Κυριακάτικο πρωϊνό στην κουζίνα και η σύζυγος τηγανίζει
αυγά. Ο σύζυγος, αγουροξυπνημένος, ετοιμάζει τον καφέ, πίνει
μια γουλιά και μετά πάει και στέκεται ακριβώς δίπλα από την
σύζυγο, παρατηρώντας προσεκτικά τα αυγά.
Πίνει άλλη μια γουλιά καφέ.... και αρχίζει να φωνάζει
πανικόβλητος:

"Πρόσεχε...ΠΡΟΣΕΧΕ! Βάλε κι άλλο βούτυρο! Θεούλη μου! Έχεις
βάλει πολλά μαζί στο τηγάνι! ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ Γύρνα τα. Γύρνα τα
ΤΩΡΑ! Χρειάζονται κι άλλο βούτυρο. Μα που θα βρούμε κι άλλο
ΒΟΥΤΥΡΟ; Ωραία... Μη, ΠΡΟΣΕΧΕ, θα σου ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ!
Προσεχτικά... ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ! Σου είπα ΠΡΟΣΕΧΕ! Ποτέ δεν μ'ακούς
εμένα... ΠΟΤΕ! Γρήγορα! Γύρνα τα ΓΡΗΓΟΡΑ! Είσαι τρελή; Τα
έχεις παίξει; Μην ξεχάσεις να τα αλατίσεις, όλο το ξεχνάς το
αλάτι. Βάλε αλάτι. ΑΛΑΤΙ! ΒΑΛΕ ΑΛΑΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!"

Η γυναίκα έχει μείνει αποσβολωμένη. "Τι έπαθες άνθρωπε μου;
Τι φωνάζεις μέσα στο αυτί μου;"

Ο σύζυγος ξαφνικά ηρεμεί τελείως και απαντάει... "Ήθελα να
σου δείξω πως είναι να σε έχω συνοδηγό όταν οδηγάω."