Αντώνη πραγματικά με συγκίνησες με αυτο τό βίντεο + 1 από μένα γιά τόν λόγο οτι μένω μόνιμα σε αυτό τό χωριό ( δεν είμαι απο τήν Κρήτη ) αλλά αισθάνομαι Κρητικός και μάλιστα Υπερήφανος που πατάω σε αυτά τα Αγια χώματα καθημερινά καί αποδίδω φόρο τιμής σε αυτούς που χάθηκαν την περίοδο εκείνη καί οχι μόνο !!!!!!
Είχα την μεγάλη τιμή να γνωρίσω ανθρώπους πού ηταν παιδιά τότε , να ακούσω τίς ιστορίες τους , τον πόνο τους πού εχασαν αγαπημένα πρόσωπα , διάφορες κτηνωδίες που εγιναν στο χωριό καί ολα απο πρώτο χέρι απο τον συνχωρεμένο τον πεθερό μου ( ηταν παιδι 15 χρόνων τοτε ) μετα πολέμησε στην εθνική αντίσταση και μου ελεγε πολλές ιστορίες που τις εχω καταγράψει - ισως κάποια στιγμή πρέπει να ακουστούν , γιατί αυτοί οι ανθρωποι εγραψαν Ιστορία !!!
Η ειρωνία είναι οτι στο Χωριό ζούν αρκετοί γερμανοί μόνιμα , εχω πολλούς γείτονες καί πρός τιμή τους κάθε χρόνο τους βλέπω στο Ηρώο που εχει φτιαχτεί στην πλατεία του χωριού και γινονται εορταστικές εκδηλώσεις !!!
Αλλά τι μπορείς να πείς στην κυρία Μαρία 97 χρόνων σήμερα , με παιδιά εγγόνια και δισεγγονα , πού εκτέλεσαν τον ανδρα της τότε σε ενα διπλανό χωριό την Αγιά Χανίων και την αφησαν χήρα με δυό μικρά παιδιά , δεν θέλω να φανώ γραφικός αλλά κάποια πραγματα πρέπει να λέγονται , εστω καί απο εδώ .....
Κάποια λόγια 15χρονου παιδιου ........................
«Ήμουν εκεί όταν τους μάζεψαν. Έμενα εδώ με την αδελφή και τη μητέρα μου. Ήμουν δεκαπέντε χρονών τότε. Στις 26 Απριλίου πέθανε ο πατέρας μου, 2 Ιουνίου έγινε η εκτέλεση.
Είχαν έρθει εδώ δυο οπλοφόροι με τα πολυβόλα και ο διερμηνέας. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια που είπε ο αρχηγός τους:
Ανάμεσα Γεράνι, Μόδι και Κοντομαρί χάσαμε πέντε δικούς μας, γι' αυτό θα σκοτώσουμε και εμείς είκοσι πέντε άνδρες.

Ακόμα, όταν μιλάω γι' αυτό, παθαίνω. Δεν αντέχω να το σκέφτομαι. Ήτανε μια γυναίκα που κρατούσε ένα βρέφος. Άφησαν τον πατέρα να φιλήσει το παιδί του και ύστερα τον έβαλαν και αυτόν στη γραμμή για την εκτέλεση. Ήταν και οι Βλαζάκηδες, τρία αδέλφια. Ήταν κι ένας που βρέθηκε εδώ, από τα Χανιά. Τον σκότωσαν και αυτόν .Θυμάμαι ένα γέροντα πατέρα που πήγε μετά την εκτέλεση και σήκωσε στα χέρια το νεκρό γιο του. Τον έθαψε ο ίδιος, με τα χέρια του...

Θυμάμαι, ένας Γερμανός τους είπε:
Δεν λυπάστε να σκοτώσετε τόσους αθώους;
Να μπεις κι εσύ στο εκτελεστικό απόσπασμα, του είπε ο επικεφαλής. Αυτή ήταν η απάντησή του. Ο άλλος πήρε τη μοτοσικλέτα του κι έφυγε, δεν έμεινε στην εκτέλεση " .

Φίλε Νίκο η ώρα αν και περασμένη για όλους, εγώ τώρα σχόλασα

Διαβάζοντας το post και κυρίως την απάντηση σου μετά το τρομερά ωραίο βίντεο, δεν μπορώ να μη παρέμβω.

Οι καταθέσεις των αυτόπτων της εποχής, πραγματικά πρέπει να αποτυπωθούν, με κάποιο τρόπο έστω και εδώ.

Δεν πρέπει να ξεχνιούνται, κυρίως για τη νέα γενιά, που δίνοντας τους επιλογές,

απλώνουμε την κρίση τους για να μας οδηγήσουν σε καλύτερα μονοπάτια.

Οι μνήμη ενός λαού είναι η ιστορία του και όπως κάποιος σοφός είπε:

"Λαός χωρίς επίγνωση της ιστορίας του δεν έχει υπαρκτό μέλλον"

(μάλλον ο γραμματικός του Μακρυγιάννη το εγραψε κατ' εντολή του).

Πιστεύω πως σε όλη την Ελλάδα υπάρχει ένα αντίστοιχο παράδειγμα ψυχικής ακεραιότητας,

Θα χρησιμοποιήσω μια φράση γνωστή στους συμφορουμίτες άνω των "...άντα":

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ....

Ανεξάρτητα λαών ή εθνικών ενοτήτων η επιλογή ζωής είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα,

έστω υποστηριζόμενο κι από θρησκευτικές δοξασίες ή εμμονές αν θέλετε.

Δεν θέλω να γίνω θεματοφύλακας, απλά στηρίζω την ζωή με κεφαλαία γράματα.

Προσωπικά πιστεύω πως μια και δεν ξέρουμε τί γίνεται μετά, ας κρατήσουμε το εδώ, όσο γίνεται καθαρό.

tip: το ότι έφυγε με μοτοσυκλέτα για κάθαρση (ίσως με _ _ _ ή κάτι που να δουλεύει)... τυχαίο? Δεν νομίζω....

Καλό ξημέρωμα σε όλους, ελπίζω να μην σας κούρασα.