Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε...

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:
περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα
σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και
μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα
ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν
φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες
κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε
«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..


Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα
στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν
υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν
υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα
θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε
κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε
καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το
ξεπερνάμε.


Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε
χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη
βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους
πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα
στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των
φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να
ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν
υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με
ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....

Αγνώστου ταυτότητας μέχρι στιγμής.
Τον/Την ευχαριστούμε για το ταξίδι...

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ TO ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ
ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΑ....

μεχρι το 94 ηταν αθωα χρονια.....μετα απο κει.....βγηκαν τα πλειστεσιον,κινητα,και τα παντα ολα...

Τα περισσότερα συνέβαιναν ακριβώς όπως περιγράφονται παραπάνω.

Το μόνο αστείο είναι ότι το ποστάρισμα έγινε από κάποιον που δεν γεννήθηκε μεταξύ 1950-1980.

Αν και μου το έχουν στείλει με e-mail, πάντα μου αρέσει να το ξαναδιαβάζω.

ESCOBAR, ευχαριστούμε πολύ.

κατι αντιστοιχο αλλα για τους γεννημενους δεκαετια 80
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_3235.html

Ειναι τρομακτικο να σκεφτεσε ποσο εχουν αλλαξει τα πραματα, εχω περασει αρκετα απο τα παιδικα μου χρονια στο χωριο σε ακομα πιο "επικινδυνες" καταστασεις.
Θα ηθελα και τα δικα μου παιδια να παρουν μια γευση απο αυτον τον κοσμο, πραγματικα αθωα χρονια και ελευθερα απο δυκτια και καλωδια.........

Το εχω διαβασει πολλες φορες και καθε φορα με αγγιζει

Εγω πάλι το διαβάζω πρώτη φορά και με έκανε να αναλογιστώ τα περασμένα εφηβικά χρόνια . Οντως έτσι ήταν τα πράγματα όπως ακριβώς τα γράφει αυτή η αράδα . Ανέμελα χρόνια χωρίς κομπιούτερ και περιεργες τεχνολογίες .

Αντωνάκη ευχαριστούμε που μας θύμισες πως κάποτε είμασταν πιτσιρίκια με κοντοπαντέλονα μπάλες και ξυλίκια .....( ωραία χρόνια )......!!!!

Ρεεεεεεεεεεεεεεε μου θυμισε το παπακι μου που το ειχα φτιαξει 72αρι με αλλαγη γραναζια εξατμιση special και επιανε στο κατηφωρο του σκαραμαγκα 120 χλμ
Αρε εποχες Αιγαλεαρα και τα μυαλα στα καγκελα , σουζες κωλιες παντιλικια εξω απο τα σχολεια , κοπανα την πρωτη ωρα για καφεδακι με μπιλιαρδο , χτυποκαρδια στο πρωτο ραντεβου ( εκανες να πιασεις χερι 2 μηνες ) !!!!!!!!

ο ντραμερ ειναι φιλος μου !!!!!!!!

Δεν βλέπεις τον τίτλο ρε παππού 2 1950-1980 λέει τη πετάγεσαι εσύ

paitos έγραψε:

Ειναι τρομακτικο να σκεφτεσε ποσο εχουν αλλαξει τα πραματα, εχω περασει αρκετα απο τα παιδικα μου χρονια στο χωριο σε ακομα πιο "επικινδυνες" καταστασεις.
Θα ηθελα και τα δικα μου παιδια να παρουν μια γευση απο αυτον τον κοσμο, πραγματικα αθωα χρονια και ελευθερα απο δυκτια και καλωδια.........

Το εχω διαβασει πολλες φορες και καθε φορα με αγγιζει

Παναγιώτη στο χέρι σου είναι φίλε!!!!

αυτο λεγετε ΖΩΗ φιλε αντωνη!!!!! κιοχι η ηλεκτρονικη ψευδεσθηση τησ ζωησ που ζει ο περισοτεροσ κοσμοσ σημερα!!!!!!!

Αυτα ειναι σημεια των καιρων!!! Ειτε μας αρεσουν ειτε οχι (Προσωπικα οχι), Το θεμα ειναι να προσαρμοζεται ο ανθρωπος στην εποχη που ζει αλλιως αντε να τον πεισεις οτι το HDMI δεν ειναι σατανικη αιρεση, Εμεις στα 12 παιζαμε με αυτοκινητακια και τωρα γινεται το ιδιο μεσα απο το PSP , Το μονο που δεν αλλαζει ποτε ειναι η ανθρωπινη βλακεια, Αλλωστε το ειπε και ο εξυπνακιας ο αϊνσταϊν "Μονο το συμπαν και η ανθρωπινη βλακεια δεν εχουν ορια, αν και για το πρωτο δεν ειμαι σιγουρος" Αυτα.. ελπιζω να σας κουρασα

Λενε πως οταν καποιος αναπολει τα περασμενα αρχηζει να γερνα...εχω τρεια παιδια και πολλες φορες γυρναει το μυαλο μου στα δικα μου παιδικα χρονια, μονο και μονο για να κανω μια συγκριση για το πως μεγαλωσα εγω και το πως (προσπαθουν)να μεγαλωσουν αυτα τωρα.
Τα σημερηνα παιδια γεννιουντε με ανχος και μεγαλωνουν με ανχος,ανχος που τους μεταφερουμε εμεις οι ιδιοι γιατι ετσι μας εχει επιβαλει το συστημα.
Θεωρω απιστευτα τυχερο τον εαυτο μου που μεγαλωσα σε ενα μικρο ορεινο χωριο και ειχα την ευκαιρια εστω και ως τα 16 μου να ζησω πραγματα και καταστασεις που τα παιδια μου μονο σε ντοκιμαντερ μονο θα δουν.
Και κατι τελευταιο,δεν εχει σημασια ποσο χρονων εισαι,αλλα ποσο αισθανεσαι οτι εισαι!!

Rory έγραψε:

Ρεεεεεεεεεεεεεεε μου θυμισε το παπακι μου που το ειχα φτιαξει 72αρι με αλλαγη γραναζια εξατμιση special και επιανε στο κατηφωρο του σκαραμαγκα 120 χλμ
Αρε εποχες Αιγαλεαρα και τα μυαλα στα καγκελα , σουζες κωλιες παντιλικια εξω απο τα σχολεια , κοπανα την πρωτη ωρα για καφεδακι με μπιλιαρδο , χτυποκαρδια στο πρωτο ραντεβου ( εκανες να πιασεις χερι 2 μηνες ) !!!!!!!!

ο ντραμερ ειναι φιλος μου !!!!!!!!

ε μη νομιζεις,δεν εχει και τρελες διαφορες αυτο που εχεις τωρα,με το τοτε παπι σου.Αρα εισαι πολυ τυχερος που εχεις κρατησει κατι απο τα παιδικα σου χρονια!!







































Νικολαααα σ αγαπω!!! γιαυτο σε πειραζω!!!