανόητο. Έπεσα κάτω σφαδάζοντας και τράβηξα αμέσως την μπότα πρωτού πρηστεί το πόδι και δεν βγαίνει. Το ακουμπάω κάτω και τότε συνειδητοποιώ ότι τα 6 μποφόρ βοριάς που έριχναν την θερμοκρασία στους -10 κουνούσαν το πόδι μου σαν φύλλο χαρτί. Δαγκώνοντας το χέρι μου πάνω από το γάντι έκανα υπομονή μισή ώρα μέχρι να κατέβει ο γιατρός από την πίστα να βρει τον μαλάκα που σκοτώθηκε στο πάρκινγκ στο ίσιωμα.

Μου φρόντισε το πόδι και βουρ για Λαμία για ακτινογραφία. Σπάσιμο μου είπαν στην περόνη το οποίο ίσως και αντιμετωπιστεί συντηρητικά. Αναθαρρυμένοι ότι μπορεί να μην είναι τόσο σοβαρό έπιασε η γυναίκα το τιμόνι και κατεβήκαμε Αθήνα. Μίλησα με έναν ορθοπεδικό οικογενειακό μας φίλο στο Ασκληπιείο και είπε ότι με περίμενε.΄

Φτάσαμε Αθήνα, του δείχνω την πλάκα, με κοιτάει...και μου κάνει:

"Τι ώρα έφαγες τελευταία φορά;"

Σοκ. Ατέλειωτο σοκ. Είχα σπάσει κνήμη, περόνη, έξω ταρσό (κοινώς αστράγαλο) σε δύο σημεία και είχα και ρήξη συνδέσμων. Του ζήτησα 10 λεπτά. Βγήκα έξω σαστισμένος. Μνήμες δεκαετίες ξύπνησαν από τα δύο χειρουργεια θώρακος που είχα κάνει όταν ήμουν 17 χρονών, τις επιπλοκές, την ενταντική...όλα.

Το ίδιο βράδυ ξύπνησα με λάμες, βίδες, παξιμάδια, σινεμπλόκ, σούστες και δύο πανέμορφες τομές των 40 πόντων. Αυτό που δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου ήταν ότι σε ένα μεγάλο και σύγχρονο νοσομομείο μιας μεγάλης πόλης όπως η Λαμία είδαν μόνο την περόνη. Ένα πολλαπλό σπάσιμο το οποίο αντιμετωπίστηκε γιατί ήρθα στον καλύτερο γιατρό και δεν θα μου αφήσει κανένα κουσούρι αν είχα ακούσει τον γιατρό στην Λαμία θα ήμουν η κουτσή Μαρία. Τον κακό τους τον φλάρο!

Γύρισα σπίτι με δίμηνη αναρρωτική και με μία αγωνία για το επόμενο χειρουργείο τέλη Μαρτίου. Η καθημερινότητά μου άλλαξε εν μία νυκτί. Η χειρότερη κατάρα για έναν άνθρωπο ανήσυχο είναι να αναγκάζεται όλη την ημέρα να κοιτάει που θέλει στοκάρισμα το ταβάνι του. Σε μια βδομάδα συνήθισα, προσαρμόστηκα και δέχτηκα ότι θα πρέπει να κάνω υπομονή. Συνειδητοποίησα ότι δεν πειράζει και ότι θα ταλαιπωρηθώ και εγώ και οι γύρω μου αλλά είναι κάτι περαστικό. Μέσα από αυτό το γεγονός όμως είδα αμέσως πάρα πολλά πράγματα. Το κυριότερο απ'ολα είναι οτι,

Η Ζωή έχει απίστευτους τρόπους να σε φρενάρει όταν έχεις πατήσει ανεξέλεγκτα το γκάζι.

Να στε καλά παιδιά. Μου έχετε λείψει όλοι σας να το ξέρετε. Θα ήθελα αν γίνεται να περάσει κανα γειτονάκι να δώσω τα χρήματα για την συνδρομή και για το φτεράκι του Μάνου που έχω καθυστερήσει σαν παλιάνθρωπος.

Καληνύχτα σε όλους σας και καλή συνέχεια!

Περαστικά φίλε και ποτέ ξανά...!!!!!!!!
Να θυμάσαι, δεν είναι το παν η δουλειά μας με οτι αυτή περικλείει...
Κοίτα να γίνεις καλά και μετά προσπάθησε να σου αφιερώνεις περισσότερο χρόνο.....
Όλα καλά θα πάνε..!!!!

Τα πολύ φροντισμένα γραφόμενά σου έως τώρα ήταν πλημμυρισμένα από έναν ιδεαλισμό που πολλές φορές μου φάνταζε ουτοπικός.

Σήμερα όμως διαπίστωσα ότι μπορείς να διακρίνεις τη νομοτέλεια που κρύβεται πίσω απ' όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας,
γεγονός που αποδεικνύει ότι αυτό που σε χαρακτηρίζει δεν είναι απλός ιδεαλισμός, αλλά στάση και φιλοσοφία ζωής, παρά τα νιάτα σου.

Στεναχωρήθηκα που χτύπησες, μα χαίρομαι συνάμα, διότι εκεί που χτύπησες θα γιάνει και θα είναι περαστικό!

Αυτό που δεν είναι περαστικό είναι οι αράδες με τις σκέψεις που μοιράστηκες μαζί μας για να τις έχεις διπλές (σαν τις μοιρασμένες χαρές ένα πράγμα).

Δυο χάρες σου ζητώ.....

Η πρώτη είναι, μιας και έχεις χρόνο, και αν τελείωσες με το ταβάνι και τη χαρτογράφησή του,
συνέχισε να γράφεις με όποιον τρόπο μπορείς, για όποιο θέμα θέλεις, με όποια αφορμή σου λάχει.

Όχι απαραίτητα για δημοσίευση και με αποδέκτες άλλους, αλλά κυρίως για σένα.
Γέμισε σελίδες σε ένα μπουκάλι και ρίξ΄το στη θάλασσα να το βρεις, όταν κάποτε θα είσαι στην αντίπερα ακτή του ωκεανού.

Η δεύτερη χάρη είναι να με συγχωρήσεις (μαζί και όσοι το διαβάζουν) αν απόψε παρασύρθηκα.....

Περαστικά σου.

περαστικα σου φιλε και γρηγορα παλι ορθιος!

Περαστικά σου και καλή ανάρρωση !!!

Να είσαι σίγουρος ότι όλοι μας πάσχουμε λίγο - πολύ από τα ίδια συμπτώματα.. Σε αυτό το μπουρδέλο που ζούμε, που δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει.. η αβεβαιότητα του μέλλον μας.. όλα αυτά συσσωρεύονται κ κάποια στιγμή ξεσπούν συνήθως στην υγεία μας.
Όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος!! Και κάπως έτσι συνειδητοποιείς ότι είμαστε ένα τίποτα κ ξαναγυρνάς στην προτεραιότητα του εαυτού σου.

Περαστικά φίλε κ ποτέ ξανά!!

toumpanos έγραψε:

Να είσαι σίγουρος ότι όλοι μας πάσχουμε λίγο - πολύ από τα ίδια συμπτώματα.. Σε αυτό το μπουρδέλο που ζούμε, που δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει.. η αβεβαιότητα του μέλλον μας.. όλα αυτά συσσωρεύονται κ κάποια στιγμή ξεσπούν συνήθως στην υγεία μας.
Όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος!! Και κάπως έτσι συνειδητοποιείς ότι είμαστε ένα τίποτα κ ξαναγυρνάς στην προτεραιότητα του εαυτού σου.

Περαστικά φίλε κ ποτέ ξανά!!

+ Πολλά!!

Πάνω κάτω στο ίδιο καζάνι βράζουμε... έχουμε φτάσει σε σημείο να λέμε ευχαριστώ που έχουμε μια τέτοια δουλειά για να μας πηδάνε όλη μέρα! Περαστικά αδερφέ και ποτέ ξανά!

Ρε φίλε...λιγώθηκα λέμε...
Περαστικά ρε μαν, σιδερένιος...
Όσο για τη δουλειά σου, επειδή πέρασα κι εγώ πρόσφατα ένα τέτοιου τύπου 6μηνο, σε καταλαβαίνω απόλυτα...

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ

Για όνομα του Θεού ρε μαν...
Περαστικά στην ψυχή, το σώμα φτιάχνεται εύκολα.
Ανυπομονούμε να σε ξαναδούμε φίλε μου

Περαστικά σου φίλε μας!

Το να δεις την θετική πλευρά από μια κακοτυχία είναι δείγμα βαθιά φιλοσοφημένου ανθρώπου. Όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε πιο σκληροί και ποδοπατούμε πολλές φορές τα όνειρά μας. Φθάνουμε σε ένα σημείο όπου ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι έχουμε πέσει σε ένα λάκο όπου η διαφυγή μας φαντάζει αδύνατη και το μέλλον δυσοίωνο. Ωστόσο είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε κάποια πράγματα και καταστάσεις. Μερικές φορές θα πρέπει να τολμήσουμε στροφή 180°, να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που μάθαμε να βλέπουμε τον κόσμο, και να δώσουμε σημασία σε αυτά που πραγματικά αξίζουν.

Έχεις αρκετό δρόμο να διανύσεις ακόμα... Είμαι σίγουρος ότι θα βρεις το μονοπάτι για να συνεχίσεις την πορεία σου προς την κατεύθυνση που θες.

Φίλε Τασούλη κατ' αρχήν περαστικά μέσα από την καρδιά μου, σε όλα τα επίπεδα!! Γιατί όσα περιγράφεις αφορούν την υγεία σου/μας είτε σωματική , είτε ψυχική. Ίσως η δεύτερη έχει μεγαλύτερη βαρύτητα και σημαντικότητα σε κάποιες περιπτώσεις. Ένα σπασμένο πόδι έχει πολλές πιθανότητες να φτιάξει. Μια "σπασμένη" καρδιά, ένα άδειο μυαλό, μια ισχυρή κατάθλιψη, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η μοναξιά είναι σύγχρονες "αρρώστιες" που ο μόνος γιατρός και η μόνη θεραπεία είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Χθες είχα μια κουβέντα με έναν φίλο ΚαΤεΜα και μου έλεγε ότι θέλει να πάει στην Ιταλία το καλοκαίρι κι υπολόγιζε τα χρήματα. Του είπα μάζευε 5? κάθε μέρα έτσι ώστε να μη φανούν. Ο αντίλογος ήταν ότι όταν έχεις ξαφνικά 1500? να διαθέσεις για μια βδομάδα διασκέδασης σκέφτεσαι αμέσως πόσες τρύπες μπορείς να "κλείσεις".
Η άποψή μου είναι ότι κάθε μέρα που περνάει χωρίς να υλοποιούμε τα όνειρά και τις φιλοδοξίες μας είναι σαν να κάνουμε ένα βήμα προς τα πίσω και η ζωή βρίσκει την ευκαιρία να μας προσπεράσει χωρίς δεύτερη σκέψη. Κι όσο περνάει ο καιρός οι "δυνάμεις" μας μας εγκαταλείπουν και η προσπάθεια να προσπεράσουμε γίνεται δύσβατο βουνό.
Θα ήθελα να σου ευχηθώ για μια ακόμα φορά ταχύτατη ανάρρωση και να μην ξεχνάς να χαμογελάς, να μην ξεχνάς να ζεις, από το λίγο που σε γνωρίζω, ξέρεις να τα κάνεις καλά!!

Και θέλω να πιστεύω ότι ουδέν κακό αμιγές καλού...


Υ.Γ. Συμφωνώ με τον Παναγιώτη, γράφε κάθε σου σκέψη κάθε τι που ζεις, είναι ψυχολυτικό!

Περαστικα φιλε μου. Γρηγορα να αναρρωσεις.
Να ηξερες μονο ποσοι σε νιωθουμε γιατι εχουμε βρεθει εκει.

Θεωρω πως με τους ρυθμους που δουλευες ηταν αναμενωμενο.
Εχω αλλαξει 4 εταιρειες απο τοτε που ξεκινησα κ παντα εψαχνα
τη θεση να μου προσφερει περισσοτερα χρηματα, θεση, υποσταση....
κι εφτασα 3 φορες χειρουργειο και 2 φορες σε επιπεδο καταρρευσης.
Κ πολλες φορες περασε η δουλεια μεσα στο σπιτι δημιουργοντας προβληματα
κι εντασεις ..... ενω επρεπε να μενει εξω.

Ειδικα τις καλες εποχες θυμαμαι για 1 χρονο ειχα παρει μερος σε 16(για Αθηνα-επαρχια)
συνεντευξεις για δουλεια κ με τις μισες ημουν sortlist στους 3-4 δηλαδη
επικρατεστερους που θα εμεναν κ τα χαλαγαμε στα λεφτα ή στις περιοχες.


Κι αν στο τελος γινει στραβη τα χερια μας να'ναι καλα κ τα χωραφια φιλε μου,
διχως κινητα, ρολογια, κορνες, φωνες, νουμερα.
(Μολις τα γεννησε)


Ολοι μας εχουμε τη δυναμη να βγουμε απο ασχημες κ δυσκολες καταστασεις
ο χρονος ομως που χανεις με τους δικους σου δεν αναπληρωνεται ποτε.
Καποιοι εχουν αναγκη το χαμογελο μας .... το χαδι ...την αγκαλια μας να τους δωσει δυναμη.
Κ πρεπει να ειναι στο μυαλο μας παντα...ειτε οδηγουμε, δουλευουμε, ζουμε.
Περαστικα κ παλι.

Περαστικά Ψυχολόγε μου!
Υπομονή και να δεις που το καλοκαίρι θα τα θυμάσαι και θα γελάς.

Περαστικα φιλε μου,

και μπραβο στους ανθρωπους σου που σε ανεχτηκαν (χωρις εισαγωγικα), γιατι θελει μεγαλη δυναμη να μην ξεσπασει ο οικιος σου με το γεγονος οτι τα επαγγελματικα σου επηρεαζουν τα προσωπικα σου....

Περαστικά ψυχολόγε .... και γερός και δυνατός ψυχή και σώματι .....
και να σκεφτείς ότι σκέφτομαι σε προσεχές Σ/Κ να ανεβώ Καλάβρυτα και
να δοκιμάσω για πρώτη φορά σκι δε θα πρέπει σίγουρα να παρασυρθώ με
τέτοιο συμβάν
Περαστικά και πάλι ......... φίλε .............

Τασσουλη τώρα το διάβασα, τι να πω?! για όλα όσα έγραψες συμπονώ μαζί σου φίλε μου,πρόσφατα έλεγα ότι μου έλειψες...περαστικά κ αν θες περνάω εγώ από το σπίτι σου που θέλω να σε δω κ να αναλάβω κ τις υποχρεώσεις σου παλιόπαιδο, στείλε πμ κ έφτασα.

περαστικά γρήγορα κ ανώδυνα φίλε μου!

Περαστικα φιλαρακι , καλη αναρωση. Ευχομαι ολα να σου πανε καλα....

Τάσο ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!
Είμαι σίγουρος πως έχεις την δύναμη να ξεπεράσεις "αναίμακτα" αυτή την δύσκολη περίοδο της ζωής σου.

Πάνω απο όλα περαστικά φίλος και ας είναι το τελευταίο κακό!

Σου εύχομαι μέσα απο την καρδια μου ολόψυχα περαστικά και να ναι το τελευταίο κακό που σου έτυχε !!!!!! Σιδερένιος !!!!

Σας ευχαριστώ όλους,

Όλους όσους απάντησαν το thread, όσους το είδαν και απασχόλησα έστω και για λίγο τη σκέψη τους. Το σπίτι μου είναι ανοιχτό για όλους - πάντα ήταν - και τα καλά σας λόγια με ανακουφίζουν όσο δεν φαντάζεστε.

Μόλις ξεκαθαρίσω πότε θα κάνω το άλλο χειρουργείο κανονίζουμε συνάντηση από βδομάδα. Η ψησταριά έχει πάρει θέση, το γκαράζ έχει αδειάσει και σε λίγο έρχεται μια παρτίδα καλόγεροι ικανοί να φιλοξενήσουν πολλές cordures. . Πάρτε γυναίκες, παιδιά, σκυλιά, γατιά και μαζευόμαστε!

Love you all!

Gandalf έγραψε:

Περαστικά ψυχολόγε .... και γερός και δυνατός ψυχή και σώματι .....
και να σκεφτείς ότι σκέφτομαι σε προσεχές Σ/Κ να ανεβώ Καλάβρυτα και
να δοκιμάσω για πρώτη φορά σκι δε θα πρέπει σίγουρα να παρασυρθώ με
τέτοιο συμβάν
Περαστικά και πάλι ......... φίλε .............

Όχι να μην παρασυρθείς. Έχω κάνει άπειρες ταρζανιές, μέχρι και μικρή χιονοστιβάδα με έχει πάρει στο κυνήγι αλλά αν είναι να συμβεί κάτι κακό απλά θα συμβεί. Μην σκέφτεσαι έτσι, τα χειμερινά σπορ είναι μία μαγεία, η αίσθηση τους γλυστρίματος σε ένα άπειρο λευκό είναι από μόνη της ένα θαύμα.

Μία από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω είναι πριν 2 χρόνια που είχαν κλείσει τα κελάρια για 7 μέρες λόγω χιονοθύελλας και απο εκεί που το χιόνι ήταν 10 πόντους πάγος, άνοιξε το χιονοδρομικό και ήταν 2 μέτρα πούδρα. Παρακολουθούσα δελτία καιρού, δορυφόρους και μόλις είδα ότι την άλλη μέρα θα άνοιγε πήρα τα μπογαλάκια μου και ανέβηκα.

8:30 το πρωί και κανείς στην πίστα. Έχει ανοίξει με το ζόρι ο Αίολος, στον Ηρακλή ακόμα έσπαγαν τον πάγο που είχε συσσωρευτεί. Τα μηχανήματα δεν είχαν πατήσει ακόμα την πίστα και έτσι όλο το πεδίο ήταν παρθένο και απάτητο. Φτάνω στα μισά, παίρνω το συρόμενο ανεβαίνω μέχρι την κορυφή. Ο καιρός πεντακάθαρος, μία ατέλειωτη λευκότατη γυαλάδα παντού. Έβλεπες τόσο μακρυά που πίστευες ότι θα έβλεπες την καμπύλωση της Γης. Πέρα μακριά προς τα νοτιοανατολικά φαίνονταν οι χιονισμένες κορυφές των Καλαβρύτων και πίστευες ότι θα άπλωνες το χέρι σου και θα άγγιζες στην Στύγα.

Ξεκινάω την κατάβαση με ένα νέφος πούδρας να απλώνει πίσω μου. Απλά σκέψου το σκηνικό: Αθόρυβα να γλυστράς σε μία απαλή επιφάνεια που έμοιαζε πιο πολύ με σύννεφο και η σανίδα σου να σκάβει, να αφήνει ένα μοναχικό ίχνος στην πλαγιά με πασπαλισμένη πούδρα γύρω της. Και το μόνο που σου έδινε το στοιχείο της ταχύτητας σε αυτό το λευκότατο λευκό να είναι ο αέρας που σφυρίζει γύρω σου.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα, περιμένουμε φωτογραφικό υλικό και εντυπώσεις!

ΥΓ: Αν κάνεις για πρώτη φορά κάνε λίγο στο baby lift για να συνηθίσεις τα πέδιλα. Πες τους ότι είσαι αρχάριος ώστε να μην σου δώσουν αγωνιστικά σκι και αναπτύσεις ταχύτητα για πλάκα και να σου έχουν χαλαρές τις δέστρες ώστε όταν πέφτεις να μπορεί να ξεκουμπώσει εύκολα. Μάθε να πέφτεις με τα πέδιλα στο πλάι και με τον κώλο και προσπάθησε να κρατάς τα πόδια παράλληλα όταν προχωράς. Τα μπατόν στην αρχή μην τα έχεις περασμένα στα χέρια σου για να μην σου γυρίσει κανας καρπός. Να είσαι χαλαρός από τη μέση και πάνω γιατί στην αρχή τουλάχιστον η στροφή γίνεται από εκεί και ακολουθούν τα πόδια και να μην κοιτάς ποτε μα ποτέ τα πέδιλά σου. Όπως η μηχανή: Να κοιτάς μπροστά - στην αρχή γύρω στα δυο μέτρα και να κοιτάς εκεί που θέλεις να πας και θα δεις ως δια μαγείας ότι στρίβει μόνο του το όχημα. Επίσης επειδή δίνουν μπότες που έχει φαγωθεί λίγο το τακουνι τους που αποβάλει το χιόνι, αν σου βγει το πέδιλο και δεν μπαίνει μετά τίναξε λίγο με το μπατόν το τακούνι της μπότας και πάτα με δύναμη αφού βάλεις τα δάκτυλα πρώτα στη θέση τους. Μην αισθάνεσαι περίεργα, όλοι κάπου κάπως ξεκινήσαμε. Πιάσε τον ταύρο απο τα κέρατα και θα τα πας θαυμάσια!

Θαυμάσιος ψυχολόγε για μία ακόμα φορά όπως πάντα άλλωστε στις περιγραφές σου ...
ταξίδεψα για μία ακόμα φορά και γω λίγο μαζί σου και ήταν η βόλτα ωραία.... σε ευχαριστώ πολύ για τις
οδηγίες σου προς ναυτιλομένους μιας και οποιαδήποτε πληροφορία σε αρχικό επίπεδο είναι χρήσιμη ... θα το επιδιώξω λοιπόν μιας και με έψησες καλά με σύνεση αλλά και χωρίς υπέρμετρο φόβο και τις εντυπώσεις θα τις αποτυπώσω και με καμιά photo ..... 26/ 03/ 11 κοντή γιορτή

Σε ευχαριστώ και πάλι ψυχολόγε τα πιο γρήγορα και ανώδυνα περαστικά σου εύχομαι και ελπίζω ....
να έρθει η στιγμή να σμίξουν οι δρόμοι μας και να τα πούμε και από κοντά ....